Płyta warstwowa

Płyta warstwowa o określonym kształcie i wymiarach, zaopatrzona na ogół w obramowanie, części stalowe, np. do połączenia z konstrukcją budynku itp., stanowi konstrukcyjny element budowlany (ścienny, dachowy lub stropowy). Jeżeli rdzeń płyty warstwowej nie posiada dostatecznej izolacyjności cieplnej, przestrzeń między rdzeniem i okładzinami wypełnia się w razie potrzeby (w budynkach ogrzewanych) dodatkowo materiałem izolacyjnym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Okładziny wykonuje się z różnych materałów, a przede wszyskim z blachy stalowej lub aluminiowej, płyt azbestowo-cementowych, laminatów z żywicy poliestrowej zbrojonej włóknem szklanym, sklejki, płyt pilśniowych twardych lub bardzo twardych, płyt gipsowo-kartonowych itp. Obie okładziny mogą być z tego samego materiału i tej samej grubości (okładziny symetryczne) lub z dwóch materiałów, różniących się na ogół grubością oraz właściwościami fizycznymi i mechanicznymi. Dane dotyczące różnych materiałów na okładziny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rdzenie pełne, drążone i skrzynkowe wykonuje się z następujących pianek sztywnych: polistyrenowej, poliuretanowej, z polichlorku winylu, fenolowo-formaldehydowej (FF) oraz fenolowej modyfikowanej kauczukiem (FK), o ciężarach objętościowych wahających się na ogół w granicach 16-P120 kG/m^:!, a niekiedy nawet większych. Ponadto stosuje się rdzenie papierowe komórkowe (o budowie plastra miodu) (uprawnienia budowlane).

Warstwy zewnętrzne łączy się z warstwą środkową za pomocą spoin klejowych lub dzięki przyczepności wytworzonej między łączonymi materiałami. Przyczepność tę uzyskuje się bądź przez spienianie składników między okładzinami, bądź - przez formowanie „na mokro” okładzin na powierzchni płyt ze spienionego tworzywa sztucznego.

Z wymienionych wyżej tworzyw spienionych tylko rdzenie poliuretanowe kształtują się wyłącznie przez spienienie składników między okładzinami. Pozostałe rdzenie łączy się na ogół z okładzinami za pomocą klejów (program egzamin ustny). Właściwości mechaniczne pianek sztywnych zależą przede wszystkim od ciężaru objętościowego; charakterystykę cech mechanicznych najczęściej stosowanych pianek podano wg danych angielskich. Z porównania przytoczonych danych wynika, że najkorzystniejsze właściwości mechaniczne wykazuje pianka PCW, najmniej korzystne - pianka FF.

Rdzenie komórkowe

Wykresy naprężeń-odkształceń postaciowych styropianu i pianki FF produkowanych w Polsce oraz pianki poliuretanowej wykonanej w skali laboratoryjnej z żywic produkcji angielskiej Suprasec D i Daltolac 22 (opinie o programie).

Rdzenie komórkowe (stosowane w budownictwie) wykonuje się (por. p. 2.10.5) z papieru przesycanego żywicą syntetyczną (krezolową lub fenolową); komórki mają na ogół kształt sześcioboczny o boku 8-^20 mm. Wykresy naprężeń-odkształceń takich rdzeni. Wytrzymałość przy ścinaniu rdzenia z papieru o grubości 0,15 mm i boku komórki 12 lub 18 mm wynosi odpowiednio 1,20 lub 0,90 kG/cm². Rdzenie faliste i fałdowe są wykonywane z poliestrów zbrojonych matą szklaną o grubości ścianki na ogół 0,6-0,8 mm (segregator aktów prawnych).

Elementy warstwowe mają następujące właściwości:

• niski współczynnik przenikania ciepła K = 0,45-^0,60 kcal/m²h°C, spowodowany dużym oporem cieplnym rdzenia; w przypadku zastosowania rdzenia komórkowego wypełnia się komórki lekką pianką z tworzywa sztucznego (np. mocznikowo- lub fenolowo-formaldehydową), dzięki czemu zmniejsza się przewodność cieplną warstwy środkowej,
• mały ciężar jednostkowy (przeciętnie 15^-30 kG/m²),
• szczególnie korzystny wskaźnik lekkości konstrukcji, wyrażający się stosunkiem ciężaru jednostkowego płyty do jej nośności.
• Elementy warstwowe rozpatruje się jako płyty (lub powłoki) o cienkościennych warstwach skrajnych (okładzinach).

Trójwymiarowy rozkład naprężeń w płycie zginanej pod działaniem obciążenia zewnętrznego. W przypadku lekkiego rdzenia można przyjąć, że nie przejmuje on naprężeń normalnych (promocja 3 w 1).