Pianobetony gipsowe uprawnienia budowlane

Pianobetony gipsowe o większym ciężarze objętościowym znajdują zastosowanie w postaci bloków na ściany działowe i w postaci płyt (o mniejszym ciężarze objętościowym) jako ocieplenie ścian i stropów w miejscach wystarczająco chronionych od wilgoci (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pianobetony wapienne (pianosilikaty). Piano- betony wapienne wg danych radzieckich przygotowuje się z zapraw wapiennych z dodaniem 3-5% cementu oraz z emulsji pianotwórczej. Wapno używa się w postaci wapna palonego w proszku. Stosowanie bardzo drobnego naturalnego lub mielonego piasku jest konieczne. Stosunek wapna do piasku 1 : 4 do 1 : 6.
Produkcja środków pianotwórczych oraz wyrobów przebiega tak samo jak przy pianobetonie cementowym.

Naparzanie pod ciśnieniem jest przy tej produkcji niezbędne: ciśnienie w autoklawach wzrasta w ciągu 34-5 godzin do 8 atn ciśnienie to utrzymywane jest w ciągu 6-12 godzin, a następnie obniżane jest do ciśnienia atmosferycznego w ciągu 2 godzin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wytrzymałość pianobetonów wapiennych na ściskanie Rc waha się zależnie od ciężaru objętościowego w stanie suchym od Rc = 10-4-15 kG/cm2 przy ciężarze objętościowym Cc = 0,44-0,5 T/m3 do Rc = 304-50 kG/cm2 przy Cc = 0,74-0,8 T/m3.
Zaletą pianobetonu wapiennego w porównaniu z cementowym jest użycie tańszego spoiwa i w niedużej ilości.

Pianobetony wapienne są stosowane jako izolacja ścian i stropów oraz jako płyty zbrojone w pomieszczeniach o wilgotności względnej nie przekraczającej 50%.
0 Pianobetony magnezjowe. Pianobetony magnezjowe wytwarza się w taki sam sposób jak cementowe, lecz z zastosowaniem magnezji (tlenku magnezowego) zamiast cementu. Ciężar objętościowy tych pianobetonów wynosi 0,354-0,8 T/m3, zaś wytrzymałość na ściskanie i współczynnik przewodności cieplnej są w przybliżeniu takie jak pianobetonu cementowego o odpowiednim ciężarze objętościowym. Nasiąkliwość jest nieco większa, skurcz przy twardnieniu mniejszy.
Zastosowanie znajdują głównie do ocieplenia ścian i stropów oraz do izolacji przewodów (uprawnienia budowlane).

Wiadomości ogólne

Gazobetony otrzymuje się przez dodanie do zaprawy cementowej lub wapiennej środków gazotwórczych, które wydzielają wewnątrz świeżej masy gaz powodujący spulchnienie zaprawy. Jako kruszywo do gazobetonu stosuje się piasek mielony, popioły lotne lub zmielony żużel paleniskowy. Stopień zmielenia kruszywa powinien być zbliżony do stopnia zmielenia cementu, aby zapobiec rozdzielaniu się zaprawy (program egzamin ustny).

Do wytwarzania gazu stosuje się obecnie wyłącznie proszek glinowy (sproszkowane aluminium), który w zasadowym środowisku powoduje wydzielanie się wodoru według reakcji:
3Ca(OH)2 + 2A1 = 3CaO • A1203 4- 3H2
Przy produkcji gazobetonów cementowych, wobec małej alkaliczności środowiska, do zarobu dodawany jest roztwór wodorotlenku sodowego (NaOH) w celu przyspieszenia reakcji.
Gazobeton podobnie jak i pianobeton może dojrzewać na powietrzu lub w parze niskoprężnej, jednak wykazuje wówczas te same wady - duży skurcz, niską wytrzymałość i długi okres dojrzewania.
Obecnie więc stosuje się powszechnie naparzanie pod wysokim ciśnieniem w autoklawach (czyli tzw. autoklawizację), co przyspiesza dojrzewanie gazobetonu, usuwa niemal całkowicie skurcz oraz powoduje wzrost wytrzymałości.

Naparzanie odbywa się w autoklawach w postaci poziomych cylindrów stalowych (opinie o programie). Do nich wprowadza się na wózkach formy z gazobetonem, zamyka się szczelnie dna, a następnie wpuszcza się sprężoną parę wodną. Ciśnienie w autoklawie zwiększa się stopniowo w ciągu ok. 4 godzin do 8-4-10 at n, co dla pary nasyconej odpowiada temperaturze 174-f-180°C. To ciśnienie (wraz z tą temperaturą) utrzymuje się przez 12-hl4 godzin, po czym następuje stopniowe obniżanie ciśnienia w ciągu 4 godzin. W czasie autoklawizacji zachodzi reakcja między wapnem i piaskiem według przybliżonego wzoru:
Ca(OH)2 + Si02 + H20 = Ca • SiOz • nH20
W wyniku tej reakcji powstają krzemiany wapnia odznaczające się dużą wytrzymałością i nie wykazujące skurczu (segregator aktów prawnych). Z kolei wyroby przewozi się do pomieszczenia, gdzie następuje powolne chłodzenie, przy czym należy unikać przeciągów powietrznych. Po ochłodzeniu wyroby można już przewozić na budowę.

W Polsce rozpoczęto produkcję gazobetonów w r. 1951 początkowo wg licencji szwedzkiej pod nazwą „Ytong” dla gazobetonu wapiennego i „Si- porex” - dla gazobetonu cementowego.
W Polsce produkuje się obecnie w skali przemysłowej następujące gazobetony oparte na własnej technologii, przy zastosowaniu czterech podstawowych metod technologicznych:
- na spoiwie cementowym typu belitowego, hutniczego lub żużlowo- -siarczanowego i piasku mielonym na mokro oraz na spulchniaczu wodorowo-pianowym, tzw. beton lekki belitowy-BLB.
- na spoiwie wapiennym z dodatkiem hydraulicznym i piasku na mokro oraz na spulchniaczu wodorowo-pianowym, tzw. silikat wolnotężejący-SW,
- na spoiwie wapiennym i popiołach lotnych mielonych na sucho oraz na spulchniaczu wodorowo-pianowym, tzw. pianogazosilikat-PGS,
- na spoiwie wapiennym i piasku mielonym na sucho oraz na spulchniaczu wodorowo-pionowym, tzw. pianogazosilikat - PGS (promocja 3 w 1).