Harmonogram zużycia

Harmonogram zużycia poszczególnych materiałów jest czynnością wyjściową dla zaprojektowania harmonogramu materiałów budowlanych. Aby otrzymać przebieg projektowanego zużycia materiału na budowie, należy ilości dzienne robót, do których wykonania stosuje się dany materiał, a podane w kolumnie 10 analitycznego zestawienia w ogólnym harmonogramie budowy, pomnożyć przez normę zużycia materiału. Na przykład sporządzając harmonogram zużycia cegły, mnożymy liczbę metrów sześciennych wykonywanego dziennie muru (np. 50 m2) przez liczbę cegieł w 1 m3 muru, tj. przez 400. W tym przypadku dzienne zużycie cegły wynosi: 50 m3 muru x 400 = 20 000 cegieł (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zużycie to, odbywało się w ciągu 20 dni, po czym wzrosło do 40 tys. sztuk w ciągu dalszych 45 dni itd.
Na podstawie tak wykonanego harmonogramu zużycia materiału należy sporządzić bezpośrednio na nim harmonogram dostawy materiału. Aby jednak harmonogram ten racjonalnie sporządzić, należy przedtem ustalić podstawowe zasady gospodarki materiałowej na budowie, a mianowicie zasady obliczania zapasu materiałów i zasady obliczania czasu trwania dostawy materiałów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wielkość zapasu materiału na budowie najogólniej można wyrazić wzorem.

Na budowie powinna znajdować się taka ilość materiału, która by zabezpieczała ciągłość robót, zaś z drugiej strony zapas ten musi być możliwie najmniejszy, aby nie dopuszczać do zamrażania środków obrotowych przez nadmierne remanenty materiałowe oraz aby ograniczyć do koniecznego minimum powierzchnię składowania materiałów. Konieczny zapas materiału na budowie warunkowany jest normą zapasu w dniach (uprawnienia budowlane). Norma zapasu w dniach nie jest wielkością stałą. Dla każdego rodzaju materiału i w zasadzie w każdych warunkach istnieje inna norma. Dla materiałów przemysłowych dostarczanych koleją norma zapasu w dniach będzie np. wyższa, niż dla materiałów miejscowych dostarczanych z małej odległości.

Ustalenie normy zapasu materiałów

Norma zapasu materiału zależy przede wszystkim od czasu potrzebnego na dostarczenie danego materiału na budowę. Można zatem ustalić ogólną zasadę ekonomicznego gospodarowania materiałami, że nie należy gromadzić na budowie większego zapasu (wyrażonego w dniach średniego zużycia) niż ten, jaki wynika z czasu potrzebnego na sprowadzenie tego materiału, a więc czasu zapewniającego ciągłość robót (program egzamin ustny).
Norma zapasu dla cegły sprowadzonej na budowę koleją wyniesie np. 15 dni, natomiast dla żwiru sprowadzonego samochodami z małej odległości np. 3 dni itd. W przypadku gdy czas sprowadzania materiału na budowę, licząc w dniach średniego zużycia, byłby dłuższy od ogólnego czasu zużywania materiału na budowie, powyżej podana zasada określania normy zapasu w dniach nic mogłaby obowiązywać (opinie o programie).

Ustalenie normy zapasu materiałów należy z reguły uzgadniać ze służbą zaopatrzenia przedsiębiorstwa oraz uwzględniać możliwości składowania tych zapasów na budowach.
Zaplanowane w ten sposób ilości zapasów poszczególnych materiałów na budowach powinny być ściśle przestrzegane i zapisywane w kartotekach materiałowych, a w przypadku braków niezwłocznie podawane do wiadomości kierownikowi budowy, aby zapobiec przestojom.
W pierwszym przypadku zapasy materiału zwiększają się w porównaniu z zapasami najmniejszymi lecz dostatecznymi (segregator aktów prawnych).

W drugim - zapasy materiału ulegają zmniejszeniu, aż wreszcie wyczerpują się i powodują przerwę robót. Wreszcie gdy czas dostarczenia materiału równy jest czasowi jego zużycia, zachowana jest zasada najmniejszych, a równocześnie zapewniających ciągłość robót zapasów.
Dlatego przy sporządzaniu harmonogramów dostawy materiałów najracjonalniej, z punktu widzenia ekonomicznego, jest przyjmować zasadę, że czas jej trwania równa się czasowi zużywania materiałów na budowie (promocja 3 w 1).

Gdy z takich czy innych względów nie można zastosować się do powyższej zasady, wówczas należy dążyć do jej zachowania w takim stopniu, w jakim w danych warunkach jest to możliwe.