Płyty żebrowe

W przypadku zastosowania pierwszego rozwiązania można liczyć na współpracę płyt przy obciążeniu stałym dodatkowym (poza obciążeniem samych prefabrykatów) oraz obciążeniu zmiennym, gdy przyjmiemy odpowiedni przekrój łączących prętów nadgłowicowych. W drugim przypadku połączenie płyt ma tylko charakter montażowy. Gdy górna powierzchnia głowicy jest na tym samym poziomie co górna powierzchnia opierających się na niej płyt, wówczas łączenia węzłowe wykonuje się między płytami a głowicą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla przeniesienia większych obciążeń użytkowych właściwsze od płyt gładkich jest stosowanie płyt żebrowych; jeden z takich typów omówiono poniżej (91. Na prefabrykowanych głowicach typu opierane są płyty międzysłupowe o kształcie i użebrowaniu. Oparcie to ma miejsce na całych ukośnych i czołowych krawędziach tych ośmiobocznych płyt. Płyty środkowe przęsłowe, są również żebrowe. Wolne przestrzenie między płytami oraz w częściach nadgłowicowych zapełnia się betonem. Przez przyjęte tu uformowanie żeber głowicowych i żeber w płytach stwarza się dla obciążenia pionowego warunki dwukierunkowego lukowego przekazywania obciążeń na słupy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powstały poziomy rozpór przyjęty tu został przez dwukierunkowe sprężenie stropu kablami obejmującymi słupy i przebiegającymi wzdłuż płyt międzysłupowych w specjalnie w tym celu wykonanych w tych płytach rowkach. Pod działaniem sił poziomych całość konstrukcji pracuje jak układ ramowy o węzłach sztywnych, którą to sztywność nadaje konstrukcji kształt międzysłupowych płyt i ich szerokie oparcie oraz połączenie z ramionami głowic (uprawnienia budowlane).
Konstrukcja tych płyt polega na ułożeniu na głowicach cienkościennych płyt międzysłupowych zwykle sprężonych, na których opierają się środkowe płyty przęsłowe wykonane jako jeden element na każde pole stropu lub w postaci kilku lżejszych płyt cienkościennych również często sprężonych. Zbrojenie tych płyt, będących jakby deskowaniem dla później wykonanego nadbetonu, odpowiada zbrojeniu dolnemu płyt monolitycznych.

Płyty monolityczne

Na tych prefabrykowanych płytach układa się na podkładkach górne zbrojenie, które przenosi momenty ujemne w płycie, i wykonuje się nadbeton o odpowiedniej grubości (program egzamin ustny).
Po zmontowaniu głowic i umonolitycznieniu ich ze słupami, układa się na nich w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach cienkościenne sprężone płyty międzysłupowe 5, a na nich z kolei opiera się sprężone płyty przęsłowe 6.

Po ułożeniu zbrojenia górnego (niesprężonego) całość powierzchni stropu zalewa się betonem o grubości: .nad płytami środkowymi - 4-5 cm, nad płytami międzysłupowymi - 5-10 cm. Objętość betonu monolitycznego wynosi tu 46% ogólnej objętości betonu stropu. Tak wykonany strop pracuje jak stropy monolityczne. Pewną odmianą opisanego wyżej stropu jest strop o układzie płyt, lecz o monolitycznym nadbetonie jedynie nad płytami międzysłupowymi (opinie o programie).

Nad płytami między- głowicowymi przed zalaniem ich betonem układa się zbrojenie górne, które przejmuje ujemne momenty, obliczone przy dostatecznym umonolitycznieniu połączenia głowic i słupów - jak dla układu ramowego, a przy zbyt słabym
tym umonolitycznieniu - jak dla płyty (belki) ciągłej opartej na węzłach głowicowych. Płyty te mają cechy dodatnie tak płyt monolitycznych (duża nośność, gładkie powierzchnie sufitowe itd).), jak i prefabrykowanych (brak deskowania, szybki montaż).
Płyty monolityczne, opierające się na prefabrykowanych słupach i głowicach, stosuje się głównie wtedy, gdy rozwiązanie prefabrykowano-monolityczne nie jest ekonomicznie uzasadnione; zdarza się to zazwyczaj wówczas, gdy nie dysponuje się sprężonymi płytami cienkościennymi spełniającymi rolę konstrukcyjną i zarazem deskowania dla nadbetonu (segregator aktów prawnych).

W celu wykonania płyt monolitycznych można podwiesić inwentaryzowdne deskowanie do zmontowanych uprzednio głowic. Zamiast deskowania stosuje się również ruchome rusztowania stojakowe. Jeżeli strop jest wielokondygnacyjny, betonowanie płyty stropowej międzykondygnacyjnej wykonuje się po uprzednim ustawieniu słupa górnej kondygnacji i umonolitycznieniu węzła głowicowego poniżej później zabetonowanej płyty stropowej (promocja 3 w 1).