Pionowe przewody centralnego ogrzewania

Pionowe przewody centralnego ogrzewania, wodociągowe i elektryczne można prowadzić w pozostawionych od strony wewnętrznej gniazdach, które należy ocieplić umieszczoną w przestrzeni powietrznej płytą wiórkowo-cementową, przylepioną z obu stron do cegieł zaprawą cementową (program uprawnienia budowlane na komputer). Pionowych przewodów o średnicy większej od 7 cm w ścianie umieszczać nie należy.

Poziome przewody prowadzi się pod podłogą lub obok ściany, nie naruszając jej konstrukcji.
Zasadnicze dopuszczalne naprężenia w murach z cegieł na rąb można przyjmować według normy PN/B-03002 z obniżeniem o 30%.
Dzięki postępowi w konstrukcjach ścian murowanych w ostatnich kilku dziesiątkach lat do budowy stosuje się różnego rodzaju cegły z otworami poziomymi lub pionowymi o wymiarach przekraczających wymiary zwykłej cegły (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Myślą przewodnią konstruktorów jest:
- zwiększenie wartości izolacyjnej przez wytworzenie w grubości muru możliwie dużej ilości pustek powietrznych: takich pustek w przekroju poprzecznym muru powinno być przy naszym klimacie nie mniej niż 4;
- zmniejszenie grubości muru;
- zmniejszenie ciężaru muru;
- ułatwienie robocizny, co się osiąga przez zmniejszenie ilości układanych cegieł i zredukowanie spoin: cegły nie powinny być jednak z tego powodu zbyt ciężkie; najlepiej gdy mają ciężar zwykłej cegły, tzn. ok. 4 kg i gdy dają się wygodnie uchwycić i utrzymać jedną ręką;
- zmniejszenie ogólnego kosztu.

Niezaprzeczone korzyści

Mimo niezaprzeczonych korzyści, jakie są osiągnięte w wielu murach tej kategorii, mają one wszystkie ujemne strony w porównaniu z murami z cegły pełnej, a mianowicie:

a) mniejszą wytrzymałość,

b) mniejszą pojemność cieplną,

c) konieczność zastąpienia ich przez mur z cegły pełnej w miejscach kanałów dymowych i w kominach (uprawnienia budowlane).
Do obliczenia wytrzymałości muru na ściskanie można się posługiwać wzorami. Wyniki badań kilkudziesięciu słupów z dziurawek podwójnych, cegieł Universal i cegieł Fordon przy użyciu różnych zapraw, przeprowadzonych w 1938 i 1939 r. w Zakładzie Budownictwa Ogólnego Politechniki Warszawskiej, potwierdzają słuszność tych wzorów z tą różnicą, że rzeczywiste wytrzymałości murów z dziurawek na bardzo silnej zaprawie są większe o ok. 30% niż obliczone ze wzorów (program egzamin ustny).

Zasadnicze naprężenia dopuszczalne dla murów przyjmuje się ze współczynnikiem bezpieczeństwa n = 2,5, a obliczenia statyczne przeprowadza się (opinie o programie). Zasadnicze naprężenia dopuszczalne dla muru z dziurawek i cegieł pustakowych z pustkami poziomymi przyjmuje się bezpośrednio z tablicy 4-10 jak dla dziurawki pojedynczej. Tak samo przyjmuje się zasadnicze naprężenia dopuszczalne dla murów z elementów układanych na przemian raz pustkami poziomo, raz pionowo.

Mury z dziurawek i pustaków ceglanych powinno się wykonywać na zaprawach dość mocnych, a więc cementowowapiennych i cementowych (segregator aktów prawnych). Przy użyciu zaprawy wapiennej mury te są słabe, a wobec tego należy tej zaprawy unikać.
Podobnie jak w murach z dziurawek pojedynczych, ściany od zewnątrz powinny być pokryte warstwą tynku o grubości nie mniejszej niż 1,5 cm, pod belkami zaś należy dać cegłę pełną lub podkładki betonowe.

Specjalną uwagę należy zwrócić na staranne zapełnienie spoin poprzecznych zaprawą, zwłaszcza spoin w pobliżu zewnętrznych powierzchni. Jeśli tego się nie zrobi, mur może być łatwo przemoczony w czasie deszczu, a jego wartość izolacyjna ulec może znacznemu zmniejszeniu.
Muruje się podobnie jak przy cegłach zwykłych, a więc z ustawieniem warstwomierzy pod sznur.

Stosuje się różne metody pracy zespołowej, przede wszystkim pracę trójkami (promocja 3 w 1).
Na uwagę zasługują:

1) mury z dziurawek podwójnych i poczwórnych,

2) mur pomorski,

3) mury z cegieł Universal,

4) mury z cegieł Fordon,

5) mury ze specjalnych cegieł z uchwytami,

6) mury z cegieł National.