Pirokseny i amfibole

Ortoklaz odznacza się charakterystycznym połyskiem płaszczyzn łupliwości. Barwę ma białą, różową, czerwoną do mięsnoczerwonej. Twardość ortoklazu wynosi b. Wietrzejąc ortoklaz traci połysk i łatwo daje się rysować, a nawet rozpada się na proszek. Plagioklazy kwaśne w skałach rozpoznaje się po charakterystycznym matowobiałym zabarwieniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Plagioklazy zasadowe, występujące w skałach zasadowych, odznaczają się ciemniejszym zabarwieniem. Plagioklazy zasadowe przypominają niekiedy z wyglądu kwarc. Mają najczęściej zabarwienie szare lub zielonkawe. Występują również w formie krystalicznej o błyszczących płaszczyznach łupliwości i zabarwieniu ciemnym, czasami z charakterystyczną grą barw (labrador). Pirokseny i amfibole stanowią bardzo ważny składnik ciemny skał. Najważniejsze z nich są augit i hornblenda. Makroskopowe odróżnienie augitu od hornblendy w próbkach skał jest dość trudne. Barwa augitu jest czarna, odcień hornblendy często jest zielonkawy. Hornblenda ma czasem kształt wydłużony (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do grupy minerałów ciemnych należy również oliwin, występujący w skałach zasadowych. W przełamie przypomina kwarc. Odznacza się charakterystycznym oliwkowym odcieniem. Oliwin podlega łatwo wietrzeniu; nie jest pożądanym składnikiem skał z punktu widzenia budownictwa drogowego (uprawnienia budowlane).

Minerały miękkie

Do grupy minerałów miękkich, należą węglany (kalcyt, aragonit), dolomit, rzadziej syderyt. Są to minerały łatwe do rozpoznania o twardości 3. Można je łatwo rysować ostrzem. Mają często błyszczące płaszczyzny łupliwości, tworzą zbite lub ziemiste masy. W kwasach rozpuszczają się wydzielając dwutlenek węgla (COo). Węglany występują w formie ziarnistej (program egzamin ustny).

Do minerałów miękkich należą również występujące w formie blaszek i łusek; miki (biotyt i muskowit), chloryt, kaolin, domieszki gliniaste oraz serycyt. Obecność tych minerałów w skałach przeznaczonych do celów drogowych jest na ogół niepożądana, a występowanie ich w większej ilości jest nawet szkodliwe. Dotyczy to szczególnie domieszek gliniastych, kaolinu i minerałów wtórnych, powstających wskutek postępującego wietrzenia skały (opinie o programie).

Biotyt, muskowit, chloryt są łatwe do rozpoznania dzięki swej miękkości, występowaniu w formie blaszek lub łusek silnie połyskujących i czarnej barwie w biotytach, srebrzystej w muskowitach oraz zielonej w chlorytach. Serycyt makroskopowo jest trudny do zidentyfikowania. Obecność kaolinu i domieszek gliniastych jest możliwa do stwierdzenia po charakterystycznym zapachu. Gdy chodzi o dokładne zbadanie materiału nieznanego lub materiału o budowie drobno- albo bardzo drobnoziarnistej, badania makroskopowe nie są wystarczające i muszą być poparte badaniami mikroskopowymi (segregator aktów prawnych).

Badania mikroskopowe umożliwiają sprawdzenie wyników badań makroskopowych i pozwalają na ostateczne ustalenie składu mineralogicznego, budowy (struktury i tekstury) skały, wielkości i formy składników, nazwy petrograficzne) skały, stopnia zwietrzenia, stosunku ilościowego charakterystycznych minerałów, obecności i rodzaju lepiszcza, zrostów ziarn, pęknięć, zgruchotań, zmian mineralogicznych i strukturalnych w związku z zaczynającym się lub posuniętym rozkładem lub przeobrażeniem skały. Badania mikroskopowe przeprowadza się za pomocą mikroskopu polaryzacyjnego, obserwując cienkie szlifowane płytki badanego materiału, tzw. szlify mikroskopowe).

Na badania mikroskopowe materiałów drogowych należy zwracać baczną uwagę, gdyż umiejętne ich przeprowadzenie daje bardzo dużo cennych wskazówek co do wartości technicznej badanego materiału. Badania chemiczne materiałów kamiennych przeznaczonych do celów drogowych ograniczają się zazwyczaj do stwierdzenia obecności szkodliwych domieszek lub zanieczyszczeń, np. domieszek gliniastych, zawartości siarczków’, części organicznych w kruszywie mineralnym, zawartości węglanu wapnia (CaCO_;) w używanych do celów drogowych mączkach wapiennych Itp. Niekiedy trzeba stwierdzić sposobem chemicznym odporność na działanie pewnych odczynników np. kwasów lub odporność przeciwko tzw. zgorzelinie słonecznej (promocja 3 w 1).