Opuszczanie płaszcza

Konstrukcje są specjalnie korzystne przy głębokościach opuszczania tylko do kilku metrów, gdyż wtedy nie należy oczekiwać występowania większych sił tarcia na bocznej powierzchni płaszcza, wymagających mocnych ściągów pionowych. Po opuszczeniu płaszcza na potrzebną głębokość studnia staje się fundamentem, który może przenieść na grunt ciężar budowli.

Możliwe są przy tym dwa rozwiązania:

a) fundament przenosi na grunt obciążenie całym swym przekrojem,

b) obciążenie jest przekazywane na grunt tylko przez ściany studni (program uprawnienia budowlane na komputer).

W pierwszym przypadku cale wnętrze studni powinno być wypełnione betonem tej samej jakości co ściany studni albo też należy wykonać płytę denną tak powiązaną ze ścianami płaszcza, aby istniała pewność, że cały spód studni, złożony ze ścian i płyty dennej, przekazuje obciążenie na grunt całą swą powierzchnią. Płytę denną wykonuje się jako żelbetową lub w postaci odwróconego sklepienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przestrzeń nad płytą może być wykorzystana dla celów przemysłowych bądź też wypełniona chudym betonem, murem z kamienia, układanym warstwowo na zaprawie cementowej 1 : 3 lub piaskiem. Połączenie betonu wypełniającego ze ścianami płaszcza osiąga się przez przyczepność i zaklinowanie występujące w obrębie noża studni. Jeżeli obciążenie budowli przekazuje się na grunt tylko przez ściany studni, wówczas wnętrze może pozostać niewypełnione lub wypełnia się je chudym betonem bądź zasypuje piaskiem, czy też kamieniami z piaskiem bez wykonywania konstrukcji dennej.

Niekiedy płaszcz studni jest tylko obudową, we wnętrzu której wykonuje się właściwy fundament żelbetowy. Rozwiązanie fundamentu pod wielki piec. Po opuszczeniu płaszcza o przekroju kołowym średnicy 19,0 m, na głębokość ponad dwudziestu metrów, we wnętrzu studni została wykonana żelbetowa pierścieniowa konstrukcja fundamentu z dwiema pionowymi, krzyżującymi się ścianami, niepowiązana z płaszczem studni (uprawnienia budowlane).

Przekrycie studzien

Ściany studni wraz z wypełnieniem tworzące masyw monolityczny, nie wymagają na ogół specjalnego przekrycia wierzchniej części studni, a konstrukcja budowlana opiera się wtedy bezpośrednio na górnej płaszczyźnie masywu. Jeżeli jednak wnętrze studni jest puste lub wypełnione materiałem niezwiązanym monolitycznie ze ścianami, wówczas wierzch studni powinien być przekryty stropem (najczęściej płytą żelbetową), przekazującym obciążenia z budowli na płaszcz (program egzamin ustny).

Obliczenia statyczne i konstrukcja takich stropów nie różnią się od normalnie stosowanych w budownictwie. Bruzdy należy przewidzieć na takiej wysokości, aby strop wydzielił komorę roboczą o wysokości 2,0 do 2,2 m. Niekiedy studnię projektuje się od razu ze stropem, z pozostawieniem otworów na rury szybowe. W studni takiej pracuje się bez sprężonego powietrza, a w razie potrzeby bez trudu zamienia się ją na keson (opinie o programie). Obliczenia powinny uwzględniać wtedy obydwie możliwości pracy konstrukcji: jako studni oraz jako kesonu. Należy wziąć pod uwagę, że powstały keson będzie miał mały ciężar w porównaniu z kesonem obciążonym murem nadkesonowym i dlatego jego zagłębianie pod ciężarem własnym może napotkać na trudności.

Wtedy zazwyczaj konieczne jest dodatkowe obciążenie stropów. Dlatego w przypadkach, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo konieczności użycia sprężonego powietrza, należy dobrze rozważyć, czy ryzyko zastosowania studzien jest wystarczająco uzasadnione i czy nie będzie korzystniejsze zaprojektowanie robót od razu przy użyciu sprężonego powietrza, zwłaszcza że późniejsza zamiana studni na keson pociąga za sobą wstrzymanie robót na długi czas, potrzebny na sprowadzenie i zmontowanie aparatury kesonowej (segregator aktów prawnych). Fundamenty na studniach oblicza się w dwóch etapach. Najpierw określamy zewnętrzne wymiary fundamentu, w zależności od działających nań obciążeń, a więc powierzchnię stopy studni i głębokość posadowienia.

Druga część opracowania dotyczy obliczeń samego płaszcza, w czasie jego przygotowania i opuszczania. Sprawdzamy wtedy wytrzymałość poszczególnych części konstrukcyjnych płaszcza pod działaniem sił występujących podczas wykonywania robót (promocja 3 w 1).