Olbrzymie obszary prerii

W nieco późniejszych czasach, w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego i trzydziestych obecnego stulecia, rejony środkowo- zachodniej Ameryki doznały wielkich susz. Olbrzymie obszary prerii zostały wówczas przekształcone w pyłowe pustynie (program uprawnienia budowlane na komputer). W pogoni za doraźnym zyskiem ludzie wypasali nadmiernie liczne stada zwierząt, potęgując naturalną katastrofę. Również w Afryce susza zniszczyła otaczające Saharę na wpół jałowe obszary zarośli i sawanny - pustynia przesunęła się na południe. Pas Sahelu przebiega obecnie przez cały kontynent, a susza dotyka południowego Sudanu i Etiopii, przynosząc koszmar głodu milionom ludzi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Susza w Sahelu powraca, jak się wydaje, w regularnych okresach sześcioletnich. Nastąpiły one w latach 1910-1915, 1941- 1949 i 1968-1974. Najnowsza susza rozpoczęła się w roku 1982 i stale się potęguje. Zapisy wykazały spadek opadów deszczu o 15% od roku 1920; w okresie 1960-1970 opad był wręcz dramatycznie niski i wyniósł zaledwie 65 milimetrów, a pustynia postępowała na południe z prędkością 9 kilometrów rocznie. W tym samym czasie w krajach Morza Śródziemnego odnotowano w zimie zwiększone ilości opadów (uprawnienia budowlane).

Niektórzy klimatolodzy łączą susze w Afryce ze zmiennym natężeniem silnego frontu polarnego, który występuje na dużych szerokościach geograficznych. Kiedy jest słaby, zmniejsza północny zasięg deszczów w Afryce i w Indiach, czego skutkiem są susze. Inni eksperci upatrują przyczyn w oddziaływaniu El Nino - okresowym, nienormalnym ogrzaniu powierzchniowych wód oceanu (program egzamin ustny).

Błędy ekologiczne

Istnieją dowody naukowe, że dzisiejsze pustynie były ongiś znacznie wilgotniejsze. Na przykład głębokie kaniony na dawniejsze istnienie wielkim mat j a analiza osadów pyłków kwiatowym dowodzi, że kwitła tu bujna roślinność Rysunki naskalne sprzed 2000-500C a: odnalezione w dawnych grotach na wyżynie w środkowych rejonach Sahary, przedstawiają ludy pasterskie. Widnieją na nich wielkie stada tego bydła, a także dzikie zwierzęta - gazele, hipopotamy i żyrafy. Musiała m zatem istnieć ongiś dobrze nawodniona sawanna (opinie o programie).

Starożytny rzymski eksperyment rolniczy na wielką skalę w Afryce północne trwał zaledwie kilkaset lat. Lasy zostań, wycięte, aby pozyskać drewno oraz zwolnić miejsce dla ziem uprawnych. Zbyt intensywna eksploatacja rolnicza wyjałowiła glebę, a nadmierny wypas bydła zniszczył okrywę roślinną, wskutek czego wiatr rozwiał górną warstwę gleby. Żyzne ongiś kraje stały się pustynią. Najważniejsza rola przypadła jednak samej naturze. Już w roku 250 święty Cyprian, biskup Kartaginy, zanotował, że opady deszczu zmniejszają się i wartkie niegdyś strumienie przekształcają się w małe strużki.

Dawne błędy ekologiczne powtarzane są i dzisiaj, a nakłada się na to jeszcze problem nadmiernej liczby ludzi. Najgroźniejsze są jednak kaprysy klimatu. Jego nieprzewidywalne fluktuacje, połączone z nadmierną eksploatacją światowych zasobów naturalnych, mogą sprowadzić na ludzkość. W ciągu tego niewyobrażalnie długiego okresu Słonce promieniowało ku naszej planecie coraz większe ilości ciepła. Mimo to, jak się wydaje, panujące warunki w dostatecznym stopniu sprzyjają życiu roślin i zwierząt (segregator aktów prawnych).

Uczeni przypuszczają, że mamy do czynienia z tajemniczym mechanizmem samoregulującym zwanym efektem Gai, który wpływa na klimat naszej planety, jej ekologię i ewolucję. Jednakże zanim jeszcze zamieszkujący Ziemię ludzie otrzymali szansę rozwiązania tej tajemnicy, rozpoczęli swe własne eksperymenty ze zmianami klimatu. Skutki tych prób mogą okazać się nieobliczalne.

Obecnie temperatura Ziemi wzrasta. Gorętsza planeta będzie bardziej wrażliwa na zaburzenia w rolnictwie i rybołówstwie, a topnienie polarnych czap lodowych może prowadzić do zalania wielu wybrzeży i miast. W końcu - przynajmniej teoretycznie - życie na Ziemi może stać się niemożliwe (promocja 3 w 1).