Metoda kompleksowa

Ponadto metoda ta jest bardzo celowa z punktu widzenia stateczności konstrukcji w czasie montażu, gdyż poszczególne części konstrukcji od razu wyposażone są we wszelkiego rodzaju stałe stężenia i usztywnienia przewidziane w projekcie konstrukcyjnym, co nie wymaga stosowania dodatkowych specjalnych usztywnień i zabezpieczeń montażowych (poza prowizorycznymi połączeniami do czasu trwałego ich zamocowania) (program uprawnienia budowlane na komputer). Kontrola prawidłowości ustawiania elementów powinna być tu dokonywana przy użyciu niwelatorów, teodolitów itp. Również większej uwagi wymaga sprawa zachowania prawidłowej kolejności montażu poszczególnych elementów przez cały okres montażu i przestrzegania zasady kompleksowości montażu (skompletowanie wszystkich bez wyjątku, nawet najdrobniejszych elementów konstrukcyjnych) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wadą metody kompleksowej jest fakt, że z uwagi na różnorodność kolejno po sobie montowanych elementów (słupy, belki, wiązary itp.) zmieniają się ciągle warunki pracy urządzeń montażowych, co prowadzi do obniżenia ich wydajności (szczególnie przy konieczności częstej wymiany uchwytów montażowych) (uprawnienia budowlane).

W sumie jednak metoda montażu kompleksowego hal przemysłowych jest zasadniczo korzystna i powinna być stosowana wszędzie tam, gdzie spełnione być mogą połączone z nią wysokie wymagania dotyczące precyzyjności wymiarów elementów konstrukcyjnych oraz precyzji montażu (program egzamin ustny).

Konstrukcja hal o znacznej rozpiętości naw (do 100 m i więcej) składa się ze słupów 1 podtrzymujących rygle kratowe 2 o rozpiętości nawy, wiązarów 3 opartych na tych ryglach, świetlików 4 oraz pozostałych elementów konstrukcji dachowej, jak stężenia, wiatrownice, płatwie, płyty itp.

Głównymi elementami ustroju nośnego są tu kratowe rygle, których ciężar przy rozpiętości naw do 60 m wynosi do 85 T, a przy rozpiętości 96,0 m sięga 300 T (opinie o programie).

Montowanie rygli

Montowanie rygli można wykonać stosując dwa sposoby, a mianowicie:

• sposób I - składanie rygli z części (segmentów) za pomocą żurawi w projektowanym położeniu na tymczasowych podporach (rusztowaniach) inwentaryzowanych,

• sposób II - składanie rygli w poziomie terenu (scalanie) na miejscu montażu i podnoszenie ich za pomocą żurawi masztowych (z ewentualnym wykorzystaniem konstrukcji hali) (segregator aktów prawnych).

Pozostałe elementy konstrukcji hali montowane’są za pomocą żurawi wieżowych lub samojezdnych na podwoziu gąsienicowym czy kolejowym, poruszających się wzdłuż rygli (ewentualnie w środku ich rozstawu), a więc w kierunku poprzecznym do osi wzdłużnej hali.

Montaż konstrukcji w tych warunkach wykonywany jest za pomocą żurawia wieżowego ciężkiego typu (o udźwigu do 40 T i zasięgu do 30 m), przy czym rygle składane są z członów w projektowanym położeniu na tymczasowych podporach w postaci ram za pośrednictwem dźwigników hydraulicznych 4.

Żuraw, poruszając się w polu między ryglami w poprzek hali, montuje dwa sąsiednie rygle oraz wiązary dachowe, rozpięte między tymi ryglami. Pozostałe elementy, jak podciągi, usztywnienia, świetliki itp. montowane są przy pomocy lekkiego żurawia przesuwnego, ustawianego na zmontowanej już konstrukcji dachu. Po ustawieniu wszystkich części rygli i wiązarów pierwszego pola i ostatecznym ich połączeniu tymczasowe podpory przestawia się na miejsce montażu następnych rygli (promocja 3 w 1).

Głównym urządzeniem montażowym jest żuraw wieżowy ciężkiego typu, za pomocą którego ustawione są od razu w projektowanym położeniu rygle składające się z trzech członów oraz wiązary dachowe. Do czasu połączenia trwałego członów rygli oparte są one na tymczasowych podporach inwentaryzowanych. Montaż rygli rozpoczyna się od członu środkowego, całkowicie opartego na podporze prowizorycznej, do którego następnie dostawia się człony skrajne.