Pianobeton

Płyty należy przechowywać albo ustawiając je rębem obok siebie, albo też układając je w poziomych stosach jedne nad drugimi z ułożeniem między nimi przekładek o jednakowej grubości umieszczonych pod końcami żeber.
Przy przewozie płyty powinny być ustawione na rąb długością w kierunku jazdy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sposób układania płyt przy montażu jest uzależniony od metody podnoszenia. Bezpośrednie podnoszenie pojedynczych płyt powinno się odbywać w pozycji na rąb, przy podnoszeniu za pomocą specjalnych podnośników, platform itp. płyty mogą być ustawiane zarówno w pozycji poziomej z przekładkami między nimi, jak i w pozycji pionowej z ustawieniem obok siebie.
Pianobeton należący do jednej z odmian betonów lekkich, wykonywany jest z mieszaniny cementu, piasku, wody i emulsji pianotwórczej. Emulsja pianotwórcza zawiera składniki pianotwórcze oraz składniki usztywniające zabezpieczające masę pianobetonową przed opadaniem.
Najczęściej stosowaną u nas emulsją jest mieszanina kalafonii z ługiem sodowym z dodaniem jako środka usztywniającego kleju kostnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ciężary objętościowe pianobetonów używanych do izolacji wahają się w granicach cd 400-600 kG m::, pianobetonów zaś konstrukcyjnych - w granicach cd 700H-900 kG/nr. Pianobetony konstrukcyjne o niższych ciężarach objętościowych stosowane są w blokach ściennych, o wyższych - w elementach zginanych.
Na 1 m:‘ pianobetonu konstrukcyjnego zużywa się około 400 kg cementu (marki 350) oraz około 10 1 emulsji.

Proces utwardzania wysokoprężnego pianobetonu (w autoklawach) podnosi znacznie jego końcową wytrzymałość (uprawnienia budowlane).
Dzięki zamkniętej strukturze porów nasiąkliwość pianobetonu jest znacznie mniejsza niż gazobetonu cementowego. Tak np. według badań prof. W. Żenczykowskiego’) z 1929 roku pianobeton o ciężarze objętościowym 1170 kG/m3 wykazywał nasiąkliwość ciężarową 15°/o, objętościową - 15 * 1,17 - 17,5%. Jak wynika z badań lat ostatnich, nasiąkliwość objętościowa pianobetonu o ciężarze objętościowym 800 kG/m:’ nie przekracza 10%.
Ze względu na małą przyczepność między pianobetonem a stalą wskazane jest stosowanie punktowego spawania krzyżujących się prętów zbrojenia. (program egzamin ustny)

Okres twardnienia nieutwardzonego pianobetonu

Okres twardnienia nieutwardzonego pianobetonu na otwartym powietrzu wynosi w zależności od temperatury 2 do 3 miesięcy.
Przy wysokości 10 cm rozpiętości płyt sięgają do ok. 2,50 m. Spoiny między płytami zalewane są zaprawą cementową jednocześnie z wykonaniem na stropie gładzi wyrównującej niedokładności w wykonaniu płyt i elementów je podpierających. Średnia grubość gładzi wynosi 10 mm (opinie o programie).

W narożach płyt wykonane są wycięcia sięgające na głębokość około 5 cm, w których zostają odsłonięte zakończone hakami końce skrajnych prętów zbrojenia podłużnego płyt. Wycięcia te służą przy montażu stropu do powiązania ze sobą drutem wiązałko- wym prętów zbrojenia przylegających do siebie płyt.
Teoretyczna grubość płyty pianobetonowej przekrycia dachowego odpowiadająca współczynnikowi przenikania ciepła k = 1 przy ciężarze objętościowym 900 kG/m:! powinna wynosić 19,5 cm. Przekrycie tego rodzaju (tabl. 3-3 poz. 4) nie jest jednak stosowane ze względu na zbyt duży jego ciężar (202 kG/m2) (segregator aktów prawnych).
W praktyce często rezygnuje się ze współczynnika k = li stosuje się płyty o grubościach 14-P16 cm, a więc płyty lżejsze, lecz o niekorzystniejszych wartościach izolacyjnych. Przy często stosowanych w praktyce grubościach 10 cm, powstaje konieczność stosowania na płycie dodatkowych ociepleń, z których najlżejszym jest ocieplenie płytami pilśniowymi.

Brak jest jeszcze u nas normy projektowania konstrukcji gazo- i pianobetonowych. Ze względu jednak na to, że konstrukcje pianobetonowe projektowane w oparciu o zasady podane w normie projektowania żelbetu (PN-56 B-03260) zdały egzamin w praktyce, zasady te można przyjąć za podstawę przy projektowaniu przekryć pianobetonowych (promocja 3 w 1).
Szczegóły konstrukcyjne oparcia płyt pianobetonowych na płatwiach o szerokich górnych półkach. Przy szerokich podparciach stosowane są płyty o czołach ściętych pod kątem prostym.