Papier celulozowy

W handlu fibra znajduje się w zwojach o długości od 3 do 7,2 m i o szerokości od 30 cm do 135 cm. Materiał ten ma strukturę taką jak cerata, wykazuje jednak lepsze własności i jest od niej tańszy. Sposób jego zakładania jest podobny do zakładania zwyczajnej tapety (program uprawnienia budowlane na komputer). Umieszcza się go bezpośrednio na pomalowanej ścianie, ściana zaś nie malowana powinna być przedtem pokryta farbą klejową. Nie należy go przyklejać do papieru umieszczonego poprzednio na ścianie, gdyż powoduje to rozluźnienie płyty podkładkowej. Płytę podkładkową należy wobec tego usunąć, aby uzyskać zadowalające spojenie ze ścianą. Wysychanie trwa dłużej niż wysychanie zwykłych tapet, a to z tego powodu, że płaszczyzna materiału jest wykonana z tworzywa sztucznego. Płyty powinny być łączone do czoła, gdyż łączenie na zakładkę nie jest wystarczające; w tym wypadku bowiem płaszczyzny nie przylegałyby szczelnie do siebie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jako okładziny ściennej używa się również papieru celulozowego, mimo że są do dyspozycji inne wyroby o korzystniejszych własnościach, jak polimery winylowe i wyroby stosowane w postaci folii łączonych z różnymi innymi materiałami. Jednym z rodzajów papieru celulozowego używanego jako okładziny oraz jako warstwa ochronna jest papier pokryty folią z octanu celulozy o grubości 0,022 mm (uprawnienia budowlane).

Folia z octanu celulozy ułatwia usuwanie plam powstałych na płaszczyźnie, bez uszkodzenia dekoracyjnego papieru podkładkowego. Inny wyrób stanowi połączenie papieru z lakierem celulozowym. Papier wykonany jest z miazgi drzewnej, a przed naniesieniem deseniu powlekany lakierem nitrocelulozowym. Żywica celulozowa służy jako środek zamiast farby drukarskiej używanej do drukowania wzorów i deseni. Błona z lakieru na płaszczyźnie chroni deseń przed uszkodzeniem. Obicie ścienne można czyścić przy użyciu mydła i letniej wody (program egzamin ustny).

Desenie na tapetach

Desenie na tapetach uzyskuje się przez nałożenie włókien drzewnych, bambusu lub rozdrobnionego marmuru. Niekiedy powierzchnie płyt pokrywa się woskiem lub pokostem, zwłaszcza jeśli narażone są one na duże zużycie. Do przyklejania płyt do ścian używa się zwykłego klajstru (np. z mąki pszennej) (opinie o programie).

Papier impregnowany żywicą. Inny gatunek tapet stanowi papier impregnowany żywicą termoplastyczną, produkowany w USA, a różniący się od laminatów z nośnikiem papierowym, powleczonych żywicą. Otrzymuje się łatwo efekty dekoracyjne podobnie jak na zwykłych tapetach. Próby na udarność wykazały lepsze własności papieru impregnowanego niż papieru pokrytego warstwą lakieru. Materiał jest giętki i łatwy do czyszczenia. Przyklejanie jest ułatwione przez zastosowanie papieru podkładkowego lub tkaniny. Papier przykleja się do ściany za pomocą specjalnego roztworu klejącego, przy czym papier chłonie częściowo spoiwo i staje się wodoodporny (segregator aktów prawnych).

W warunkach nadmiernej wilgotności używa się specjalnego, ciekłego spoiwa. Impregnowany papier badano również na odporność na działanie chemikaliów i na wodochłonność. Stwierdzono, że do jego czyszczenia można używać mydła i wilgotnej ścierki, nie dopuszczalne jednak jest stosowanie proszków do czyszczenia i gorącej wody. Szkodliwie działają na papier czterochlorek węgla, benzyna, nafta i silne środki dezynfekcyjne. Produkuje się go w zwojach o długości 15 m i szerokości 0,6 m. Duże możliwości dekoracyjne jak również łatwość czyszczenia zapewniają mu szerokie zastosowanie jako obicia ściennego. Polistyren (promocja 3 w 1).

W roku 1937 wyprodukowano po raz pierwszy płytki ścienne z żywicy mocznikowej, które jednak okazały się nieodpowiednie. Postęp na tym odcinku osiągnięto dopiero po zastosowaniu polistyrenu do produkcji płytek ściennych z tworzyw sztucznych. Polistyren jest tworzywem wykazującym dobre własności przy użyciu do produkcji płytek, lecz mając na uwadze trwałość materiału, należy pamiętać o pewnych jego wadach, które ograniczają możliwości jego zastosowania.