Piec konwejerowy muflowy

W piecach z grzejnikami kantalowymi zużycie energii elektrycznej wynosi 0,6-i-0,7 kWh na 1 kg wyrobów przy ogólnej mocy zainstalowanej 450-y500 kW; na napęd i urządzenia wentylacyjne zużywa się ok. 10 kW (program uprawnienia budowlane na komputer).

Piec konwejerowy muflowy z przenoszeniem wyrobów na przenośniku rolkowym. Piec taki, długości 29 m, szerokości kanału 1,13 m i wysokości 0,27 m, został wybudowany według projektu Dulewskiej Fabryki im. Dziennika „Prawda” do pierwszego wypalania porcelany gazem ziemnym. Wyroby załadowuje się stosami (8 stosów po 7 głębokich talerzy) na podstawki perforowane ze stali żaroodpornej, zwierane nakładanymi pierścieniami przy wejściu kolejnej płyty do pieca.

Roczna wydajność pieca wynosi ok. 2,85 min talerzy o średnicy 240 mm przy czasie wypalania 9 h oraz 8,4 min szt. talerzy o średnicy 175 mm przy załadowaniu po 10 szt. w stosie i przy czasie wypalania 7,(5 h. Ogólne zapotrzebowanie na moc-9 kW. Przenośnik rolkowy (górny) jest wykonany z rur o średnicy 76 mm i grubości ścianki 5 mm, przenośnik dolny z rur o średnicy 50 mm i grubości ścianki 2 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Terpentyna. Według badań Tumanowa i Komarowy wszystkie terpeny w terpentynie, z wyjątkiem kamfenu, mogą służyć do otrzymywania złotych i barwnych powłok na porcelanie i szkle, ale najlepszy jest zl-3-karen (uprawnienia budowlane).

Żywicę terpentynową potrzebną do „rozpuszczania” farb i ich nanoszenia można otrzymać przez rozpuszczanie kalafonii w terpentynie, w ilości niezbędnej do nadania temu głównemu (spośród pomocniczych) preparatowi plastyczności wymaganej dla danego rodzaju artystycznej dekoracji (program egzamin ustny).

Związki barwiące

Do związków barwiących zalicza się:

1) tlenek żelazowy; w zależności od temperatury prażenia (580-1-900°C) siarczanu żelazowego daje on szereg odcieni od czerwonawego do fioletu,

2) tlenek chromowy otrzymywany przez prażenie dwuchromianu potasowego z siarką w temperaturze 1200°C; daje on szereg szarozielonych odcieni; przy prażeniu z BeO zielony, przy prażeniu z Sn0₂ i A1₂0₃ odcienie malinoworóżowe („pinki”) (opinie o programie),

3) tlenek kobaltowy daje szereg barwników błękitnych,

4) tlenek manganowy serię barwników czerwonofioletowych,

5) tlenki miedzi: Cu₂0 czerwony, CuO-zielony,

6) siarczek kadmowy w różnych stosunkach z siarczkiem selenowym daje szereg odcieni po- marańczowoczerwonych,

7) złoto z roztworu AuC1₄ po zredukowaniu, np. kwasem szczawiowym, daje z topnikiem (azotanem bizmutowym) preparat proszkowy „złoto polerskie”, dobrze znoszący polerowanie po powleczeniu (segregator aktów prawnych).

Złoto w postaci organicznego, w specjalny sposób przygotowanego preparatu koloru ciemnobrązowego, pod nazwą „glanzgold”, umożliwia otrzymanie błyszczącej złotej powłoki po wypaleniu w temperaturze 800°C pokrytego tym preparatem wyrobu. Na 1 dm² powłoki zużywa się 0,2 g 16-18-proćentowego preparatu. Szeroko wykorzystuje się barwne spinele szeregu R₂‘0 • R₂“0₃ (gdzie: RMg²⁺, Zn²⁺, Fe²⁺, Co^{2 +} , Ni^{2 +} , Mn^{2 +} , a R"—Al³⁺, Fe³⁺ • Mn³⁺, Cr^{3 +} ), które dają według metody opracowanej przez Tumanowa (Dulewska Fabryka Farb) różnorodne odcienie, np. Zn • A1₂0₃ biały, CoO • A1₂0₃ błękitny, NiO • A1₂0₃ niebieski, MgO • Fe₂0₃ czerwony, FeO • Cr₂0₃ szarozielony itd.

Dobrze znany jest spinel szeregu tytanowo-cynowego R,0 • R₂0 • Ti0₂ • Sn0₂ (gdzie: R, Fe, Co, a R₂Mg, Zn, Ni), który daje zestaw tonów zielonych i błękitnych. Do malowania artystycznego na porcelanie stosuje się barwniki szeregu granato- wego 3 CaO • A1₂0₃ • 3Si0₂ z częściowym zastąpieniem wapnia magnezem, strontem, barem, niklem, miedzią, kobaltem, które dają odcienie czerwonopomarańczowe, różowe, zielone i błękitne. Willemit 2ZnO • Si0₂ daje, przy zastąpieniu części ZnO tlenkiem MnO, CoO, NiO, barwnik brązowy (z MnO), błękitny (z CoO), niebieski i zielonkawy (z NiO) (promocja 3 w 1).