Plan transportu

Dla ustalenia zapotrzebowania na środki transportowe trzeba ustalić najpierw ciężar materiałów, które będą użyte do budowy, a następnie pomnożyć ją przez średnią odległość przewozu (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla wybudowania 1 m3 budynku mieszkalnego trzeba ok. 500 kg różnych materiałów. Dokładniejszą ilość masy zaopatrzeniowej możemy uzyskać ze wskaźników podanych w instrukcji b. PKPG nr 58. Ilość tę należy powiększyć o ciężar gruzu i ziemi z wykopów. Średnią odległość przewozu przyjmuje się z roku poprzedniego, z uwzględnieniem ewentualnych zmian roku bieżącego, które mogą wyniknąć z innego rozproszenia budów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Masę materiałową w tonach mnoży się przez średnią odległość przewozu w km i otrzymuje ilość tonokilometrów, jaką należy wykonać w okresie planu. Iloczyn ten wyraża potrzeby transportowe, czyli bierną stronę bilansu. Dla obliczenia strony czynnej bilansu, czyli zdolności posiadanych środków transportowych, należy pomnożyć ładowność wszystkich wozów przez odpowiednie wskaźniki. Bilans ten ujawni nadwyżkę względnie niedobór środków transportowych. W wypadku nad- wyżki przedsiębiorstwo powinno oddać część wozów do dyspozycji centralnego zarządu, a w wypadku niedoboru - przedsiębiorstwo musi korzystać z usług transportowych PKS (uprawnienia budowlane).

Odpowiedzialni za gospodarkę sprzętem powinni zwracać baczną uwagę, by wszelkie remonty i naprawy maszyn przebiegały jak najszybciej i powodowały jak najmniejszą stratę czasu.
Ustalić średnie dzienne zapotrzebowanie samochodów dla przedsiębiorstwa na podstawie następujących danych z rocznego planu techniczno-ekonomicznego oraz wskaźników techniczno-eksploatacyjnych pracy transportu. Roczna masa materiałowa, obliczona na podstawie planu zaopatrzenia, wynosi 70 000 ton, w tym materiały sypkie - 30 000 ton.

Przewiduje się zwiększenie masy materiałowej o 40% dla materiałów masowych (program egzamin ustny).
Planuje się przewiezienie 60% ziemi z wykopów, przy czym rozmiary robót ziemnych na podstawie planu wg asortymentów wynoszą 10 000 m3 (ciężar objętościowy ziemi przyjąć - 1 700 kG/ms).
Dla przewiezienia materiałów sypkich zaplanować samochody typu „Star-20” - wywrotki o ładowności 2,5 t, dla pozostałych „Star-20” - 3,5 t.
Ustala się do planów 1959 następujące wskaźniki techniczno-eksploatacyjne pracy samochodów (opinie o programie).

Plan kosztów

Plan kosztów i ich obniżenie. Gospodarkę socjalistyczną obowiązuje jak najszerzej pojęta zasada oszczędzania. Oszczędność przedsiębiorstw jest podstawowym źródłem akumulacji, z której państwo czerpie środki do rozbudowy wszystkich dziedzin gospodarki narodowej. O rozmiarach akumulacji decyduje wysokość kosztów własnych produkcji.
Akcja oszczędnościowa powinna obejmować przede wszystkim likwidację marnotrawstwa materiałów, pracy ludzkiej, niewłaściwego wykorzystania maszyn, mechanizmów i środków transportowych, przerostów administracyjnych, nadmiernych wydatków nieproduktywnych itp.

Plany techniczno-ekonomiczne wskazywać powinny jednostki organizacyjne względnie osoby odpowiedzialne za należyte przeprowadzenie akcji oszczędnościowej (segregator aktów prawnych). Możliwości oszczędnościowe przedsiębiorstwa są bardzo duże. Obniżenie kosztów jest możliwe we wszystkich ich elementach, a mianowicie:

a) kosztów materiałów; b) kosztów odbioru i przewozu materiałów;

c) kosztów robocizny bezpośredniej;

d) kosztów eksploatacji maszyn budowlanych;

e) innych kosztów bezpośrednich;

f) kosztów ogólnych.

Zastosowanie np. ścian z cegły dziurawki o mniejszej grubości, z ociepleniem płytami izolacyjnymi. Koszt ścian z dziurawki, ocieplonych płytami spilśnionymi jest o 23°/o niższy od kosztu ścian z cegły pełnej, które to ściany muszą być grubsze (promocja 3 w 1).

Ściany działowe z płyt wiórowo-cementowych są o 4% tańsze od ścian z cegły. Konteneryzacja cegły daje bardzo duże oszczędności, znacznie zmniejszając ilość stłuczki. Ważnym wreszcie elementem obniżki kosztów może być współzawodnictwo w oszczędzaniu w zużyciu materiałów.