Pełny węzeł badawczy

Jeżeli istnieją te zakłócenia zawsze otrzyma się jakiś średni współczynnik przepuszczalności, miarodajny tylko dla miejsca w którym zostało wykonane próbne pompowanie. Dobre wyniki otrzymuje się w gruntach osadowych, których własności fizyczne są mało zróżnicowane w kierunku poziomym. Próbne pompowanie może być wykonywane tylko w znanym terenie pod względem hydrogeologicznym, gdyż od stanu i zachowania się wód gruntowych oraz od miąższości warstwy wodonośnej uzależnione są wzory służące do obliczania współczynnika Tc (program uprawnienia budowlane na komputer).

Próbne pompowanie wykonuje się ze studni centralnej przy jednoczesnym notowaniu zmian poziomu wody w otworach obserwacyjnych, usytuowanych w pewnej odległości od studni na linii zgodnej z przypuszczalnym kierunkiem spływu wód gruntowych i na linii prostopadłej do tego kierunku. Odległości otworów obserwacyjnych od studni centralnej i odległości między poszczególnymi studniam (program uprawnienia budowlane na komputer)i. W przypadku gdy filtr studni nie dochodzi do warstwy nieprzepuszczalnej (studnia niezupełna), odległość od studni do pierwszego otworu obserwacyjnego nie powinna być większa od długości pracującej części filtra.

Pełny węzeł badawczy składa się ze studni centralnej i 8 lub 12 otworów obserwacyjnych rozmieszczonych na promieniach wzajemnie prostopadłych (uprawnienia budowlane). Często można zrezygnować z takiej liczby otworów, pozostawiając po dwa na każdym ramieniu po jednej stronie studni, a przy wodach gruntowych o poziomym zwierciadle często można ograniczyć się do dwóch otworów na jednym ramieniu. Zależne to jest od żądanej dokładności pomiaru (program egzamin ustny). Przed rozpoczęciem próbnego pompowania należy wykonać pompowanie wstępne dla oczyszczenia studni, sprawdzenia instalacji itp.

Ogólna powierzchnia otworów

W czasie pompowania badawczego po pewnym okresie ustala się równowaga pomiędzy ilością wody pobieranej przez pompę a ilością wody dopływającej do studni. Przejawia się to przez ustalenie się głębokości występowania zwierciadła wody w studni (ustabilizowanie się depresji). Dopiero po takim ustaleniu się i trwaniu takiego stanu przez 12 godz. można przyjmować dane potrzebne do obliczania współczynnika przepuszczalności (opinie o programie). Czas potrzebny do osiągnięcia takiej stabilizacji jest różny i zależy od rodzaju gruntów, z których odbywa się pompowanie.

Pompowanie próbne, wykonywane w celu uzyskania danych dla obliczania współczynnika przepuszczalności należy wykonywać przy trzech różnych wy- dajnościach tj. przy trzech różnych depresjach. Obserwacje należy notować i potem opracować w postaci wykresu. Studnie, z których się pompuje i otwory obserwacyjne muszą być zaopatrzone w filtry. W studniach o najczęściej stosowanych średnicach 150-250 mm filtry mają średnicę 100-150 mm. W otworach o średnicy 75-100 mm filtry mają średnicę 50-75 mm. Typ filtru zależy od składu litologicznego gruntów (segregator aktów prawnych).

W otoczakach i spękanych skałach stosuje się filtry w postaci perforowanych rur wiertniczych. Otwory w rurze mogą być okrągłe o średnicy 10-20 mm lub w postaci szczelin o tej samej szerokości. Ogólna powierzchnia otworów powinna wynosić 20-25% ogólnej powierzchni rury (promocja 3 w 1).

Przy pompowaniu z piasków filtry składają się z rury perforowanej, mającej otwory o szerokości lub średnicy 5-10 mm, owiniętej drutem mosiężnym i siatką. Siatkę dobiera się w ten sposób aby 40-60% ziarn piasku przechodziło przez jej oczka. W piaskach drobnych, zaglinionych, dla zwiększenia chłonności filtra wykonuje się obsypkę piaskowo-żwirową grubości 40-60 mm. Średnicę ziarn obsypki przyjmuje się 4 do 6 razy większą od średniego wymiaru ziarn gruntu wodonośnego.