Papier ścierny i cyklinowanie

Ręczne szlifowanie powierzchni drewnianej. Narzędziem do szlifowania jest w tym wypadku klocek oklejony korkiem z „papierem ściernym". Kierunek skrawania to - „z włóknem". Z szorstkiej powierzchni zdejmuje się, podobnie jak przy struganiu, drobne wióry, aż szlifowana powierzchnia stanie się gładka (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy tego rodzaju obróbce powstaje duża ilość drobnego proszku ściernego.
Wygładzenie następuje przez ściągnięcie licznych, leżących blisko siebie pojedynczych wiórów.
Skrawanie „rozrzuconymi środkami szlifierskimi".

Gruby i drobny papier ścierny, na którym rozpoznać można rozrzucone ziarna ścierne. „Podkład" stanowi tu papier lub tkanina. Ziarna materiału ściernego zakotwiczone są w nośniku materiału szlifierskiego prostopadle w splocie podstawowym lub kryjącym z żywicy syntetycznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Specjalna powłoka może polepszyć jeszcze zdolność skrawania ścierniwa w odniesieniu do tworzywa.
Uziarnienie: składa się z wytwarzanych syntetycznie ziaren korundowych lub karborundowych. Rodzaje ziaren różnią się twardością i wytrzymałością. Ziarno ma kształt blokowy i odłamkowy, o ostrych krawędziach. Korund nadaje się szczególnie do szlifowania drewna naturalnego, natomiast karborund mający bardzo ostre krawędzie stosuje się częściej do ścierania powierzchni lakierowanych (uprawnienia budowlane).

Wielkości ziaren ściernych podane są na spodniej stronie papieru ściernego za pomocą numerów: od P12 do P220 (uziarnienie makro) i od P240 do P1200 (uziarnienie mikro). Szlifowanie zgrubne podłóg wymaga np. innej wielkości ziaren niż docieranie lakieru na powierzchniach meblowych.

Rozproszenie: przy szlifowaniu drewna miękkiego, bogatego w żywicę, dającego dużo wiórów, lub np. przy szlifowaniu płyt MDF, potrzebne są ścierniwa z dużymi porami ściernymi, które nie będą się zatykać. W przypadku takiego rozproszenia otwartego powierzchnia papieru ściernego pokryta jest ziarnami tylko w 60%. Drobniejsze uziarnienie powoduje często rozproszenie zamknięte, tzn. ziarno przy ziarnie, powierzchnia pokryta nawet w 100% (program egzamin ustny).

Kierunek szlifowania

Kierunek szlifowania można rozpoznać niepożądane bruzdy powstałe wskutek szlifowania w poprzek włókien. Są one głębsze niż przy szlifie wzdłużnym i trudniej się je usuwa. W tym celu można zastosować metodę strugania bez pyłu strugiem gładzikiem lub cykliną; znajduje ona tu zastosowanie tak samo, jak w przypadku wygładzania spoin pionowych i poręczy. Podczas skrawania pyłowego należy przestrzegać zaleceń zakładu dotyczących prac z materiałami niebezpiecznymi - pyłem szlifierskim!
Pył należy neutralizować najlepiej już w miejscu jego powstawania-także w pracach przeprowadzanych ręcznie! Wymagana jest ochrona układu oddechowego!
Powyższe wskazania obowiązują szczególnie podczas koniecznego odkurzania (szczotkowania) głębokiego powierzchni po szlifowaniu oraz przed powlekaniem ich.

Stopniowe szlifowanie drewna (opinie o programie).
Od jakiego uziarnienia należy zaczynać pracę? Zależy to zawsze od stanu powierzchni przewidzianej do szlifowania i od wyrobu. Zaczyna się zatem od szlifu wstępnego ścierniwem o dużym uziarnieniu, w celu wyrównania. W kolejności jest szlifowanie zgrubne a kończy się na szlifowaniu ostatecznym.
Uziarnienie należy zmniejszać stopniowo!

Na każdym stopniu nie należy jednak przekraczać 20-30 numerów (np. P120-P150-P180). Stosować należy przy tym tylko ostry papier ścierny. Ostre narzędzia ze stali
Szlifowanie dłuta prostego na tarczy szlifierskiej, „że wióry lecą" (segregator aktów prawnych). Na - widoczniej są one rozgrzane do czerwoność Na lustrze narzędzia widać odbarwienie stal z której je wykonano: barwa ostrza ulega zamgleniu, staje się niebieskawa!
Obok szlifierki stoi pojemnik z wodą. W nie schładza się od czasu do czasu szlifowane żelazo, które przy zanurzeniu w wodzie „syczy Stal narzędziowa jest hartowana (promocja 3 w 1)!