Określenie zawartości siarkowodoru

Po oziębieniu dodaje się 3 ml 1 n wodorotlenku sodowego, 20 ml roztworu Fehlinga I i 20 ml roztworu Fehlinga II, miesza się i gotuje 3 min. Roztwór należy następnie przesączyć przez sączek Schotta G4 za pomocą pompy wodnej do kolby ssawkowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Niebieska barwa przesączu świadczy o właściwym wykonaniu badania. W przeciwnym razie badanie należy powtórzyć z większą ilością odczynników lub mniejszą ilością wody. Osad tlenku miedziowego znajdujący się na sączku należy rozpuścić roztworem siarczanu żelazowego i przemyć sączek dwukrotnie gorącą wodą destylowaną. Przesącz miareczkuje się natychmiast roztworem nadmanganianu potasowego. (program uprawnienia budowlane na ANDROID)

Odczynniki:
- roztwór azotanu cynkowego cz. i azotanu amonowego cz.: 100 G azotanu cynkowego i 150 G azotanu amonowego rozpuszczone w 1 1 wody;
- 10% roztwór azotanu amonowego cz.;
- 0,1 n roztwór jodu cz.;
- kwas octowy cz. rozcieńczony w stosunku 1 : 5;
- kwas siarkowy cz. rozcieńczony w stosunku 1 : 4;
- 0,1 n roztwór tiosiarczanu sodowego cz.;
- 1% roztwór skrobi rozpuszczalnej.

Badanie polega na wytrąceniu siarczku cynkowego, rozłożeniu go kwasem siarkowym oraz utlenieniu wydzielonego siarkowodoru jodem. Tą metodą wyznacza się łącznie siarkowodór wolny oraz pod postacią soli rozpuszczonych w wodzie. Badanie przeprowadza się w następujący sposób. Do 10 ml mieszaniny octanu cynkowego i octanu amonowego, rozcieńczonej wodą destylowaną do 100 ml i słabo zakwaszonej kwasem octowym, wlewa się 20 ml badanej wody (uprawnienia budowlane). Po odpadnięciu osadu odsącza się go i przemywa 3-h4 razy 10% roztworem octanu amonowego. Następnie spłukuje się osad do kolby wodą destylowaną, słabo zakwaszoną roztworem kwasu siarkowego (1 :4), oraz dodaje 50 ml 0,1 n roztworu jodu i 40 ml kwasu siarkowego (1 : 4). Kolbę należy zamknąć korkiem, wstrząsnąć i pozostawić na 5 min. Nadmiar jodu miareczkuje się 0,1 n roztworem tiosiarczanu sodowego w obecności roztworu skrobi (program egzamin ustny).

Próbki wody

Jeżeli różnica wyników między dwoma oznaczeniami jest mniejsza niż 3% od wyniku mniejszego, jako wynik ostateczny przyjmuje się średnią arytmetyczną obu wartości. Wykonuje się zaprawę normalną z cementu, piasku grubego, piasku drobnego i badanej wody w stosunku 1 : 1 : 2 : 0,6 oraz taką samą zaprawę, używając wody wodociągowej. Badanie beleczek na zginanie i ściskanie po 28 dniach przeprowadza się jak w p. 5.1.3. Wykonuje się po 5 próbek walcowych 0 8 cm z zaprawy przy zastosowaniu wody badanej i wody wodociągowej.

Próbki pozostawia się w formach na okres 24-72 godz, po czym wyjmuje się z form i przechowuje dalej w zależności od przeznaczenia zaprawy (opinie o programie). Dla zapraw twardniejących na powietrzu - próbki należy przechowywać w warunkach powietrznych w temperaturze 18 ± 2°C, dla zapraw przeznaczonych do murowania - w środowisku mokrym (w powietrzu o wilgotności ponad 75%) 6 dni, a pozostałe dni w wodzie. Po 28 dniach twardnienia próbki poddaje się badaniu na ściskanie w prasie, dając pod i na próbkę przekładki ze sklejki drewnianej.

Jako wynik przyjmuje się średnią arytmetyczną z wytrzymałości trzech próbek, dających najbliższe wyniki średniej wszystkich pięciu próbek (segregator aktów prawnych). Dwa pozostałe wyniki odrzuca się (nie powinny one przekraczać 20% wytrzymałości średniej). Obliczona wytrzymałość powinna być jednakowa dla próbek zarobionych wodą badaną i wodociągową.
Z powierzchni odkrytych ujęć wody próbki można pobierać bez żadnych przygotowań, bezpośrednio do butelki, natomiast w ujęciu studni lub otworze wiertniczym pobiera się je za pomocą batometrów (promocja 3 w 1).

Próbki wody z otworów powinny być pobierane po uprzednim oczyszczeniu wody przez powolne odpompowanie do co najmniej dwóch objętości wody znajdującej się w otworze; woda przeznaczona do analizy musi być obowiązkowo przezroczysta (bez mułu). Batometr opuszcza się w otwór na głębokość zalegania badanej warstwy wody.