Pętle wypuszczone z płyt

Pętle wypuszczone z płyt stropowych łączyć można na zakład, na przewleczony pręt lub przy użyciu dodatkowych klamer, spiral itp. Pętle powinny być przesunięte względem siebie o co najmniej 2 cm i zakotwione dodatkowo za pomocą przewleczonych co najmniej dwóch prętów poprzecznych. Odległość pętli od powierzchni bocznej stropu nie może być mniejsza niż 2 d-t-2 cm (program uprawnienia budowlane na komputer). Długość l_ap zakładu pętli stanowi mniej niż połowę _a dla prętów prostych i można je na ogół zmieścić poszerzając miejscowo spoinę przez wycięcie krawędzi płyt. Z uwagi na dogodność montażu pętle nic powinny sięgać (bądź bardzo niewiele) nad krawędź płyty przeciwległej.

Połączenie pętli na przewleczony pręt polega głównie na docisku tego pręta do betonu, a dodatkowo także na docisku pętli do pręta (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dużym naprężeniom w prętach pętli towarzyszą w takich warunkach znaczne przemieszczenia i deformacje profilu pętli, co prowadzi z kolei do obrotu przekroju podporowego płyty i odpowiedniej redukcji momentu zamocowania. W konsekwencji połączenie pętli na przewleczony pręt uważa się za połączenie przenoszące w stanie granicznym tylko siłę podłużną o wartości określonej dociskiem pięta i pętli do betonu. Z reguły jest to więc wartość niższa niż pełna nośność pręta N„ = F„ R_a. Przekrój pętli, gdy są one w rozstawie nie większym niż trzy grubości stropu, można uwzględniać jednak w obliczeniach ugięć stropu, redukując naprężenia w zbrojeniu odpowiednio do efektywności zakotwienia (uprawnienia budowlane).

Połączenie pętli za pomocą spirali bądź klamer łączących wykazuje taką samą podatność na moment podporowy jak połączenie pętli na przewleczony pręt. Pętle usytuowane poziomo łączone są niekiedy za pomocą klamer. Tego rodzaju połączenie stosowane jest szczególnie przy łączeniu płyt w narożach, jednocześnie w kierunku podłużnym i prostopadłym do zbrojenia głównego (program egzamin ustny). Efektywności takiego połączenia nie należy jednak szacować na więcej niż 1/2 nośności na rozciąganie klamry. Zwiększenie długości ramion klamry wpływa stosunkowo niewiele na zwiększenie sztywności nie spawanego połączenia.

Klamry

Klamry łączyć można z pętlą za pomocą spawania w miejscu styku. Takie połączenie zwiększa odpowiednio nośność połączenia, a przede wszystkim jego sztywność (mniejsze odkształcenia w kierunku działania siły A^r_a) (opinie o programie). Przy łączeniu marek zabetonowanych w płycie za pomocą dospawanych nakładek obowiązują ogólne reguły połączeń spawanych. Dużą zaletą tego typu połączeń jest prostota montażu. Dodatkowe wymagania, stawiane przy ich produkcji, nie stanowią na ogół żadnego utrudnienia.

Nakładki umieszcza się zwykle w pewnym wgłębieniu w płycie, tak aby po ułożeniu zaprawy zabezpieczającej wkładkę przed korozją powierzchnia stropu była równa. Szerokość nominalna spoiny nie powinna być mniejsza niż 3 cm. Należyte spoiny zaprawą lub betonem jest bardzo istotne, gdyż tylko wówczas zapewnione jest przeniesienie sił ściskających i sztywne połączenie na podporze (segregator aktów prawnych).

Połączenie prętów w spoinach. Łączenie płyt za pomocą prętów układanych w spoinie wymaga takiego ukształtowania dybli wzdłuż spoiny, aby beton względnie zaprawa wypełniające spoinę połączone były z betonem płyty w sposób mechaniczny. Pręt łączący powinien sięgać poza lica podpory na długości /_a, określoną z warunku, lecz nie mniej niż 30 d.

pomocą zbrojenia stropu ze ścianą szczytową, wymagane z uwagi na zabezpieczenie budynku przed katastrofą postępującą (rozdz. 9), realizuje się zwykle przez zakotwienie w wieńcu zbrojenia wystającego z płyty lub zbrojenia ułożonego w spoinie między płytami i połączenia wieńca ze ścianą za pomocą zbrojenia wystającego ze ściany. Jako tego rodzaju zbrojenia łączące mogą być wykorzystane pętle transportowe, trzpienie do montażu wymuszonego i dodatkowe pręty pionowe, wystające z płyty ściennej (promocja 3 w 1). Połączenie płyt powinno być wystarczające do przeniesienia siły wyrywającej co najmniej 24 kN/m szerokości stropu.