Osi słupów

Ponieważ system montażu za pomocą koparek jest szeroko stosowany w budownictwie, określimy wielkość i kierunek błędu popełnionego przy pionowaniu tych samych słupów, które obserwowano dla określenia błędu B\ Słupy ustawiono samobieżnym dźwigiem w stopach fundamentowych „zgrywając" znaki na stopie i na dolnej części słupa, po czym zaklinowano słupy w stopach. Jednocześnie zwalniając odpowiednio kliny i stosując ciężki pion budowlany, grupa montażystów budowlanych ustawiała słupy do pionu. Osi słupów nie ustawiono ściśle do pionu (program uprawnienia budowlane na komputer). Odchylenia od pionu ustaliła grupa mierniczych, określając odchyłki za pomocą dwóch teodolitów z dwóch stanowisk metodą wcięcia. Wartości błędów B’\ wzdłuż osi y i x dla 5 rzędów słupów zamieszaczono a ich rozrzut co do kierunku.

py montażowej, spodziewającej się weryfikacji pomiarów. Dlatego przy obliczaniu średnich odchyleń błędu B’\ nie wzięto pod uwagę słupów, które miałyby choć jedną odchyłkę (Ay lub Ax) większą lub równą 100 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z porównania wartości o’\ dla obu osi x i y wynika, że są one na ogół zbliżone, możemy więc obliczyć średnie odchylenie dla wszystkich słupów. Na potwierdzenie tych wyników, a zwłaszcza słuszności wyeliminowania z obliczeń wartości Ay i Ax co najmniej równych 100 mm, z których wynikają następujące wartości błędu B"₄, odniesione do 1 m wysokości pionowania przy odległości znaków do pionowania słupa n = 6200 mm (uprawnienia budowlane).

Niejednakowe ubijanie

Stosunkowo dobre wyniki pionowania w tym przypadku otrzymano dzięki zastosowaniu pionu z ramą przykładaną do słupa. Nie mogą one być jednak miarodajne dla wszystkich grup montażowych i powinny być uważane za osiągnięcie wysoko wyspecjalizowanych montażystów, operujących usprawnionymi przyrządami pomiarowymi, zwłaszcza że ściany prefabrykatów były wykonane bardzo dokładnie, co umożliwiło dokładne pionowanie (program egzamin ustny). Nasuwa się wniosek, że błąd pionowania może i powinien być opanowany do rzędu średniej wielkości o"₄ = 1,5 mm/m, co pozwoli na pominięcie weryfikacji geodezyjnej na budowach, nie wymagających specjalnej dokładności pionowania. Do czasu opanowania czynności pionowania przez grupy montażowe i ulepszenia przyrządów pionujących, weryfikacja pionowania przez geodetów wydaje się jednak konieczna (opinie o programie).

Urządzenia, jakimi się dysponuje na budowie do poprawienia odchyleń od prawidłowego położenia osi elementów, są niedoskonałe. Powoduje to, że niejednokrotnie „poprawianie“ położenia jest bardzo uciążliwe i nie daje dobrego rezultatu, gdyż nie usuwa całkowicie błędu. Z tego względu niewielkie odchyłki, określone przez geodetę, pozostawia się bez poprawiania w przypadku, gdy są one dopuszczalne z punktu widzenia montażu i pasowania elementów.

Zaobserwowano, że podczas ostatecznej stabilizacji położenia elementu (przez zabetonowanie w fundamencie, przez przyspawanie do kotwi itp.) powstają nowe odchyłki od prawidłowego położenia, mimo dokładnej weryfikacji pomiarowej i możliwie sztywnego zamocowania elementu w okresie poprzedzającym stabilizację.

Pomierzono odchyłki osi od pionu słupów, a średnie odchylenia (segregator aktów prawnych). Przy obliczaniu średnich odchyleń nie wzięto pod uwagę wartości większych niż 10 mm, gdyż powstały one wskutek uderzeń w okresie betonowania lub w początkach twardnienia betonu.

Są to bardzo niewielkie wartości błędu i można ogólnie przyjąć, że wpływ utrwalania położenia elementów budowlanych (jeśli nie brać pod uwagę zmian awaryjnych wywołanych uderzeniami, odkształceniami urządzeń usztywniających itp.) jest mały w stosunku do innych błędów i może być niekiedy pominięty (promocja 3 w 1). Przyczyną tego błędu są w głównej mierze sprężyste odkształcenia wiotkiego elementu przy naprowadzaniu go na właściwe położenie (np. śrubą rzymską, klinami, wzornikami) a w mniejszym stopniu np. niejednakowe ubijanie przy betonowaniu lub nierównomierne wibrowanie masy betonowej ze wszystkich stron obetonowanego elementu.