Oznaczanie wydłużenia

Paski zgina się na przemian z obu stron. Obserwować należy, czy na zewnętrznej (wypukłej) stronie papy nie powstają pęknięcia lub rysy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Oznaczanie wydłużenia i wytrzymałości papy na rozerwanie. Z próbki papy wycina się w kierunku podłużnym i poprzecznym rolki po 5 pasków szerokości 50 mm i długości ok. 300 mm i poddaje rozerwaniu na maszynie zrywającej. Przy zakładaniu próbki do maszyny należy ją tak ustawić, ażeby odstęp uchwytów zaciskowych maszyny wynosił 200 mm.

Obciążenie próbki powinno wzrastać równomiernie o 1,5 kG/sek. W chwili zerwania należy odczytać wydłużenie papy między zaciskami. Jako wynik podaje się średnią z wyników zerwania 5 próbek wyciętych w obu kierunkach. Siłę zrywającą podaje się w kG, a wydłużenie w % w stosunku do pierwotnej długości pasków.
Badanie odporności papy na działanie podwyższonej temperatury. Z badanej papy wycina się w każdym kierunku rolki po jednej próbce o wymiarach 50 x 100 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wycięte paski zawiesza się swobodnie w kierunku podłużnym w suszarce nagrzanej do temperatury 50 ± 2cC przy badaniu pap smołowych oraz do 60 ± 2cC dla pap asfaltowych.

Po upływie dwóch godzin wyjmuje się próbki z suszarki i po ostygnięciu notuje się zauważone różnice w wyglądzie zewnętrznym papy, a mianowicie ewentualne zjawiska „pocenia się papy”, zacieki oraz spływanie masy impregnującej lub powłokowej. Papy, z których masa ścieka kroplami, należy dyskwalifikować.
Badanie przesiąkliwości papy (uprawnienia budowlane). Przyrząd do badania przesiąkliwości składa się z rury stalowej ocynkowanej o średnicy wewnętrznej 50 mm (2″), długości 50-60 cm.

Na jednym końcu rury przyśrubowany jest szczelnie kołnierz o średnicy ok. 160 mm. Koniec rury i zewnętrzna powierzchnia kołnierza powinny się znajdować dokładnie w jednej płaszczyźnie i powinny być gładko wypolerowane.

Poziom cieczy

Bezpośrednio nad kołnierzem przymocowana jest do rury mała rurka o średnicy 5-10 mm, fajkowato wygięta, która służy do przymocowania za pomocą rurki kauczukowej szklanej rurki do określania poziomu cieczy w rurce. Dolną część przyrządu stanowi drugi kołnierz o identycznych wymiarach jak kołnierz przyśrubowany do rury, o powierzchni wewnętrznej również gładko wypolerowanej. Oba kołnierze mają po 3 otwory pasujące do siebie. Pomiędzy oba kołnierze wkłada się jako uszczelki pierścienie gumowe o wewnętrznej średnicy 50-55 mm i grubości 3-5 mm (program egzamin ustny).

Oba kołnierze przymocowuje się do siebie za pomocą śrub z nakrętkami skrzydełkowymi.
Wykonanie oznaczenia. Z badanej papy wycina się krążek o średnicy 8-10 cm i umieszcza między gumowymi uszczelkami przyrządu. Od strony dolnej (zewnętrznej) próbki umieszcza się kawałek bibuły filtracyjnej, przylegającej szczelnie do papy. Po założeniu próbki dokręca się 3 śruby tak, aby próbka papy była szczelnie osadzona między uszczelkami gumowymi (opinie o programie). Zestawiony przyrząd ustawia się w ten sposób, aby można było obserwować powierzchnię bibuły od dołu, i nalewa wody (wysokość słupa wody i czas trwania próby określone są w szczegółowych normach dla pap). Obserwuje się, czy badana papa nie przepuszcza wody, którą łatwo można zauważyć dzięki plamom występującym na bibule.

Jako wynik podaje się czas trwania próby lub czas, po jakim zauważono wyciekanie wody (segregator aktów prawnych).
Badania papy na tworzenie się pęcherzyków. Pasek papy o wymiarach ok. 65 x 105 mm zanurza się na godzinę do wody o temperaturze 52°C. Papę wkłada się do wody posypką do góry.
Próbkę papy po wyjęciu z wody umieszcza się (także posypką do góry) na jedną godzinę w suszarce ogrzanej do 105°C.

Próbkę wyjętą z suszarki bada się natychmiast (a w każdym razie przed wystygnięciem próbki) przez lupę (o małym powiększeniu) i określa wygląd powierzchni papy z obu stron (promocja 3 w 1).
Charakterystycznym zjawiskiem występującym po tej próbie jest powstawanie pęcherzyków, spowodowanych bądź to zawartością powietrza w porach papy, bądź to wilgocią zawartą lub wessaną przez papę.