Płytki majolikowe

Płytki majolikowe wyrabia się ze zwykłej gliny i powleka się od strony licowej nieprzezroczystą polewą (glazurą), białą lub kolorową.

Do płytek majówkowych zalicza się również:

• Płytki mające czerep o warstwie górnej z gliny barwionej, powleczony przeźroczystą białą polewą.
• Płytki mające jasny kolorowy czerep (z barwionej białej gliny) powleczony przezroczystą barwną polewą, emalią lub pół- emalią („nowa majolika“).
• Płytki powleczone błyszczącą polewą, mieniącą się kolorami tęczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Barwa, kształt i wymiary dekoracyjnych płytek ma jodkowych nie są standaryzowane. Powinny zasadniczo odpowiadać tym samym wymaganiom, co płytki polewane (glazurowane). Oprócz płytek z polewą (glazurą) jednobarwną wyrabiane są płytki o polewie wielobarwnej tworzące całkowite rysunki (w granicach jednej płytki lub kilku płytek) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Terakotowe barwne płytki okładzinowe i części fasonowe powierzchni matowej wyrabiane są z trudnotopliwych glin (typu igrzelskich), które nie kurczą się przy wypalaniu. Terakotę rozmaitych kolorów - żółtą, różową, pomarańczową, szarą (o jasnych tonach) - otrzymuje się w procesie wypału wskutek zawartości w glinie naturalnych substancji barwiących albo wskutek dodania barwin. Terakotę stosuje się do licowania elewacji w postaci płyt różnych wymiarów, fasonowych i profilowych elementów gzymsowych i cokołowych, a także w postaci płaskorzeźb, rzeźb wypukłych i innych plastycznych szczegółów elewacji (uprawnienia budowlane).

Za granicą szeroko stosowane jest licowanie elewacji samą barwną terakotą lub w połączeniu z cegłą licówką lub z kamieniem naturalnym wapieniem, granitem, marmurem i in. Płytki terakotowe, jak i wszelka terakota budowlana nie powinny mieć pęknięć i przy lekkim uderzeniu metalowym młotkiem i powinny wydawać czysty, metaliczny dźwięk. Nieznaczne pęknięcia na tylnej stronie wyrobów terakotowych - pozostające bez wpływu na dźwięk - dopuszczalne są najwyżej w 15% ogólnej ilości wyrobów (program egzamin ustny).

Powierzchnia licowa

Szczegółowe wymagania w stosunku do terakoty okładzinowej są zawarte w § 43. Cegły-licówki wyrabiane są w postaci cegły dziurawki, której obie strony licowe są zabarwione lub pokryte glazurą. Powierzchnia licowa takiej cegły odpowiada główce cegły zwykłej ma wymiary 120×65 mm, grubość jej po przepołowieniu wynosi 27,5 mm (opinie o programie).

Podstawowe wymagania stawiane licówce:

• barwa powinna być jednolita dla całej powierzchni ściennej i w granicach jednej cegły zarówno w jasnych, jak i w ciemnych tonach;
• kształt o regularnych zarysach i równych płaszczyznach, bez obtłuczonych i stępionych rogów, pęknięć i innych wad; licówka powinna być sortowana według jednakowych rozmiarów, zwłaszcza według tej samej grubości;
• wytrzymałość na ściskanie powinna być nie mniejsza niż 150 kg/cnr, na zginanie - nie mniejsza niż 30^35 kg/cm²;
• nasiąkliwość - nie większa niż 10%;
• zawartość soli rozpuszczalnych - do 0,25%;
• odporność na działanie mrozu powinna być badana przy 25-krotnym zamrażaniu (segregator aktów prawnych).

Płytki cementowe dzielą się na trzy rodzaje: azbestowo- cementowe, cementowe z warstwą barwioną i płytki ze sztucznego marmuru o spoiwie z cementu portlandzkiego. Płytki azbestowo-cementowe z ozdobną warstwą licową wyrabia się w sposób przemysłowy z mieszaniny azbestu i zaprawy cementowej. Według sposobu wykończenia dzieli się je na barwione na kolor jednolity (zwykłe i łupkowe) oraz wielobarwne - odrobione „pod marmur“. Niektóre z płytek dzieli się rowkami na małe kwadraty, co nadaje im zewnętrzne podobieństwo do płytek ceramicznych. Płytki azbestowo-cementowe stosuje się do licowania ścian zewnętrznych i wewnętrznych (promocja 3 w 1).

Płytki cementowe z warstwą barwioną pokrywa się polewą (glazurą) sposobem natryskowym z dodatkiem materiałów uszczelniających. Powierzchnia ich jest gładka; odznaczają się one dużą wytrzymałością i stosowane są również do układania posadzek; po zaciągnięciu woskiem płytki zachowują swój blask.