Płyty stolarskie

Sklejka znajduje zastosowanie głównie w meblarstwie i w budownictwie, jej przyszłe warunki zewnętrzne odpowiadają wilgotności równoważnej 6-8%. Sklejka przed zastosowaniem powinna być sztucznie dosuszona lub ograniczona przez hamujące działanie dwóch przyległych, silnie związanych warstw forniru o podłużnym przebiegu włókien; w tych warunkach kurczenie się lub pęcznienie sklejek w kierunku poprzecznym wynosi 4-8% analogicznych wartości drewna litego (program uprawnienia budowlane na komputer).

W omawianym wypadku skurcz sklejek w kierunku poprzecznym jest w przybliżeniu równy wielkości skurczu litego drewna wzdłuż włókien. Kurczliwość sklejki w kierunku jej grubości odpowiada promieniowej kurczliwości drewna litego; w kierunku grubości sklejki nie nastąpiło żadne uszlachetnienie warstw forniru i nie zaistniały czynniki mogące wpłynąć hamująco na wielkość zmian liniowych.
Płyty stolarskie zostały skonstruowane w wyniku dążenia do wyeliminowania paczenia się dużych powierzchni w konstrukcjach meblowych i stolarskich. Szerokie deski paczą się pod działaniem skurczu i przybierają kształt nieckowaty (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Można przeciwdziałać temu budując płaszczyznę o tych samych wymiarach przez sklejenie dwóch elementów o mniejszej szerokości i o przeciwnie
ustawionych słojach. Lepszy wynik uzyska się sklejając listwy o małej szerokości i o stojącym układzie słojów. W miejsce deski pęczniejącej i kurczącej się na całej szerokości wchodzi w grę płyta zbudowana z listew, które kurczą się indywidualnie; prócz tego ich kurczenie się jest hamowane przez naklejone na płaszczyznach obłogi. Najlepsze cechy powinny wykazywać środki (panele) wykonane ze skrawków fornirów, które mają małą grubość i które przy odpowiednim ustawieniu najbardziej odpowiadają stojącemu układowi słojów (uprawnienia budowlane).
Płyty pilśniowe wykazują duże pęcznienie w kierunku grubości płyty. Spęcznienie to po wysuszeniu nie ustępuje w całości, gdyż włókna sprasowane w płycie powracają częściowo do swej pierwotnej postaci (program egzamin ustny).

Wodne roztwory

Wielkość pęcznienia i tendencję do zwiększania objętości można w płytach pilśniowych ograniczyć przez odpowiednie zaklejanie i hartowanie płyt. Pęcznienie i kurczenie się płyt pilśniowych w kierunku wzdłużnym i poprzecznym jest nieduże i nie przekracza wartości 1%.
Pęcznienie drewna w zasadach, w kwasach i w roztworach soli (opinie o programie).
Wodne roztwory zasad powodują zwiększone w porównaniu z wodą pęcznienie drewna.

W porównaniu z wodą ług sodowy (NaOH) już w niskich stężeniach (1-4%), na zimno, powoduje zwiększone pęcznienie drewna. Na skutek tego silnie pęczniejąca zewnętrzna warstwa utrudnia lub uniemożliwia penetrację ługu do wnętrza drewna; zjawisko to odgrywa rolę w procesach rozwierania drewna. Roztwory kwasów powodują w porównaniu z wodą obniżenie pęcznienia drewna (segregator aktów prawnych).
Badania nad przebiegiem nasiąkania i pęcznienia drewna w nasyconych roztworach soli mineralnych prowadzili między innymi Mórath i Perkitny liczbowe wyniki pracy podano w tabeli.
Z liczb wynika, że najwolniej nasiąka i pęcznieje drewno w roztworach soli o dużej rozpuszczalności, wysokim ciężarze właściwym i dużym napięciu powierzchniowym.

W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że maksimum spęcznienia bielu sosnowego w nasyconych roztworach soli nieorganicznych przewyższa maksimum spęcznienia w wodzie, daje się jednak osiągnąć dopiero po około jednorocznym zanurzeniu drewna w roztworze. Drewno nasycone solami i wysuszone pęcznieje w wilgotnym powietrzu prędzej niż drewno nienasycone. Osiągane przy tym maksimum spęcznienia jest wyższe niż przy pierwszym nasycaniu drewna roztworami soli.

Poziom wilgotności odpowiadający równowadze higroskopijnej drewna nasyconego solami takimi, jak MgCl2, CaCl2 itd. podwyższa się; w następstwie tego drewno nasycone wykazuje w tych samych warunkach wilgotności i temperatury powietrza wyższą wilgotność niż drewno nienasycone (promocja 3 w 1).
W roztworach nasyconych niektórych soli mineralnych drewno i inne materiały zawierające błonnik pęcznieją silniej niż w wodzie.