Orientacyjne stosowanie opóźniaczy

Opóźnienie początku wiązania zaczynu gipsowego do ok. 30 min osiąga się przez dodanie na 1 kg gipsu następującej ilości opóźniacza (program uprawnienia budowlane na komputer). Wytrzymałość odlewów gipsowych. Wytrzymałość odlewów gipsowych jest zależna głównie od ilości wody w zaczynie, czyli od stosunku w/g (woda-gips). Wytrzymałość odlewów z gipsu wysokowartościowego można osiągać: na ściskanie po 3 godzinach 90-4-240 kG/cm2, a po 7 dniach 1504-400 kG/cm2, na rozciąganie zaś po 3 godzinach — 18-4-33 kG/cm2, a po 7 dniach — 254-50 kG/cm2. Gips ten nie jest w Polsce wyrabiany.

Przyrost wytrzymałości wyrobów gipsowych w przeciwieństwie do wyrobów na spoiwach cementowych lub wapiennych jest w małym tylko stopniu zależny od czasu dojrzewania. Główną rolę odgrywa tu stopień wysuszenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Próbki gipsowe przechowywane w laboratorium praktycznie wysychają po ok. 7 dniach i nie dają dalszego przyrostu wytrzymałości, natomiast okres wysychania a zatem i przyrostu wytrzymałości większych wyrobów może być dłuższy.

Dlatego też w celu zwiększenia wytrzymałości świeżych wyrobów można je wysuszyć do stałego ciężaru w temperaturze nie przekraczającej 50°C (uprawnienia budowlane). Wyższe temperatury są szkodliwe, gdyż gips zaczyna wówczas oddawać również wodę krystalizacyjną. Działanie wody i wilgoci na gips Zwiększenie odporności na działanie wody można osiągnąć stosu; następujące środki: użycie do zarobienia 1,5% roztworu siarczanu cynku lub prawie ni syconego roztworu boraksu, 5-procentową domieszkę wapna do gipsu, nasycanie gotowych wyrobów wodą barytową, roztworem ałunu pc tasowego, siarczanu cynkowego lub żelazowego, powlekanie wyrobów substancjami hydrofobowymi, tj. odpychającymi wodę (nie dającymi zwilżać się) jak związkami krzemoorganicznymi np. metylosilikonianem sodowym wyrabianym w Polsce pod nazwą „Ahy- drosil 20”. Ciężar objętościowy odlewów gipsowych (program egzamin ustny).

Betony lekkie

Zależy on od stosunku wagowego użytych do wyrobu wody i gipsu; również od tego stosunku zależy ilość gipsu w 1 m3 wyrobu (opinie o programie). Z gipsu można wyrabiać również lekkie wyroby izolacyjne o ciężarze obj. 0,3 do 1,0 kG/dm3, czyli tzw. piano- i gazogipsy. Szczegóły podane są w rozdziale — Według skali Mohsa wynosi ona 1-4-2. Przez dodanie boraksu lub ałunu potasowego można zwiększyć twardość do około 2,5. Łączenie się gipsu z materiałami wypełniającymi. Materiały jak piasek, żużel itp., zwłaszcza mające gładkie powierzchnie, łączą się z gipsem dość słabo.

Materiały takie „schudzają” zaczyn gipsowy. W celu polepszenia właściwości dodaje się wapna lub gliny (segregator aktów prawnych). Wytrzymałość wyrobów gipsowych zawsze się obniża przez dodanie materiałów wypełniających.

Mieszanie gipsu z cementem portlandzkim. Jest to niedopuszczalne, może bowiem doprowadzić do pęcznienia i pękania wyrobu. Również dłuższe stykanie się gipsu stwardniałego z cementem w środowisku wilgotnym niszczy wyrób.

Wpływ kwasów i zasad. Gips stwardniały jest mało wrażliwy na kwasy i zasady; uszkodzenia mogą nastąpić głównie przez ich działanie rozmywające. Gaz SOz praktycznie nie działa na gips, natomiast chlor powoduje korozję. Właściwości ognioodporne gipsu.

Gips jest ognioodporny w wyrobach, ale przy polaniu wodą w czasie pożaru ulega zniszczeniu od powierzchni (promocja 3 w 1). Przyczepność zaczynu lub zaprawy gipsowej do stali. Przyczepność zaczynu lub zaprawy gipsowej do stali jest nieznaczna, a w przypadku dostępu wilgoci stal szybko rdzewieje.

Przy zmiennym nawilgoceniu i wysychaniu stwardniały gips dość znacznie zmienia obietość. Dodatek wapna do gipsu w ilości 2-4-7% zmniejsza rdzewienie i redukuje zmiany objętości.