Płytki półtwarde

Płytki półtwarde można układać bezpośrednio na podłożu z cementu, sklejek, skałodrzewu itp.; wymagają one wtedy dokładnego wyrównania powierzchni podkładu (program uprawnienia budowlane na komputer).
W przypadku układania wykładziny na ślepą podłogę z desek korzystne jest umieszczenie warstwy pośredniej z filcu lub płyt spilśnionych. Wykładziny, w stosunku do których wysuwa się specjalnie ostre wymagania, wykonuje się z laminatów, złożonych często z kilku różnych tworzyw, np. warstwa zewnętrzna płyty z twardego polichlorku winylu, warstwa pośrednia z impregnowanej tkaniny, spód ze spienionej żywicy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Płytki mogą być wykonane wyłącznie z tworzywa winylowego lub posiadać dwie warstwy: górną z żywicy winylowej, dolną z tańszego materiału, np. korka nasyconego kauczukiem syntetycznym. Dobre połączenie obu warstw uzyskuje się przez sprasowanie płyty w temperaturze 180°C w ciągu 10 minut. Zaletą tych płytek jest możliwość przyklejania do podłóg zwykłymi lepikami; są one mniej śliskie niż wykładziny z polichlorku twardego, natomiast łatwiej odkształcają się pod naciskiem ciężkich mebli.
Ogólnie biorąc, płytki z tworzyw syntetycznych wykazują szereg cennych właściwości: są sprężyste, ciepłe, mają dobre własności izolacyjne, są higieniczne, odporne na wpływy chemiczne. Ponadto można je produkować we wszystkich kolorach z rozmaitymi wzorami i deseniami (uprawnienia budowlane).

Zastosowanie ich ogranicza jedynie wrażliwość na podwyższoną temperaturę (> 80°C). Z innych płytek termoplastycznych stosuje się często płytki typu “Golvetten” na bazie żywicy kumaronowej.
Dzięki dobrym własnościom i stosunkowo niskiej cenie dużym powodzeniem cieszą się płytki z odpadów drewna oraz płyty paździerzowe, wykonane z dodatkiem żywic syntetycznych. Stosunek wypełniaczy do żywicy wynosi na ogół 10 : 1. Płyty z żywic fenolowych i mocznikowych wymagają przed eksploatacją silnego zawoskowania powierzchni lub zabezpieczenia powłoką z tworzywa melaminowego (program egzamin ustny).

Materiały podłogowe

Produkcja tego typu laminatów daje wiele efektownych rozwiązań dzięki przezroczystości powłoki melaminowej; możliwość umieszczenia pod nią papieru deseniowego jest bardzo zachęcająca dla architektów i plastyków projektujących wnętrza.
Wykładziny tego typu są przyjemne w dotyku nie ziębiące, bezpiecznie mogą być stosowane w pobliżu grzejników, gdyż podwyższona temperatura nie wywołuje żadnych deformacji. Płytki
te odznaczają się lepszą ognioodpornością i stałością wymiarów niż drewno (opinie o programie).

Wykładziny w postaci roli odznaczają się podobnymi walorami jak płytki z tworzyw syntetycznych, zaś instalowanie ich jest dużo łatwiejsze. Można je układać bez przytwierdzania do podłoża, kleić dużymi płaszczyznami podobnie jak linoleum, a ponadto styki można spawać, wreszcie napinać na podkład i zamocowywać brzegi na krawędziach podłogi. Wybór sposobu układania zależy od grubości i giętkości wykładziny.
Materiały podłogowe wykonuje się głównie z żywic winylowych oraz zwulkanizowanych kauczuków syntetycznych.

Zhomogenizowana mieszanina żywicy, wypełniaczy, barwników i innych dodatków wychodzi z walców w postaci taśmy, którą odcina się i zwija w role. Wymiary wykładzin nie są jednakowe. Wyroby winylowe mają przeważnie szerokość 90 cm, grubość 1-3 mm. Długość rulonu wynosi 10-12 m. Układa się je w całości lub kroi w dowolny sposób w celu osiągnięcia efektów dekoracyjnych (segregator aktów prawnych).
Wykładzinę jednowarstwową wykonuje się przeważnie na nośniku z tkaniny (np. juty), w laminatach dwuwarstwowych warstwę dolną tworzą spienione kauczuki, impregnowany filc, masy korkowe itp.

Dobre własności izolacyjne, a zwłaszcza dźwiękochłonne, dają wykładziny gumowe, jednowarstwowe lub połączone z warstwą spienionego kauczuku. Przykleja się je do podłoża za pomocą roztworów lub emulsji kauczukowych. Wytrzymałość tych wykładzin zależy w dużym stopniu od sposobu wykładania i wykańczania. Przy nieodpowiednim wykonaniu mogą powstawać fałdy, zagięcia lub wzdęcia (promocja 3 w 1).