Oszczędność metalu
Zmniejszenie zużycia stali (na 1 min dolarów wartości nowego budownictwa w USA), obserwowane w ostatnich latach, tłumaczy się nie tylko zwiększonym popytem na nowe materiały, ale i powszechnym wdrażaniem w wielu gałęziach budownictwa stali o wysokiej wytrzymałości, zmniejszających zużycie metalu w zależności od konstrukcji o 20-40% (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ponadto, znaczną oszczędność metalu osiąga się przez wdrożenie do budownictwa ogólnego i przemysłowego progresywnych profili stalowych, jak również prefabrykowanych i monolitycznych konstrukcji żelbetowych, których tempo wzrostu zużycia w ostatnich latach znacznie przewyższa tempo zużycia stali. Rozchód stali zmniejsza się ok. 2 razy przy zastąpieniu konstrukcji całkowicie metalowych żelbetowymi, a przy zastąpieniu konstrukcjami sprężonymi - prawie 4 razy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Według danych opublikowanych w USA, już na początku lat sześćdziesiątych żelbet zastąpił ok. 460 tys. t stali konstrukcyjnej.
Wyroby i elementy betonowe i żelbetowe zajmują (wg masy) pierwsze miejsce wśród materiałów konstrukcyjnych stosowanych w budownictwie (uprawnienia budowlane). Natomiast pod względem ogólnego stosowania na razie jeszcze ustępują one materiałom i wyrobom z drewna (włączając produkcję mebli i stałego wyposażenia budynków). Jednak pod względem tempa wzrostu produkcji i stosowania tarcica ustępuje miejsca nowym materiałom budowlanym. W rozwiniętych krajach kapitalistycznych 60% ogólnej ilości konstrukcji betonowych i żelbetowych wykonuje się jako monolityczne, ok. 20% przypada w udziale prefabrykowanym elementom konstrukcji, resztę stanowią drobne wyroby (program egzamin ustny).
Prace badawcze
W ostatnich latach w wielu krajach wzrosło zainteresowanie betonem o wysokiej wytrzymałości, którego stosowanie pozwala wydatnie obniżyć masę konstrukcji nośnych. Prace badawcze i doświadczalne prowadzone w tym zakresie dają podstawę do przypuszczenia, że w najbliższym dziesięcioleciu można oczekiwać wdrożenia do przemysłu budowlanego szczególnie wytrzymałych betonów o wytrzymałości na ściskanie do 150-160 MPa. W latach osiemdziesiątych oczekuje się uzyskania betonów na kruszywie porowatym klasy 56 i na kruszywie zwartym klasy 77. Betony klasy powyżej 60 stanowią już produkcję towarową szeregu firm (opinie o programie).
Znaczne naukowe i praktyczne zainteresowanie wywołują prace dotyczące zbrojenia betonu włóknami grafitowymi i syntetycznymi (poliamidowymi, polipropylenowymi i in.). Za bardzo perspektywiczne uważa się również zastosowanie wysoko wytrzymalościowych wyrobów z betonu sylikatowego. Cegła budowlana nadal pozostaje jednym z najbardziej rozpowszechnionych materiałów. Jednak średni roczny wzrost wielkości produkcji i zużycia cegły jest ok. dwukrotnie mniejszy niż analogiczne wskaźniki dla prefabrykowanych wyrobów betonowych i żelbetowych (segregator aktów prawnych).
Przyspieszony rozwój przemysłu chemicznego i osiągnięcia w zakresie technologii polimerów we wszystkich technicznie rozwiniętych krajach rokują dużą przyszłość materiałom konstrukcyjnym, izolacyjnym i wykończeniowym z tworzyw sztucznych. Według zagranicznych prognoz przypuszcza się, że w 2000 r. na tworzywa sztuczne przypadnie ponad 70% światowej produkcji podstawowych materiałów konstrukcyjnych (w porównaniu z 5% w 1950 r. i 13% w 1960 r.), a już w latach osiemdziesiątych produkcja materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przewyższy co do wielkości produkcję innych dowolnych materiałów oddzielnie wziętych. W literaturze amerykańskiej przytacza się dane o prognozach (do 2000 r.) światowego zużycia najbardziej perspektywicznych materiałów konstrukcyjnych tworzyw sztucznych i metali (promocja 3 w 1).
