Pochylnia otwarta

Głębiej pochylnia otwarta ogranicza się zwykle do konstrukcji dźwigającej dwa (albo cztery) stosunkowo wąskie tory spustowe, których szerokość wynika z obliczenia statycznego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Dla zabezpieczenia dziobnicy kadłuba przed uszkodzeniem wykonuje się zwykle jeszcze w dolnej części pochylni wybiegowej, przy progu, głęboką wnękę w osi pochylni. Długość i szerokość tej wnęki wynika z obliczeń wodowania, które powinni wykonać użytkownicy pochylni. Rzecz jasna, że zagłębie pochylni wybiegowej musi mieć szerokość pochylni roboczej lub większą.

Szerokość pochylni całkowicie i częściowo zamkniętych jest na całej objętej zamknięciem ich długości jednakowa i określona wymiarami podanymi dla pochylni roboczych. Niekiedy do szerokości pochylni wlicza się jeszcze dodatkowo szerokość pasów zajmowanych przez dźwignice pochylniowc, a ściśle ich portale, co zachodzi szczególnie wtedy, gdy tory tych urządzeń założone są w płaszczyźnie powierzchni pochylni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Pochylnie poprzeczne odznaczają się zwykle większym spadkiem od pochylni podłużnych, dochodzącym do 1 : 5,8. Spadek ten jest najczęściej jednakowy zarówno w części roboczej, jak i w podwodnej.

Szerokość pochylni poprzecznej musi być większa od długości największego montowanego na niej statku i wyznaczać ją można z wzoru (1.1) jako odpowiadającą długości podłużnej pochylni roboczej (uprawnienia budowlane).
Długość jej w części nadwodnej wynika z szerokości montowanych na niej statków, przy czym powinny być zachowane minimalne odstępy między statkami i od krawędzi pochylni - według zasad wyznaczania szerokości pochylni podłużnych.
Długość podwodnej części pochylni poprzecznej oblicza się, jak przy pochylni podłużnej. Zwykle jednak, jak już wspomniano, stosuje się pochylnie krótsze, wymagające pewnego zeskoku przy wodowaniu.

Pochylnie poprzeczne

Od długości pochylni poprzecznej zależy prędkość jaką w czasie wodowania statek uzyska na progu pochylni. Dlatego też długość tę należy tak wyznaczać, aby wspomniana prędkość na progu nie przekraczała dla statków nie wyposażonych wartości 5 m/s, a dla statków wyposażonych - 7 m/s.
Niekiedy stosuje się łukowy profil podłużny pochylni poprzecznej (program egzamin ustny).

W górnej części nadaje mu się spadek ok. 1 : 20, w dolnej odpowiednio większy, taki jednak, aby nie spowodował na progu pochylni przeważenia się statku w stronę wody. Uzyskuje się w ten sposób pewniejsze podparcie statku w czasie montażu, bez potrzeby powiększenia równocześnie długości pochylni (opinie o programie).
W Polsce wykonywane były od szeregu lat pomyślne próby montażu i wodowania statków z pochylni poprzecznych o powierzchniach wynurzonych całkowicie z wody (próg na rzędnej ok. 80 cm nad poziomem wody). Wodowanie takie odbywa się, rzecz jasna, z zeskokiem, który jednakże, mimo że jest dość znaczny, nie jest szkodliwy dla zmontowanego kadłuba.

U nas na razie wodowane były w ten sposób jednostki do 1500 t nośności, za granicą jednakże stosowano go także w odniesieniu do jednostek nawet o 200 m długości i z jeszcze wyższym zeskokiem (do 3 m) (segregator aktów prawnych).
Rozpowszechnianie się tego sposobu wodowania, który ma przed sobą dużą przyszłość, znacznie upraszcza zadania konstruktorów urządzeń stoczniowych, gdyż pozwala na projektowanie ich podobnie jak nabrzeży, które zamiast muru nadwodnego mają jedynie odpowiednio nachyloną płytę lub na płycie poziomej - nachylone belkowanie stanowiące podłoże torów spustowych.

Jak wynika z doświadczeń, montowany statek może w czasie montażu znajdować się zupełnie blisko progu takiej pochylni. Wodowano już bowiem z powodzeniem statki, których oś była oddalona od progu zaledwie o połowę ich szerokości. Zwykle jednak wymagany jest pewien odstęp (1,5-2 m) pomiędzy odwodną burtą montowanego kadłuba a progiem pochylni, który zapewni wolne przejście i możliwość pracy przy montażu także i od strony basenu (promocja 3 w 1).