Płyta płaska

Płytę płaską należy wykonać żelbetową, a zbrojenie obliczyć jak dla płyty swobodnie podpartej, obciążonej na obwodzie ścianą, a odporem gruntu na całej powierzchni. Przy większej średnicy zbiornika korzystniejsze jest dno stożkowe, które może być niezbrojone (program uprawnienia budowlane na komputer). Dno takie przy odpowiednim ukształtowaniu pierścienia wokół dna jest sprężone w kierunku promieniowym i obwodowym.

W ścianach zbiorników, zwłaszcza zamocowanych w dnie, powstają momenty w kierunku pionowym spowodowane parciem cieczy i sprężeniem, nieciągłością obciążeń przy napełnianiu i sprężaniu. W zbiornikach wyniesionych dno zawieszone na ścianach powoduje rozciąganie w kierunku pionowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Momenty i siły rozciągające można przy małych zbiornikach przejąć za pomocą zwykłego zbrojenia, natomiast przy większych korzystniejsze jest sprężenie ściany w kierunku pionowym, gdyż w ten sposób wprowadzamy znaczne naprężenia ściskające, które w części pozostają po napełnieniu zbiornika.

przez co zapewnia się jego szczelność. Ma to specjalne znaczenie przy zbiornikach z prefabrykatów z poziomymi szczelinami, które nie mogą przejąć żadnych naprężeń rozciągających. Sprężenie pionowe uzyskujemy albo jako składową pionową przy sprężeniu dwukierunkowym, albo za pomocą pionowych kabli. Kable zakłada się w rurkach lub w bruzdach, zwykle na zewnątrz ściany (uprawnienia budowlane). Zakłada się je w pierwszej kolejności, tak że po sprężeniu i zaprawieniu bruzd można na równej już powierzchni nawinąć strunę lub założyć kable poziome.

Przy ścianach zamocowanych w dnie kable wpuszczamy ze ściany w dno, przy ścianach swobodnych kable kończymy u spodu ściany. Jako kable pionowe w Polsce stosuje się kable Freyssineta z tym, że u dołu są one kotwione w betonie przez rozwinięcie strun w zamknięte pętle o średnicy 30-50 cm.

Sprężanie dna i przekrycia

Kabel u dołu na długości około 1 m jest oczywiście odsłonięty i dopiero wyżej biegnie w osłonie z rurki. U góry, po sprężeniu, kable kotwi się w blokach kotwiących, które albo są od razu wbetonowane w ścianę, albo ustawia się je we wnękach, tak aby po zakotwieniu kabla i zabetonowaniu uzyskać równą krawędź ściany. W miejscu kotwienia kabla u dołu i pod blokiem u góry daje się poziome strzemiona i siatki w celu przejęcia powstających tam miejscowych naprężeń (program egzamin ustny).
Za granicą jako kable pionowe stosuje się - oprócz kabli Freyssineta - kable systemu Leoba lub BBRV, przy których dolne końce zaopatrzone są w specjalne końcówki.
Dno zbiornika płaskiego, zwłaszcza połączonego monolitycznie ze ścianą, podlega działaniu znacznych momentów i sił rozciągających.

Jeżeli do tego zbiornik jest wyniesiony lub przewidziany do magazynowania produktów naftowych, wówczas obok innych środków stosuje się niekiedy uszczelnianie dna przez sprężenie (opinie o programie). Najczęściej uzyskuje się to przez zagęszczenie na ścianie w okolicy dna uzwojenia strun lub przez założenie kilku pierścieni z odcinków kabla. Inny sposób sprężenia polega na wprowadzeniu w całej płycie dna kabli krzyżujących się pod kątem prostym przebiegających w kilku warstwach krzyżujących się (zwykle 3 warstwy) przebiegających promieniście od centralnego pierścienia stalowego do obwodu.
W dnie jak i przekryciu kopułowym lub stożkowym sprężamy pierścień przez owinięcie struną lub za pomocą odcinków kabli (segregator aktów prawnych).

Wyjątkowo stosuje się sprężanie pierścienia kopuły dna za pomocą ściągów przebiegających po cięciwach, jak to wykonano w zbiorniku wieży wodnej w Fedala. W małych zbiornikach, sprężanych prymitywnymi sposobami, stosuje się sprężanie pierścienia kopuły przekrycia przez zmianę prostej trasy pierścieni na trasę łamaną. Bardzo rzadko stosuje się sprężenie całego przekrycia, jak np. w zbiornikach na ciecze lotne (np. benzynę), gdzie żądamy gazoszczelności betonu (promocja 3 w 1).