Państwowy nadzór budowlany

Państwowy nadzór budowlany dotyczy bezpieczeństwa wznoszonego obiektu, jego odpowiedniej trwałości, zapewnienia zaspokojenia potrzeb użytkowych (ochrona przeciwpożarowa, oświetlenie, zaopatrzenie w wodę, kanalizację itp.) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Organa państwowego nadzoru budowlanego zatwierdzają część budowlaną w fazie projektu wstępnego, wydają zezwolenie na budowę, i nadzorują budowę w fazie realizacji oraz wydają zezwolenia (pozwolenia) na użytkowanie obiektu budowlanego w fazie eksploatacji.

Terenowymi organami państwowego nadzoru budowlanego nad budownictwem powszechnym są właściwe organa prezydiów powiatowych, miejskich i wojewódzkich rad narodowych.
Natomiast nad budownictwem specjalnym nadzór pełnią organa określone przez właściwych ministrów.
Opracowaniem dokumentacji projektowej oraz sprawowaniem nadzoru nad realizacją budowy zgodnie z projektem zajmują się państwowe biura projektów lub samodzielne pracownic projektów powoływane przez właściwych ministrów lub przez prezydia rad narodowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przypadku gdy projekt jest wykonywany przez kilka jednostek projektowych, koordynację opracowywanego projektu. Biuro, które opracowuje najistotniejsze elementy dokumentacji, powierzając pozostałe jej części biurom specjalistycznym.

Biura projektów składają się najczęściej z poszczególnych pracowni branżowych, specjalistycznych oraz wielobranżowych.
Najlepsze możliwości koordynacji istnieją w pracowniach wielobranżowych organizowanych dla dużych zadań inwestycyjnych.
W państwowych przedsiębiorstwach budowlanych mogą być tworzone własne pracownie projektów. Nadzór autorski nad wznoszoną budowlą przeprowadzany jest na podstawie oddzielnej umowy i stanowi - w szczególności dla budowli skomplikowanych - pożyteczną instytucję (uprawnienia budowlane).

Graficzna metoda planowania

Graficzna metoda planowania organizacji budowy, jak uczy doświadczenie, stanowi podstawową jej formę, jest bowiem najbardziej przejrzysta.
Graficzna metoda przedstawiania myśli i faktów, stosowana w budownictwie w postaci różnego rodzaju wykresów (głównie harmonogramów), opiera się na nauce o graficznych metodach przedstawiania zjawisk (program egzamin ustny).
Wszelkie wykresy, a w tym i harmonogramy, obrazują dane ilościowe i jakościowe, przy czym pierwsze z nich przedstawia się za pomocą sposobów geometrycznych (np. linii prostych, łamanych itp.), drugie zaś za pomocą znaków umownych (np. w formie legendy itp.). Za pośrednictwem znaków umownych odczytuje się sens obrazu graficznego. Wszelkiego rodzaju wykresy (obrazy graficzne) przedstawia się zazwyczaj w formie dwuwymiarowej, chociaż w harmonogramach budowlanych przeważa forma liniowa.

Na wartość wykresu wpływa w dużym stopniu umiejętność operowania samą metodą wykreślną (opinie o programie). Umiejętność ta wyrażać się powinna przede wszystkim wydobyciem w części graficznej elementu najistotniejszego i takim ujęciem graficznym, które zmuszałoby do kierowania uwagi czytelnika właśnie na ten element, pozostawiając szczegóły na dalszym planie.
Szczegóły te powinny niejako ujawniać się dopiero po bliższym i uważniejszym rozpatrzeniu wykresu (segregator aktów prawnych). Dlatego ostateczne wyniki wykresu należy oznaczać liniami grubymi.
Przy sporządzaniu jakiegokolwiek wykresu należy najpierw ustalić wielkość jego obciążenia, tj. liczbę nakreśleń.

Nadmierna liczba nakreśleń w połączeniu ze znaczną liczbą napisów mogą uczynić wykres tak zagmatwanym, że korzystanie z niego stanie się niemożliwe. Nadmierne obciążenie wykresów (w szczególności harmonogramów) jest dość rozpowszechnione w praktyce budowlanej, przy czym jednym z głównych powodów tego stanu rzeczy jest to, że nie bierze się pod uwagę przy ich projektowaniu konieczności nakreślania na nich rzeczywistego przebiegu zaplanowanych robót (promocja 3 w 1).
Wadą wykresów budowlanych jest również często nadmierna ich wielkość. Dobry wykres powinien być przedstawiony w takiej wielkości, aby mógł być obserwowany jednym rzutem oka.