Podnoszenie na budowie

Podnoszenie na budowie belek typu płatwi lub podobnych dokonywane jest najczęściej na platformach podnośników budowlanych o długości znacznie mniejszej niż długość belek. Niebezpieczeństwo nadmiernego przewieszenia przedstawia się tu analogicznie, jak i przy przewozie płat formami samochodowymi (program uprawnienia budowlane na komputer). Platforma z belkami podnoszona jest do poziomu dachu dźwigami różnego typu (np. wyciągiem przyściennym jedno- słupowym. W momencie ruszenia wyciągu powstają wskutek

sił bezwładności w częściach przewieszonych belek momenty ujemne znacznie większe od tych, jakie wynikają z wpływu tylko ciężaru własnego działającego wspornikowo. Siły te powodują powstawanie rys w strefie górnej belek. Przy długościach przewieszenia przekraczających 1/5 długości belki należy stosować zabezpieczenia.
Przekrój poprzeczny i podłużny typowej płatwi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Największa ilość strun, jaka odpowiada największej nośności płatwi. Przy obciążeniach mniejszych ilość ta może być zmniejszona. Strzemiona umieszczone są tylko na niedużej przestrzeni w pobliżu podpór. Podobnie jak w płatwiach żelbetowych stosowane są tu również strzemiona wystające ponad górną powierzchnię płatwi i służące do uzyskania współpracy z płytami.
Płatwie łączone są z podpierającymi je elementami na trzpienie. Otwory na trzpienie mają kształt owalny, co pozwala na zgubienie w nich niewielkich niedokładności rozmieszczenia tych otworów w płatwiach i osadzenia trzpieni w elementach podpierających oraz możliwych niedokładności montażu (uprawnienia budowlane).

Płatwie strunobetonowe

Płatwie strunobetonowe mogą być stosowane w zależności od ich rozstawu i ciężaru płyt dachowych do rozpiętości 7,5 m. Przy tej rozpiętości stosunek wysokości płatwi do ich rozpiętości wynosi 1 : 30. Ta zależność nie jest uregulowana żadną normą i jest oparta na praktycznych doświadczeniach (program egzamin ustny). Szerokość płatwi wynosi 14 cm. Jest ona podobnie jak i przy płatwiach żelbetowych uzasadniona dogodnym podparciem obustronnych płyt dachowych o prostych czołach.

Grubość górnych półek przekroju teowego płatwi jest mniejsza niż dolnych. Jest to uzasadnione tym, że górna strefa płatwi może być przez uzyskanie współpracy z płytą znacznie wzmocniona, większa więc grubość górnej półki jest zbędna. Przekrój dwuteowy płatwi, który jest oczywiście trudniejszy w wykonaniu aniżeli prostokątny lub trapezowy został nadany w celu uzyskania możliwie małego ciężaru. Jednym bowiem z podstawowych zadań płatwi strunobetonowych jest stworzenie konkurencji płatwiom stalowym. Przy zamianie płatwi stalowych na żelbetowe lub strunobetonowe zyski na stali w płatwiach są nieco redukowane przez straty na stali w dźwigarach dachowych. Im mniejszy więc jest ciężar płatwi, tym straty te są mniejsze (opinie o programie).
Płatwie strunobetonowe są około 40% lżejsze przy tej samej wysokości od żelbetowych.

W zależności od rozwiązania konstrukcji oparcia płatwi strunobetonowych na elementach je podpierających, płatwie mogą pracować jako belki wolnopodparte lub też jako ustrój ciągły. Oparcie płatwi pracujących jako belki wolnopodparte na pasie górnym dźwigara stalowego. Widzimy płatwie połączone w ustrój ciągły i oparte na dźwigarach żelbetowych. Docisk czołowych powierzchni płatwi uzyskuje się przez zabetonowanie przestrzeni między ich czołami betonem monolitycznym, natomiast zbrojenie pracujące na moment ujemny ułożone jest w spoinie między płytami dachowymi.
Jak wiadomo, koszty urządzeń naciągowych elementów strunobetonowych są znacznie wyższe aniżeli kablobetonowych (segregator aktów prawnych).

W grę wchodzi bowiem konieczność budowania wielkich i ciężkich bloków oporowych dla pras naciągowych i bardziej skomplikowany charakter prac przy produkcji. Z tych względów zakłady prefabrykacji elementów strunobetonowych powinny być nastawione wyłącznie na produkcję elementów typu masowego, przy której amortyzacja dużych wydatków inwestycyjnych rozkłada się na wielką ilość elementów (promocja 3 w 1).