Pal Franki

W czasie podciągania rury baba spoczywa na betonie (program uprawnienia budowlane na komputer). Znaczek na linie pokazuje, kiedy trzeba wsypać następną porcję betonu do rury. Należy stale uważać, aby w rurze pozostawała zawsze pewna ilość betonu na wysokość ok. 40 cm, w celu zapobieżenia dostaniu się do rury wody lub gruntu.
Niedopuszczalne jest przerwanie ciągłości pala przez zbyt duże podciągnięcie rury, również niekorzystne jest wsypanie jednorazowo zbyt dużej porcji betonu do rury, gdyż powoduje to uwarstwienie trzona pala betonem o nierównym stopniu zagęszczenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kontrolę, jak już zaznaczono wyżej, przeprowadza się za pomocą znaków przyczepionych do liny baby, a także za pomocą znaków wysokościowych na rurze. Znaki te muszą być w czasie wykonywania robót skrupulatnie obserwowane przez kafarowego.
Po wielokrotnym powtórzeniu opisanej czynności powstaje walcowy trzon pala, odznaczający się wieloma zgrubieniami wzdłuż swej długości (uprawnienia budowlane).
Pal Franki otrzymuje normalnie w górnej swej części zbrojenie z 6 do 8 wkładek o przekroju okrągłym 0 12-^28 mm, objętych uzwojeniem. Średnicę takiego kosza zbrojeniowego należy tak dobrać, aby z jednej strony zapewnione było wystarczające otulenie zbrojenia warstwą ochronną betonu, z drugiej zaś, aby wewnątrz zbrojenia mogła się swobodnie poruszać baba. Dla zwymiarowania długości i średnicy zbrojenia miarodajne są warunki statyczne, w jakich pal ma pracować po wykonaniu budowli (program egzamin ustny).

Bezpieczniejsze jest zbrojenie pala na całą jego długość, gdyż - jak wykazało doświadczenie - możliwe jest w szczególnych warunkach gruntowych pęknięcie poprzeczne pala poniżej końca zbrojenia.
W płynnych lub miękkich gruntach zachodzi niebezpieczeństwo przerwania pala, gdyż beton może być wtłaczany w taki grunt w bardzo dużych ilościach i zupełnie łatwo. Z tych względów stosowane bywają w takim przypadku wkładki (gilzy) w postaci rur ochronnych z blachy, wprowadzanych do rury obsadowej, podobnie jak zbrojenie. Rury ochronne, nakładane na wysokość warstwy słabego gruntu, pozostają w nim jako część i osłona pala. Podobnie, gdy górna część pala ma być wykonana w wodzie powierzchniowej, zakłada się taką rurę ochronną z cieńszej już blachy, poczynając od ck. 1 m, poniżej dna zbiornika wodnego; pale takie noszą nazwę pali gilzowych.

Pale Franki

Normalna długość rury obsadowej wynosi 10 m. Gdy zamierza się wykonać pale dłuższe, wówczas używa się - zamiast jednej - kilka rur wpuszczonych jedna w drugą, a później kolejno, poczynając od najwęższej, wbija się je i potem w tej samej kolejności wyciąga. Są to tzw. rury teleskopowe (opinie o programie).
Może być również zastosowane przedłużanie pojedynczej rury obsadowej za pomocą króćców (sztukówek), tj. krótszych (ok. 3 do 4 m) rur o tej samej średnicy co rura główna, wchodzących w nią kielichowo. Na połączeniu umieszczone zostają dwie uszczelki pierścieniowe (z gumy).

Rura główna pozostaje przy tym na tych samych uchwytach co poprzednie, gdyż inaczej podciąganie rury do góry byłoby niemożliwe.
Tego rodzaju przedłużanie, jakkolwiek często stosowane, nie jest zupełnie pewne, zdarzają się bowiem przypadki nieszczelności połączeń, woda wdziera się do rury i trzeba pal wykonać ponownie.
Pale Franki opisanego typu mogą być wykonywane również ukośnie, zazwyczaj o pochyleniu do 4:1, a według niektórych źródeł z pochyleniem 2,7 : 1. Wymaga to prowadzenia baby w odpowiednich saniach i odpowiedniego wyposażenia kafara (segregator aktów prawnych).

Zalety pali Franki można ująć następująco:
a) odznaczają się dużym udźwigiem,
b) wykonanie ich jest szybkie,
c) materiał pala jest skomprymowany i odporny na działanie czynników agresywnych.
Omówmy kolejno poszczególne punkty.

Udźwig pali Franki dochodzi bez większych trudności da 200 T w gruntach, w których pale wykonane innymi sposobami o tych samych wymiarach nie osiągają 60% tej wartości.
Przy próbnych obciążeniach pali, dochodzących w szczególnych warunkach nawet do 450 T, osiadanie pali było nieduże (promocja 3 w 1).