Plac budowy

Plac budowy stanowi wydzielony teren, przeznaczony do wykonywania czynności bezpośrednio związanych ze wznoszeniem określonej budowli lub zespołu budowli. Wielkość placu budowy zależy od charakteru czynności technologicznych związanych z budową oraz od czasu jej trwania, przy czym optymalną wielkość terenu należy ustalać w każdym przypadku oddzielnie uwzględniając warunki miejscowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wielkość placu budowy P powinna w zasadzie obejmować przynajmniej:
- powierzchnię zabudowaną wznoszonego obiektu, bądź zespołu obiektów (pz),
- powierzchnię składów materiałów i konstrukcji (ps),
- powierzchnię stanowisk produkcji (wytwórni pomocniczych) półfabrykatów i prefabrykatów (pp),
- powierzchnię dróg wewnętrznych Wzajemny stosunek tych wielkości zależy od charakteru i warunków budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Istotnym celem powyższej systematyki jest dokonanie podziału różnorodnych urządzeń związanych z zagospodarowaniem placu budowy na pokrewne grupy oraz takie ich uszeregowanie, aby mogło ono posłużyć jako wskazówka metodyczna przy projektowaniu zagospodarowania placu budowy, a zwłaszcza aby ustalała kolejność tego projektowania.
Dlatego przy projektowaniu zagospodarowania placu budowy należy z reguły zachowywać kolejność lokalizacji poszczególnych grup urządzeń na placu budowy przyjętą w powyższej systematyce. Uzasadnienie tej kolejności projektowania zagospodarowania placu budowy jest następujące (uprawnienia budowlane).

Pierwszeństwo lokalizacji dróg przy projektowaniu urządzeń placu budowy uzasadnia się szczególnie dotkliwymi skutkami ekonomicznymi w przypadku niewłaściwego ich umieszczenia.
Lokalizacja składów ciężkich materiałów i związanych z nimi integralnie urządzeń do wytwarzania półfabrykatów i prefabrykatów w bezpośredniej kolejności po zlokalizowaniu dróg wskazuje na ich związek z trasami transportowymi na placu budowy (program egzamin ustny).

Zagospodarowania poszczególnych obiektów

Lokalizacja budynków pomocniczych na placu budowy jest następstwem lokalizacji dróg, placów składowych i urządzeń produkcyjnych i wreszcie lokalizacja urządzeń ogólnych jest następstwem lokalizacji wszystkich pozostałych urządzeń placu budowy. Natomiast samo zagospodarowanie rejonu budowy i placu budowy realizuje się w innej kolejności (por. p. 12.9). Opracowania zagospodarowania placów budowy mogą być jedno- i wieloetapowe (opinie o programie).
Na niewielkich budowach, których wykonanie przewiduje się w krótkim czasie, zadowolić się można zazwyczaj jednoetapowym opracowaniem zagospodarowania placu budowy, zaś na budowach dużych i trwających dłużej (parę lub kilka lat) stosuje się zwykle opracowania wieloetapowe.

Opracowanie zagospodarowania budowy dokonywane być może na etapie wstępnym i wówczas dotyczy ono całości budowy oraz na etapie projektu techniczno-roboczego i wtedy obejmuje ono zagospodarowania poszczególnych obiektów (segregator aktów prawnych).
Stosownie do PN-62/B-01034 rozróżnia się trzy główne stadia opracowań graficznych zagospodarowania placu budowy oraz odpowiadające im rysunki w odpowiednich skalach:
a) pierwsze (I) stadium - opracowanie graficzne zagospodarowania placu budowy w ramach wytycznych realizacji inwestycji i w projektach koncepcyjnych w skalach 1 : 2000, 1 : 1000;
b) drugie (II) stadium - opracowanie graficzne zagospodarowania placu budowy w ramach projektów organizacji budowy oraz projektów organizacji budowy i robót w skalach 1 : 1000, 1 : 500;
c) trzecie (III) stadium - opracowanie graficzne zagospodarowania placu budowy w projektach organizacji montażu oraz w projektach organizacji robót w skalach 1 :200, 1 : 100.

Projekty zagospodarowania budowy mogą być również sporządzane zależnie od kolejnych lat produkcyjnych i w każdym poszczególnym przypadku uwzględniają potrzebne zagospodarowanie w zależności od rocznych programów produkcyjnych (promocja 3 w 1).

Wreszcie projekty zagospodarowania budowy mogą być opracowywane w zależności od ilości etapów, na jakie budowa w założeniu programowym została podzielona w zależności od kolejności przekazywania pewnych grup (np. przy zespole obiektów przemysłowych itp.) do eksploatacji.