Płyty dachowe

Metoda montażu konstrukcji żelbetowych prefabrykowanych znalazła największe zastosowanie w parterowych halach przemysłowych. Jednym z podstawowych kryteriów dla wyboru metody prefabrykacji, a zatem i metody montażu hal przemysłowych, jest ilość betonu na 1 m² rzutu. Im ilość ta jest mniejsza, tym bardziej uzasadnione jest zastosowanie metody prefabrykacji, a więc montażu przy ich wykonywaniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podstawowymi elementami parterowych hal przemysłowych wykonywanymi metodą prefabrykacji są: słupy, belki podsuwnicowe oraz belki łączące, wiązary i płyty dachowe.

Prefabrykowane elementy konstrukcji żelbetowych mogą być produkowane w zakładach stałych, wytwórniach polowych (na tzw. poligonach), względnie bezpośrednio na miejscu budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wybór miejsca produkcji zależy od rodzaju, wielkości, ciężaru i kształtów tych elementów. Elementy typowe i o niezbyt dużym ciężarze (nie przekraczającym około 1,5 T) najlepiej jest produkować w stałych zakładach prefabrykacji. Jeżeli w rejonie budowy nie ma wytwórni stałej lub dostawa natrafia na znaczne trudności oraz w przypadku konieczności produkowania elementów nietypowych i o skomplikowanym kształcie, celowe jest produkowanie takich elementów w specjalnie w tym celu zorganizowanej wytwórni polowej, położonej w rejonie budowy, bądź bezpośrednio na placu budowy (w przypadku budowy obiektu o znacznej wielkości). W wytwórni polowej produkuje się zazwyczaj elementy o ciężarze do około 5 T (uprawnienia budowlane).

Wysokość stosów

W dalszym ciągu opisana jest produkcja elementów na miejscu ich montażu, natomiast wytwórnie. W przypadku montowania konstrukcji z elementów o ciężarze ponad 5 T i o znacznych wymiarach, ich produkcję można zlokalizować na terenie montowanego obiektu, w zasięgu działania głównego urządzenia montażowego (program egzamin ustny). Pozwala to na wyeliminowanie kosztownych i kłopotliwych przewozów tych elementów. Produkcja elementów odbywa się wówczas z reguły w pozycji leżącej „na płask” w zinwentaryzowanych deskowaniach przestawnych w stosach jeden nad drugim, co umożliwia produkowanie kilku elementów na jednym stanowisku roboczym.

Wysokość stosów utworzonych przez wykonywane jeden nad drugim elementy nie powinna przekraczać 1,6 m ze względu na trudności w betonowaniu. Części składowe deskowania inwentaryzowanego (stalowego) łączone są na sworznie lub śruby przechodzące przez produkowane w deskowaniu elementy (opinie o programie).

Otwory utworzone w prefabrykowanych elementach przez sworznie łączące części deskowania po rozformowaniu elementu mogą być wykorzystane dla założenia uchwytów montażowych. Ze względu na znaczny ciężar i małą odporność prefabrykowanych elementów żelbetowych na wszelkiego rodzaju przeładunki najlepiej jest, gdy przywozi się je z wytwórni na miejsce montażu od razu w strefę zasięgu działania urządzenia montażowego, tak aby montowane elementy były podawane do montażu bezpośrednio ze środka transportowego (tzw. metoda montażu „z kół”). Nie dotyczy to słupów, które przed podniesieniem muszą być ułożone na sztywnym podłożu (segregator aktów prawnych).

Metoda ta wymaga jednak dokładnego skoordynowania dostawy i montażu i nie zawsze jest możliwa do zastosowania, szczególnie przy znacznej odległości wytwórni od placu budowy. W przypadku gdy dostarczane elementy konstrukcji muszą być składowane poza miejscem montażu (lecz w rejonie placu budowy), są one dowożone do urządzenia montażowego za pomocą wózków ręcznych (elementy lekkie i średniego typu) wyposażonych w urządzenia dźwigowe, względnie za pomocą wąskotorowej kolejki roboczej (promocja 3 w 1).

Elementy cięższe przewożone są na specjalnego typu przyczepach niskopodwoziowych, jak np. przyczepa typu P-100 służąca do przewozu elementów płytowych o wymiarach do 3,2 x 6,4 m w pozycji pionowej.