Pale systemu Franki

Pale systemu Franki o wybitnie rozszerzonej podstawie dawały osiadania przy użyciu ich w gruntach słabszych na niemieckich autostradach 125 mm, 500 mm itp. (zresztą zgodnie z przewidywaniami wykonawców), w Szanghaju 60-75 mm i w Warszawie 10-17 mm (program uprawnienia budowlane na komputer). Z drugiej strony pale systemu Raymond o wybitnie zwężającym się stożkowym zakończeniu dawały osiadania 2-7 mm w różnych wypadkach praktyki naszej i zagranicznej. Trzeba zaznaczyć, że zmiana typów pali w wymienionych wypadkach nie spowodowałaby istotnych zmian, jeśli chodzi o wielkości osiadań, gdyż zależne są one przede wszystkim nie od typu pali, lecz od rodzaju gruntu, w jakim opierają się i od jakości wykonania.

Należy pamiętać, że palowanie nie stwarza samo przez się oparcia dla nacisku budowli i że jest tylko instrumentem do przeniesienia tego nacisku na warstwę głębszą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). A więc przy większych palowaniach grupowych trzeba zawsze zastanowić się, czy pole warstwy, na którą zostanie przekazany przez grupę pali nacisk budowli, zdolne jest do przyjęcia tego nacisku. Tam gdzie wchodzą w grę rzadziej rozstawione pale lub nieduże ich grupy, zagadnienie to z zasady nie występuje, gdyż naciski przekazane w głąb przez każdy pal przypadają na nieporównanie większe objętości gruntu, a więc naprężenia w gruncie powstają znacznie mniejsze (uprawnienia budowlane).

Uważamy za stosowne przytoczyć przykład porównawczy, podany przez Schoklitscha w dziele pt. „Der Grundbau“, obrazujący korzyści, jakie może dać należyty wybór typu palowania (program egzamin ustny). Znaną jest rzeczą, że pale drewniane należą do najtańszych, widzimy wyraźnie, że zastąpienie ich przez betonowe:

1. zmniejsza ilość pali,
2. zmniejsza objętość muru,
3. zmniejsza obciążenia i
4. zmniejsza ilość robót ziemnych oraz upraszcza wykonanie (opinie o programie).

Pale ukośne

Niejednokrotnie może zależeć na nadaniu większej sztywności i stateczności palowaniu, co można osiągnąć przez wytworzenie konstrukcji przypominającej mury podparte przyporami. W tych razach wprowadzenie z dwóch przeciwległych boków fundamentu lub na jego obwodzie jednego lub dwóch szeregów pali ukośnych w dużej mierze usztywnia fundament, szczególnie przy znaczniejszych długościach pali. Tak samo pale ukośne mogą być pożyteczne jako usztywnienie, gdy zostają wprowadzone przy fundamentowaniu pod maszyny; w tych razach pale ukośne sprzyjają w dużej mierze tłumieniu drgań, szczególnie w maszynach o okresowych ruchach poziomych, jak to mamy np. w sprężarkach z cylindrami poziomymi (segregator aktów prawnych).

Prócz tego pale ukośne mogą być nieraz użyte do przeciwstawienia się siłom poziomym. Jak wspomniano już uprzednio, wytrzymałość pali. pracujących na zginanie pod wpływem sił poziomych, jest stosunkowo mała. Jeżeli natomiast występuje siła ukośna i można jej przeciwstawić również pale ukośne, to pal pracuje na siłę osiową, nie wywołując momentu, aczkolwiek wchodzi tu w grę bardzo znaczna pozioma składowa siły ukośnej. Rozpatrując dla przykładu pal ukośny o nachyleniu 4 : 1 i nośności 60 T, znajdujemy, że pal ten może oprzeć się sile poziomej dużej, bo dochodzącej do 14,5 T. Aby jednak pal mógł przyjąć taką siłę, musi jednocześnie działać siła pionowa wielkości 58,2 T; w przeciwnym razie w braku siły pionowej nie będziemy mieli osiowego docisku, lecz wystąpi duży moment zginający.

Aby zapobiec takiemu zjawisku mamy możność zastosowania pali o układzie kozłowym (promocja 3 w 1). Przy takim rozwiązaniu siła pozioma wywołuje w jednym palu ściskanie, a w drugim rozciąganie, ale pod warunkiem, że pale w p. 1 powiązane są mocnym węzłem, nie dopuszczającym w tym miejscu przesuwu pali między sobą. Dla pali drewnianych stosuje się różne połączenia w węzłach. Jako przykład dobrego powiązania można podać dwa węzły. Gdy pale drewniane lub żelbetowe wpuszczone są w płytę betonową, to cała uwaga musi być zwrócona na należyte powiązanie każdego pala z płytą.