Okładzina z bloków sztucznych

Okładzina z bloków sztucznych, starannie zukosowanych, jest szczególnie narażona na ześlizgi. Można z tym walczyć, układając u podnóża okładziny duże głazy naturalne. Szorstkość okładziny można zwiększyć, układając poszczególne bloki nieco ukośnie względem powierzchni, tak aby w spoinach tworzyły się niewielkie uskoki skierowane czołem ku morzu (program uprawnienia budowlane na komputer). Stanowić one będą swoiste „szykany” rozpraszające energię fali. Przykładem okładziny dającej szorstką powierzchnię jest okładzina z bloków Svee’a.

Okładziny powinno się układać nie bezpośrednio na rdzeniu złożonym z małych lub niesortowanych kamieni, ale na pojedynczej lub podwójnej warstwie filtru odwrotnego, złożonej z kamieni o wymiarach powiększających się stopniowo w kierunku powierzchni.
Zbyt gładko ułożone okładziny trudno jest naprawić, gdy raz uszkodzi je fala (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ponadto sprzyjają one podmywaniu dna u podnóża skarpy ze względu na zbyt dużą prędkość spływu wody powstającą wskutek gładkości powierzchni. Bloki zbyt pieczołowicie dopasowane lub zukosowane ulegają łatwo wypchnięciu w stronę morza wskutek różnicy ciśnień pomiędzy wodą znajdującą się wewnątrz korpusu falochronu (spokojną) a wodą zewnętrzną o ciągle zmiennym poziomie.

Zwalcza się to zjawisko, stosując przepusty o wystarczającej średnicy. Przepusty takie w okładzinie z bloków regularnie układanych można utworzyć np. fazując na 50 cm krawędzie pionowe każdego bloku. W ten sposób tworzą się pionowe lub ukośne studnie stanowiące „komory wyrównawcze”, dzięki którym ciśnienie wody wewnątrz korpusu na podstawę bloków okładziny maleje niemal do zera, a wahania wody w korpusie falochronu stają się bardzo małe. Otwory w blokach płytowych służą do tego samego celu. Porównując gładkie okładziny z innymi rodzajami warstw ochronnych, należy uznać, że ustępują one tamtym pod wielu względami. Zbyt gładkie ułatwiają fali przelewanie się przez falochron, co czasem może być dopuszczone, ale zasadniczo jest sprzeczne z ideą falochronu, mającego nie dopuszczać fali w ogóle do portu (uprawnienia budowlane). Także i wysoki koszt, ze względu na konieczność stosowania jak największych, ciężkich kilkusettonowych niekiedy bloków prostopadłościennych do okładzin, przemawia również przeciw ich stosowaniu.

Ciężar tetrapodów

W warunkach łagodniejszych falowań w zatokach, na jeziorach itp. stosowane bywają okładziny zapożyczone z budownictwa wodnego śródlądowego w postaci materaców kamiennych lub kamienno-asfaltowych. Używa się ich niekiedy również na skarpach falochronów od strony portu (program egzamin ustny).
Wykonuje się je z kamieni nie obrobionych, układanych ściśle obok siebie w kilku, najczęściej 2-3 warstwach i objętych siatką drucianą, która utrzymuje formę prostopadłościenną materaca i nadaje mu pewną wytrzymałość na rozciąganie. Materace kamienno-asfaltowe mają spoiny wypełnione mastyksem asfaltowym.

Zaletą tych umocnień jest ich stosunkowo niewysoki koszt i łatwiejsza robocizna, sprężystość materaców przy równocześnie dużym ciężarze oraz szorstkość i porowata struktura sprzyjająca rozpraszaniu energii fal. Układać je należy na płaszczu z większych głazów i opierać na odpowiednio wyrobionych w tym płaszczu odsadzkach (opinie o programie).
Najskuteczniejsza w najcięższych nawet warunkach okazuje się dziś warstwa ochronna z tetrapodów lub podobnych bloków rozczłonkowanych jak gwiazdobloki, tribary lub stabilopody (segregator aktów prawnych).

Ogólne zasady stosowania tetrapodów do ochrony falochronów narzutowych są następujące:
- Ciężar tetrapodów należy dostosowywać do parametrów najgwałtowniejszej fali, na jaką dany falochron może być narażony.
- Pochylenie odmorskiej skarpy falochronu pokrytego tetrapodami może dochodzić do 1 : 1,33 (nawet niekiedy do 1 : 1).
- Najwłaściwsza jest warstwa ochronna z 2 pokładów tetrapodów.
- Tetrapodów nie układa się w zasadzie ani na koronie falochronu, ani też na jego skarpie od strony portu.
- Warstwa ochronna z tetrapodów powinna mieć u góry oparcie w postaci muru betonowego lub z bloków prostopadłościennych, ułożonych regularnie w postaci nadbudowy dla uniknięcia „rozplecenia” okładziny (promocja 3 w 1)..