Otwory wlotowe dla czopuchów

Otwory wlotowe dla czopuchów znacznie osłabiają trzon komina. Konieczne jest więc zastosowanie dodatkowych pilastrów lub zbrojenia okalającego, umieszczonego w osobnej ramie, która wzmacnia przekroje otworowe, a równocześnie przenosi bez zbyt dużej koncentracji naprężeń, siły z części ponad otworowej na część dolną (program uprawnienia budowlane na komputer).
W osłabionym przekroju należy sprawdzić naprężenie na zginanie w płaszczyźnie przechodzącej przez osie otworów.

Dodatkowe zbrojenie ramy otaczającej otwór najlepiej uwzględnić stosując sposób graficzno-analityczny Mohra lub Spangenberga. Sposoby te pozwalają na sprawdzenie naprężeń wg założenia ich liniowego rozkładu.
Charakter pracy wzmocnień przy otworach można ująć w przybliżeniu w sposób następujący (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obliczenie wykonane jak dla płaskiej ściany, nie uwzględniające zakrzywienia ściany trzonu jest oczywiście przybliżeniem, ale zwiększającym bezpieczeństwo konstrukcji. Zgrubienie dookoła otworów można ująć obliczeniowo jako ramy płaskie obciążone siłami pionowymi, wynikającymi z obciążeń przenoszonych przez komin. We wzmocnieniach dookoła otworów powinna być skoncentrowana taka ilość zbrojenia, jaka przypada na otwór w trzonie.

Wzmocnienia w postaci pilastrów utrudniają wykonawstwo, gdyż wymagają osobnego deskowania. Ze względów wykonawczych należy więc skoncentrować zbrojenie w obramowaniu otworu tworzącego ramę zamkniętą, albo zastosować zgrubienie ciągle ścianki od strony wewnętrznej (uprawnienia budowlane). Zbrojenie wzmocnień powinno być przeprowadzone wg zasad zbrojenia belki-ściany i ramy, przy czym rozciąganie poziome nad otworem przenosi dodatkowe zbrojenie pierścieniowe, rozmieszczone w ryglu ramy wzmacniającej oraz w dolnej części belki-ściany. Szczególnie dobrze muszą być uzbrojone węzły ramy wzmacniającej przy otworze prostokątnym, gdyż ostre krawędzie powodują tu niekorzystną koncentrację naprężeń.

Jeśli czopuchy doprowadzone są do komina ponad terenem, to tuż pod nimi umieszcza się strop dla podtrzymania lejów, w których gromadzi się popiół (program egzamin ustny).

Ochrona wewnętrzna trzonu komina

Strop ten najlepiej wykonać jako żelbetowy żebrowy lub płytowy z podparciem na wspornikach trzonu (i na słupach przy niskim doprowadzeniu czopuchów), ze zsypami z żużlobetonu okrytego warstwą ognioodpornej zaprawy cementowej. Wyloty lejów mogą być wykonane ze stali i połączone z przewodami hydroodpopielania.
Strop jest niezależnie pracującym elementem konstrukcji. Belki i płyta oddzielone są od trzonu i oparte w specjalnych gniazdach (opinie o programie). Przy dwóch lub trzech wlotach czopucha, stawia się wewnątrz ściany działowe dla spalin. Ściany te, o wysokości minimum 1,5 h0 (h0 - wysokości otworu wlotowego) wykonuje się z cegły zwykłej lub szamotowej i doprowadza do wykładziny trzonu. Belka dźwigająca ścianę działową opiera się osobno na wsporniku trzonu, za pośrednictwem specjalnej poduszki żelbetowej. Z zewnątrz, belka podścienna powinna być chroniona przed wysoką temperaturą (np. wykładziną termalitową). Często ma ona przekrój trapezowy i poszerzający się przy podporach.

Duże obciążenia belki, dające reakcje podporowe rzędu 100 T, powodują konieczność zastosowania specjalnej „poduszki podporowej”, zbrojonej podobnie jak np. przy łożyskach belek mostowych i zabezpieczonej przed uszkodzeniem krawędzi (segregator aktów prawnych).
Jako inne rozwiązanie poziomu odpopielania stosować można - szczególnie przy wysokim doprowadzeniu czopuchów - pojedyncze stożkowe leje żelbetowe, zawieszone na pierścieniu opartym na wspornikach trzonu.

Obliczenie stropu przeprowadza się tak jak zwykłych konstrukcji żelbetowych (promocja 3 w 1). Trzon komina chroni się zazwyczaj od wewnątrz przed wpływem wysokich temperatur i szkodliwej agresji chemicznej gazów spalinowych. Elementami takiej ochrony mogą być: wykładzina wewnętrzna, wykładzina z materiałem izolującym, lub wewnętrzna powłoka ochronna.