Plan robót ziemnych

Plan robót ziemnych wykonujemy w sposób następujący: na planie sytuacyjnym zakładu przemysłowego rysujemy siatkę, zgodnie z przyjętym układem współrzędnych o bokach 100 do 25 m (zależnie od konfiguracji terenu i fazy projektu) i w punktach przecięcia się siatki wpisujemy czarnym tuszem istniejące rzędne terenu (z planu warstwicowego) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnie nad nimi, czerwonym tuszem, wpisujemy rzędne projektowane oraz różnice wysokości znacząc wykopy (-) i nasypy (+). Oznaczamy również miejsca zerowe, które po połączeniu wskazują granicę wykopów i nasypów. W celu zilustrowania wielkości robót ziemnych można wykonać również profile.
Następnie dla każdego kwadratu wyliczamy ilość robót ziemnych mnożąc powierzchnię kwadratu (stałą dla przyjętego układu) przez średnią wysokość wykopów lub nasypów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Otrzymane wyniki wpisujemy u dołu rysunku i ew. ilustrujemy wykresem. Na rysunku tym, w miarę możności należy uwzględnić również wykopy spod fundamentów.

Jeżeli wynik otrzymany z wyliczeń nie zadowoli nas, robimy nowy rysunek podnosząc lub opuszczając rzędne projektowanego terenu.
Każdy zakład przemysłowy (podobnie jak dzielnice miasta) posiada rozległą sieć instalacji podziemnych i nadziemnych. Są to: kable elektryczne, przewody
wodociągowe, gazowe, kanalizacyjne, sprężonego powietrza, ropy itp.
Sieć instalacji podziemnych wpływa w znacznym stopniu na rozwiązanie planu generalnego (uprawnienia budowlane).

Przede wszystkim należy pamiętać, że zapotrzebowanie energii elektrycznej, wody, pary itp. w zakładach przemysłowych jest na ogół bardzo duże. Średni zakład zużywa nieraz więcej energii i wody niż duże miasto, a w każdym razie wielokrotnie więcej niż odpowiadające mu pod względem powierzchni osiedle mieszkaniowe. Dlatego zakłady przemysłowe mają bardzo często własne elektrownie, stacje wodociągowe, oczyszczalnie ścieków itd. (program egzamin ustny).
Ponadto, niezależnie od skali instalacji, układ sieci w zakładach przemysłowych jest bardziej skomplikowany niż w mieście. Z tych powodów zagadnienie instalacji podziemnych musi być opracowywane przez odpowiednich specjalistów jednocześnie z innymi zagadnieniami we wszystkich stadiach projektowania.

Wpływ instalacji podziemnych

Wpływ instalacji podziemnych (częściowo i nadziemnych) daje się odczuć przede wszystkim przy ustalaniu szerokości ulic w zakładzie przemysłowym i często może spowodować konieczność zwiększenia szerokości ulicy powyżej wymaganej przez przepisy budowlane i pożarowe (opinie o programie). Wynika to z konieczności układania poszczególnych przewodów obok siebie z zachowaniem pewnej minimalnej szerokości pasów dla każdego przewodu z uwzględnieniem miejsc na budowę studzienek oraz zachowanie odpowiedniej odległości od budynków.

Szerokość pasów wynika z szerokości wykopów potrzebnych do ułożenia przewodów i jest tym większa, im większa jest średnica przewodu i głębokość jego założenia.
Szerokość pasów potrzebnych do ułożenia poszczególnych przewodów w terenie musi być nieco większa, tak aby wykopy jednej linii nie powodowały zawalania się wykopów sąsiedniej linii (segregator aktów prawnych).
Odległość przewodów podziemnych od budynków musi być taka, aby: wykopy po ułożeniu przewodów nie powodowały obsuwania się fundamentów budynków.

Może to mieć miejsce w tym wypadku, jeżeli przewód leży poniżej stopy fundamentowej. Należy go wtedy odsunąć tak daleko, aby wykop znalazł się poza linią przeprowadzoną od stopy fundamentu pod kątem naturalnego stoku a (tg 1/3, wtedy = 3h2), a ewentualna awaria na sieci nie spowodowała uszkodzenia fundamentów (np. podmycia) lub nie stanowiła niebezpieczeństwa dla ludzi (np. zalania wodą piwnic lub wypełnienia gazem).

Odległość przewodu od krawędzi jezdni powinna być nie mniejsza od połowy szerokości wykopu zwiększonej o 0,5 m i wynosi około 1,50-2,00 m (promocja 3 w 1).