Połączenia stykowe międzypłytowe

W obiektach mieszkalnych połączenia stykowe międzypłytowe muszą mieć wytrzymałość i sztywność taką samą jak same płyty, dlatego połączenia płyt powinny być dokonane za pomocą połączeń ich zbrojenia (zazwyczaj betonem konstrukcyjnym) w taki sposób, aby tworzyły jednolity monolit. W ten sposób połączenia te mogą przejmować wszystkie działające w nich naprężenia, zarówno termiczne, jak i od osiadania budowli oraz od skurczu i pełzania betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tego rodzaju rozwiązania polegające na monolityczności ustrojów złożonych z wielkich płyt mają roboczą strefę styku po stronie wewnętrznej płyt, gdzie w ciągu całego roku panują temperatury dodatnie. Dla wielowarstwowych żelbetowych płyt zewnętrznych robocza strefa styku zabezpieczona jest od przemarzania odpowiednim materiałem izolacyjnym cieplnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Należy podkreślić, że dla zapewnienia wytrzymałości i stateczności obiektu mieszkalnego z wielkich płyt w czasie montażu, kiedy styki między płytami nie są jeszcze zabetonowane, przewidzieć należy wykonanie sztywnych zgrzewanych nakładek i zakotwień na wypuszczone z płyty pętle, które przejmą naprężenia powstające w czasie montażu.
Jak wykazały badania, odkształcenia termiczne w omawianych obiektach mieszkalnych są większe niż odkształcenia pochodzące od obciążeń pionowych (uprawnienia budowlane).

Z punktu widzenia organizacji metoda zmonolicenia ścian z wielkich płyt nie powoduje istotniejszego podwyższenia pracochłonności montażu i nie prowadzi do przedłużenia budowy obiektów mieszkaniowych z wielkich płyt.
Podstawową cechą najbardziej charakterystyczną dla budownictwa uprzemysłowionego jest jego kompleksowość, dlatego też tylko równorzędne rozwijanie czynników wpływających na to budownictwo może zabezpieczyć jego efektywność techniczną i ekonomiczną (program egzamin ustny).

Na kompleksowość budownictwa uprzemysłowionego składają się następujące grupy czynności:
- techniczna,
- technologiczna,
- organizacyjna,
- ekonomiczna.

Grupa czynników technicznych

Grupa czynników technicznych obejmująca projektowanie, typizację, standaryzację. materiały itp. jest wysoko rozwinięta, a projektowanie, w szczególności konstrukcyjne, znajduje się na poziomie czołówki europejskiej (opinie o programie).
Grupa czynników technologicznych obejmuje zaplecze techniczne budownictwa, produkcję elementów, ich montaż itp. Wykazuje ona niewystarczający rozwój w stosunku do grupy technicznej, ale z wyraźnymi oznakami postępu.
Natomiast grupa czynników organizacyjnych obejmująca koordynację wszystkich czynników decydujących o rozwoju budownictwa uprzemysłowionego, organizację przedsiębiorstw budownictwa uprzemysłowionego, koordynację wytwarzania elementów oraz wznoszenia z nich budowli itp. wykazuje wyraźnie niewystarczający rozwój.

Grupa czynników ekonomicznych, jak koszty, finansowanie, warunki ekonomiczne, w jakich budownictwo uprzemysłowione się odbywa, jest w dużym stopniu wyrazem rozwoju poprzednich czynników, a zatem nie znajduje się także aktualnie w warunkach zbyt sprzyjających (segregator aktów prawnych).
Z tego przeglądu można wysunąć wniosek, iż najsłabszym ogniwem w łańcuchu zależności decydującej o rozwoju budownictwa uprzemysłowionego są czynniki w skrócie zwane organizacyjnymi.
Wydaje się, że rozwiązanie dotychczasowych trudności organizacyjnych budownictwa uprzemysłowionego znajdzie swój wyraz w realizowanych aktualnie na dużą skalę kombinatach budowy domów i kombinatach budowy zakładów przemysłowych stanowiących najwyższy wyraz organizacji oraz kompleksowości budownictwa uprzemysłowionego.

Wychodząc z założenia, że realizacja obiektów uprzemysłowionych powinna być upodobniona do procesów stosowanych w przemyśle, organizację wykonania tych obiektów należy oprzeć na następujących metodach:
- metodzie kompleksowego wznoszenia obiektów,
- metodzie prefabrykacji przemysłowej,
- metodzie pracy równomiernej (rytmicznej) z zastosowaniem do jej kontroli i regulacji systemu zarządzania dyspozytorskiego,
- metodzie mechanizacji kompleksowej (z elementami automatyki),
- metodzie nieprzerwanego, jednolitego ciągu organizacyjnego realizacji obiektów metodą uprzemysłowioną (promocja 3 w 1).