Określanie czasu trwania robót

Po ustaleniu kolejności wykonania poszczególnych obiektów, instalacji i urządzeń zakładu przemysłowego (lub mieszkalnego) jako kompleksów rozruchowych oraz uwzględniając ogólne zasady racjonalnej kolejności robót, można przejść do ustalenia czasu trwania tych robót. Określania czasu trwania robót dokonuje się wstępnie za pomocą tzw. cyklów produkcyjnych ustalających czas wykonania budowli i urządzeń o podobnym charakterze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tak zaplanowany przebieg budowy powinien być sprawdzony przez wykonawcę pod względem możliwości zastosowania przy jej realizacji podstawowych kryteriów racjonalnej organizacji.

Głównymi kryteriami racjonalnego pod względem organizacyjnym przebiegu budowy jest: ciągłość zatrudnienia na budowie zasadniczych grup roboczych i głównych maszyn roboczych oraz możliwa równomierność zatrudnienia tych grup i pracy maszyn (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Aby dokonać tego sprawdzenia, należy postępować następująco. Przede wszystkim należy dyrektywny harmonogram budowy sprawdzić w zakresie przebiegu głównych rodzajów robót na poszczególnych obiektach budowy. Na podstawie harmonogramów przebiegu głównych rodzajów robót na poszczególnych obiektach budowy można z łatwością zestawić harmonogram wykonania poszczególnych głównych rodzajów robót dla całej budowy (uprawnienia budowlane).

Wreszcie na tej podstawie sporządza się harmonogram przebiegu wszystkich głównych rodzajów robót na całej budowie.

Harmonogram ten, jak wynika z uwidocznionych na nim ilości wykonania zasadniczych rodzajów robót w okresach kwartalnych, odpowiada w zasadzie ciągłości ich przebiegu i względnej równomierności, dlatego o zaprojektowanym przez służbę inwestorską dyrektywnym harmonogramie budowy huty stali można orzec, iż odpowiadając potrzebom inwestora umożliwia on wykonanie całej inwestycji z zachowaniem podstawowych zasad racjonalnej organizacji (program egzamin ustny).

W przypadku gdyby dyrektywny harmonogram wykazał znaczne spiętrzenia lub przerwy w wykonaniu poszczególnych głównych rodzajów robót, należałoby je usunąć przez odpowiednie przekształcenie zaprojektowanego przez inwestora harmonogramu dyrektywnego. Przekształcenie to polega zazwyczaj na odpowiednich przesunięciach w czasie wykonania poszczególnych obiektów, z tym jednak, aby termin oddania do użytku określonego kompleksu ruchowego nie uległ zmianie.

Zużytkowanie siły roboczej

Najczęściej spotykaną przyczyną spiętrzeń w wykonywaniu poszczególnych rodzajów robót jest zaprojektowanie w dyrektywnym harmonogramie równoczesnego rozpoczynania większej ilości obiektów, zamiast rozpoczynania ich w określonym rytmie z zastosowaniem metody pracy równomiernej (rytmicznej), co jedynie zapewnia racjonalne zużytkowanie siły roboczej i środków produkcji (opinie o programie).

Podstawowym celem planowania operatywnego jest wykonanie planów dyrektywnych w dostosowaniu do aktualnych warunków budowy. Planowanie operatywne jest zatem szczegółowym rozwinięciem planowania dyrektywnego w dostosowaniu do aktualnych warunków budowy.

Ze względu na konieczność uwzględnienia szczegółowych warunków budowy planowanie operatywne odnosić się może wyłącznie do krótkich okresów. Pod pojęciem krótkiego okresu rozumieć należy taki okres, dla którego możliwe jest ścisłe przewidywanie warunków budowy. Praktyka wskazuje, że najdłuższym okresem ścisłego przewidywania w budownictwie w przeciętnych warunkach jest w przybliżeniu jeden miesiąc, a najkrótszym-jeden dzień. Dlatego planowanie operatywne zawiera się w zasadzie w granicach od 1 dnia do 1 miesiąca (segregator aktów prawnych).

O ile istota planowania operatywnego jest w zasadzie niezmienna, o tyle formy tego planowania ulegają poważnym zmianom, przy czym szczególny wpływ na kształtowanie się tych form wywiera rozwijające się budownictwo uprzemysłowione z charakterystyczną dla niego precyzją organizacyjną (promocja 3 w 1).

Poważny wpływ na technikę planowania operatywnego w budownictwie ma również postępująca nieprzerwanie typizacja projektów technicznych (zwłaszcza w budownictwie mieszkaniowym) oraz podnoszenie poziomu organizacji na budowach. W zależności od postępu w tym zakresie powstają różne rozwiązania w dziedzinie planowania operatywnego, np. planowanie operatywne w przedsiębiorstwie R. Camus w Paryżu itp.