Płaszczyzny stykowe odcinków

Poszerzenia słupków w węzłach pasów dolnych służą do oparcia na nich rozwidleń płatwi dachowych. Dla uzyskania spadku połaci dachowych poszerzenia te mają wysokości malejące w kierunku od środka rozpiętości dźwigara ku podporom (program uprawnienia budowlane na komputer).
Płaszczyzny stykowe odcinków dźwigara zostają w granicach przekrojów pasa górnego i dolnego wzmocnione siatką prętów połączonych ze sobą spawaniem.

Ze względu na dużą wysokość dźwigara (strzałka / = 3,4 m) w osiach słupków zostały zastosowane stężenia pionowe wykonane ze stali profilowej. Zastosowanie stali profilowej do stężeń pozwoliło na wykonanie bardzo prostych w konstrukcji i montażu połączeń stężeń z dźwigarami. Połączenia te wykonane są za pomocą blach węzłowych przesuniętych przez szczeliny pozostawione w tym celu w płaszczyznach stykowych słupków. Blachy węzłowe mogą być montowane jeszcze przed montażem dźwigara lub też jednocześnie z montażem stalowych tężników pionowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ciężary poszczególnych odcinków dźwigara wynoszą: odcinka I - 2800 kG, odcinka II - 2700 kG, odcinka III - 2820 kG. Ciężar całego dźwigara wyniesie 16640 kG.
Ciężary odcinków dźwigara wskazują, że przeładunki ich mogą być dokonywane żurawiem samochodowym Star 20. Montaż dźwigara najdogodniej jest wykonać dwoma dźwigami masztowymi teleskopowymi. Mon taż slupów i pozostałych elementów konstrukcji może być wykonany samojezdnym żurawiem gąsienicowym.
Wysokość ustrojowa konstrukcji w środku rozpiętości dźwigara wynosi
h - 71 + 30 (płatew) + 30 (płyta kaset.) + 15 (parap.) = 146 cm (uprawnienia budowlane).
W porównaniu z wysokościami ustrojowymi konstrukcji, w których świetliki umieszczane są na górnych pasach dźwigarów , wysokości ustrojowe dźwigarów stanowiących jednocześnie płaszczyzny oświetlenia są znacznie mniejsze. Zbliżenie płaszczyzn oświetlenia ku podłodze hali jest korzystną stroną omawianej tu konstrukcji hangaru (program egzamin ustny).

Szczegóły konstrukcyjne

Szczegóły konstrukcyjne dachowego dźwigara kablobetonowego bezkrzyżulcowego o rozpiętości 15 m. W dźwigarze tym grubości wszystkich elementów kraty z wyjątkiem środnika pasa górnego są jednakowe, co upraszcza formowanie prefabrykatów. Kabel sprężający pas górny prowadzony jest w normalnym zamkniętym kanale. Ze względu na załamanie środkowego odcinka dźwigara formowanie kanału dla kabla pasa górnego powinno być Wykonywane dwoma odcinkami rur wyciąganymi po uwibrowaniu betonu w dwóch przeciwnych kierunkach (opinie o programie).
Zużycie materiału w konstrukcji dachowej składającej się z dźwigarów kablobetonowych, płatwi strunobetonowych i płyt dwużebrowych przy rozstawie dźwigarów 6 m.
Prefabrykowane budowle wielokondygnacjowe spotykane w budownictwie przemysłowym mogą być pod względem przeznaczenia, a tym samym i charakteru konstrukcji podzielone na 2 grupy.
Do grupy 1 należą obiekty produkcyjne i magazynowe. Obiekty te mogą podlegać obciążeniom statycznym do kilku ton na 1 m2 stropu, obciążeniom dynamicznym od maszyn ustawianych na podłodze i obciążeniom od transportu podpartego lub podwieszonego (segregator aktów prawnych).

Do grupy 2 należą budynki usługowe, które charakterem swym są zbliżone do obiektów administracyjnych w budownictwie miejskim.
Ze względu na charakter obciążeń, możliwość zmian w technologii produkcji i potrzebę łatwej komunikacji między poszczególnymi pomieszczeniami konstrukcje wielokondygnacjowe budynków produkcyjnych wykonywane są z reguły jako szkieletowe.
Przykładem tego rodzaju konstrukcji jest konstrukcja budynku produkcyjnego wykonanego w NRD. Jest to obiekt 3-trakowy i 3-kondygnacjowy o rozpiętościach traktów 7,0 m, rozstawie podłużnym słupów 5,0 m, wyposażony na parterze w suwnice udźwigu 3 T i o przewidywanym obciążeniu użytkowym stropów 800 kG/m2 (promocja 3 w 1).

Konstrukcja budynku wykonana jest z elementów prefabrykowanych połączonych po zmontowaniu przez zabetonowanie połączeń w ustrój monolityczny. Składa się ona ze słupów, podciągów poprzecznych (o rozpiętości teoretycznej 7,0 m), międzypiętrowych stropowych płyt kasetonowych, belek podłużnych usztywniających umieszczonych w osiach słupów konstrukcji dachowej złożonej z podciągów, płatwi i płyt dachowych.