Osiedla wiejskie

W sprawie szczegółowych wskazówek odnośnie organizacji i wyposażenia straży w każdym poszczególnym wypadku należy zwracać się do organów technicznych pożarnictwa (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy planowaniu przestrzennym zespołów budowlanych powinny być brane pod uwagę oprócz potrzeb społecznych, kulturalnych, sanitarnych, gospodarczych i estetycznych również względy ochrony przed pożarami.
Dlatego też staje się konieczne ustalenie pewnych zasad, które, będąc zgodne z innymi założeniami planowania, miałyby na celu obniżenie niebezpieczeństwa pożarowego oraz zapewnienie najwłaściwszych warunków dla organizacji służby obrony przeciwpożarowej i jej skutecznej działalności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z punktu widzenia wzajemnego usytuowania budynków można rozróżnić na terenie wsi 3 zasadnicze rodzaje zabudowy:
a. skupioną, przy której budynki ustawione są w pewnej nieznacznej odległości od siebie, nie przekraczającej odległości dostatecznych z uwagi na wymagania obrony przeciwpożarowej, czyli w granicach od 8 do 2C m zależnie od odporności ogniowej budynków;
b. luźną, przy której budynki lub ich kompleksy stanowiące jednostkę gospodarczą położone są w większej odległości od siebie (20 i więcej m), lecz jednak tak, że całość zabudowanego obszaru nie zatraca charakteru jednego osiedla (uprawnienia budowlane);
c. kolonijną, przy której odległości między poszczególnymi jednostkami gospodarczymi mogą wynosić kilkaset i więcej metrów, dzięki czemu obszar zabudowy nabiera charakteru szeregu pojedynczych rozrzuconych siedlisk słabo powiązanych ze sobą pod względem sytuacyjnym i komunikacyjnym.

Z uwagi na możliwość zaspokojenia potrzeb społecznych, kulturalnych i sanitarnych wieś skupiona stanowi najdogodniejszy obiekt. Możliwości te przy zabudowie luźnej są nieco mniejsze, zaś przy kolonijnej - najmniejsze. Przyczyniają się do tego w dużym stopniu również trudności rozwiązania różnych zagadnień technicznych, jak problem komunikacyjny, zaopatrzenia w wodę konsumpcyjną, w energię elektryczną itd. (program egzamin ustny).

Planowanie

Dlatego też w nowoczesnym planowaniu wsi odrzuca się zazwyczaj alternatywę zabudowy kolonijnej i oddaje się pierwszeństwo zabudowie skupionej lub luźnej.
Z punktu widzenia ochrony przeciw pożarami rozwiązanie powyższe jest również racjonalne. Wprawdzie zabudowa skupiona stwarza na ogół większe zagrożenie pożarowe, lecz przy uwzględnieniu niezbędnych postulatów ochronnych w planowaniu pozwala jednocześnie na znaczne obniżenie niebezpieczeństwa pożarowego (opinie o programie).

Jednym z najważniejszych postulatów w tym zakresie jest nadanie odpowiedniego kierunku głównej linii zabudowy (ulicy), który w miarę możności powinien przebiegać poprzecznie do kierunku panujących wiatrów, oraz podział całej powierzchni zabudowy skupionej na strefy za pomocą pasów dostatecznego przeciwpożarowego oddzielenia przestrzennego (najmniej 15 m) z zadrzewieniem ochronnym. Jako pasy ochronne mogą służyć ulice i drogi oraz przestrzenie niezabudowane.

W pewnych warunkach, przy istnieniu dobrze wyposażonych straży, mogą być również dopuszczone jako pasy ochronne działki budowlane o łącznej szerokości około 50 m, zabudowane budynkami ognioodpornymi, pod warunkiem zachowania przepisowego oddzielenia pożarowego pomiędzy budynkami znajdującymi się wewnątrz pasów z zastosowaniem zadrzewienia ochronnego na ich granicach.
Odległość pomiędzy pasami ochronnymi powinna wynosić od 250 do 300 m (segregator aktów prawnych).

Nie mniej ważnym momentem jest odpowiednia zabudowa samych działek budowlanych na całym terenie osiedla, wymagająca wydzielenia budynków szczególnie niebezpiecznych, jak stodoły, kuźnie itd., zastosowania odpowiedniego budownictwa, zachowania przepisowych odległości i innych wymagań ochronnych, jak zabezpieczenie otworów w szczytach itd.
Dalszym warunkiem jest zapewnienie do wszystkich kompleksów budynków osiedla odpowiednich dróg dla swobodnego ruchu samochodowego taboru pożarniczego (promocja 3 w 1).