Podłoże okładziny

Często stosowane są bloki guzowate. Także wszelkie płyty żebrowane, marszczone itp. o nierównej powierzchni rozpraszają energię wody i obniżają wysokość wtaczania się jej na skarpę w stosunku do tej wysokości występującej na skarpach gładkich. Badania pod tym względem płyt żebrowanych przeprowadzono m. in. w Instytucie Gospodarki Wodnej (Zajbert). Onaocznia oszczędności, które można uzyskać na objętości chronionego wału oraz na szerokości okładziny, gdy się stosuje powyżej poziomu spokoju płyty okładzinowe żebrowane (łub inne okładziny o nierównej powierzchni) zamiast gładkich (program uprawnienia budowlane na komputer).

Proponowane przez IGW połączenia monolityczne i dylatacyjne sąsiadujących ze sobą płyt okładziny.
Pewną wadą w stosowaniu różnych szykan jest fakt, że przeszkadzają one wtaczaniu się płyt lodowych na umocnienie, co czasami jest pożądane, gdy się chce uzyskać ich łamanie się na krawędziach umocnienia. Ponadto lód może szykany uszkodzić. Sprawę należy każdorazowo rozważyć w dostosowaniu do warunków i przewidywanego sposobu walki z lodem i jego erozyjnym działaniem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Często stosuje się dziś okładziny asfaltowe, zwłaszcza tam, gdzie warunki falowe są łagodniejsze.

Okładziny mogą być jedno- lub dwuwarstwowe (uprawnienia budowlane).
Podłoże okładziny stanowi zwykle 2,8 cm warstwa zaprawy bitumiczno- -piaskowej, właściwą okładzinę 1 lub 2 warstwy ok. 4 cm grubości asfaltobetonu. Poszczególne warstwy przedzielone są warstewkami emulsji bitumicznej, a całość pokryta 0,3-0,7 cm powłoką asfaltową.
Skład zaprawy bitumiczno-piaskowej jest następujący: 15-20% asfaltu, 15-20% mączki kamiennej (wypełniacza) i 60-70% piasku (w którym 20% stanowią ziarna o średnicy 2,40-0,42 mm, 45% - o średnicy 0,42-0,18 mm, 35% - o średnicy 0,18-0,08 mm), a jej ciężar objętościowy wynosi ok. 2400 kG/cm3 (program egzamin ustny).

Skład asfaltobetonów

Skład asfaltobetonów przeznaczonych na okładziny; tamże podano informacje o bitumach różnego rodzaju.
Wiele szczegółów dotyczących okładzin asfaltowych stosowanych do umocnień brzegów morskich zawiera praca Zitschera. Podobnie w odniesieniu do okładzin układanych na skarpach kanałów śródlądowych wiele materiału zawiera praca Kuhna. Materiał ten może być wykorzystany również (z odpowiednimi adaptacjami) do okładzin umocnień brzegów morskich, znajdujących się w mniej eksponowanych miejscach (opinie o programie).

Rozpowszechnione są okładziny systemu de Muralda, składające się z płyt żelbetowych o powierzchniach marszczonych w stopnie. Płyty te kładzione są na skarpach i przyciskane do nich ciężkimi żelbetowymi żebrami. Błędne jest wykonywanie płyt jak zwykłej konstrukcji żelbetowej z płytami opierającymi się na żebrach, gdyż przy naj-
drobniejszym nawet ubytku gruntu spod płyty, ulega ona strzaskaniu przez fale, na których uderzenie nie była obliczona.

Tu ułożono okładzinę na warstwie żwiru grubości 20 cm i podścielającej ją plastykowej folii filtracyjnej oraz zastosowano pełną prefabrykację elementów betonowych (płytki okładziny ok. 90X90 cm), żelbetowych (parapet i oczep ścianki szczelnej) oraz z betonu sprężonego (brusy ścianki szczelnej) (segregator aktów prawnych).
Płytki okładzin mogą być też uformowane w kształt piramidek, co wpływa na rozproszenie energii fali zarówno nabiegającej, jak i spływającej.

Używane bywają też jako okładziny materace złożone z siatek stalowych, lub obecnie częściej nylonowych, obrzuconych po ułożeniu na skarpie betonem o drobnym kruszywie lub zaprawą. Powierzchni materaca nadaje się nierówny kształt. Spotykane bywają również materace z worków nylonowych, wypełnionych piaskiem (najczęściej do umocnień tymczasowych, awaryjnych) lub asfaltobetonem. Stosowane również bywają maty asfaltowe (promocja 3 w 1).