Podpory przekrycia

Podstawę wyboru konstrukcji przekrycia stanowi układ komunikacyjny dworca wyznaczony przez dwa tory postojowe między trzema peronami.

Kierunki dojścia podróżnych - równoległy i prostopadły do torów - przebiegają w dwóch poziomach (program uprawnienia budowlane na komputer). Ruch prostopadły do torów jest przeprowadzony w poziomie ulicy nad ruchem równoległym. Tory kolejowe i perony leżą pod poziomem ulicy i są przekryte konstrukcją, obliczoną na obciążenie 3 T/m2.
Podpory przekrycia ustawiono w trzech rzędach wzdłuż peronów. Każda podpora składa się z czterech słupów ustawionych na wspólnym fundamencie. Rozstaw słupów w podporze dostosowano w kierunku poprzecznym do szerokości schodów prowadzących z poziomu ulicy. Rozstaw słupów w kierunku równoległym do torów dostosowano do szerokości kanałów wentylacyjnych. Odległości między podporami w kierunku poprzecznym do torów wynikają z odległości między peronami i z ich szerokości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Słupy niosą strop grzybkowy o zmiennej grubości płyty, sprężony dwukierunkowo.
Spód płyty opisują powierzchnie walcowe o osiach równoległych i prostopadłych do torów, obwiedzione na parabolach trzeciego stopnia, przenikające się wzdłuż linij wyznaczonych w rzucie poziomym przez przekątne pól płyty z zaokrągleniami w pobliżu środków pól.
Trasy kabli tylko nieznacznie odbiegają od prostych, a ich mimośrody powstają wskutek zakrzywień dolnej powierzchni płyty i pochyleń odwadniających górnej. Do sprężania użyto pras typu Freyssineta wykonanych według projektu prof. Koreckiego (uprawnienia budowlane).

Dla ograniczenia strat sprężania wywołanych przez skurcz płytę betonowano odcinkami prostokątnymi 12,0 X 41,8 m ograniczonymi przerwami. Umożliwiło to zastosowanie deskowań powtarzalnych i kombajnów przesuwanych po torach.
W projekcie opracowano metodę wyznaczania sił wewnętrznych w stropach grzybkowych o zmiennej grubości płyty (program egzamin ustny).

Zadania komunikacyjne

Nowy most zbudowany w latach 1957-1958 miał nieść dwie jezdnie o szerokości 7,5 m, rozdzielone pasem o szerokości 1.50 m oraz dwa chodniki o szerokościach po 3,50 m. Całkowita szerokość wynosiła więc 24,00 m. Droga leży w łuku o promieniu 150 m. Uregulowane koryto rzeki ma pod drogą promień 500,00 m. Kąt skrzyżowania stycznych do osi drogi i osi mostu w miejscu przecięcia tych osi wynosi 70°. Różnica poziomu nawierzchni na osi mostu i poziomu górnej krawędzi skrajni żeglownej wynosi 1,00 m (opinie o programie).
Na jednym z brzegów należało dać pod mostem chodnik dla pieszych o szerokości 3,20 m. Od strony rzeki jest on zabezpieczony mocną ścianą betonową, sięgającą nad poziom wielkich wód.

Na wybór konstrukcji mostu miały wpływ następujące warunki:
- przepływ wielkich wód sięgający 550 m3/sek oraz spływ lodów podczas wykonywania robót i po oddaniu mostu do użytku;
- warstwy zwartej gliny zalegające w dnie rzeki i mogące wywołać osiadanie podpór;
- skrzyżowanie drogi i rzeki w łuku oraz nierównoległość podpór;
- duża szerokość mostu w porównaniu do jego długości, uniemożliwiająca zastosowanie pełnych podpór w postaci ścian betonowych, które stwarzałyby niewłaściwe warunki dla przepływu wód i dawałyby niewłaściwe ukształtowanie przestrzeni pod mostem (segregator aktów prawnych).

Układ mostu. Ze względu na opisane wyżej warunki uznano za najwłaściwsze przejść koryto rzeki jednym przęsłem w postaci płyty o pełnym przekroju. Grubość płyty jest zmienna od 60 do 110 cm. Przy rozpiętości 35,00 m stosunek grubości płyty w środku przęsła do rozpiętości wynosi 1 : 58 w przęśle, a nad podporą 1 : 32. Tak mała grubość płyty jest możliwa wskutek zastosowania konstrukcji ramownicowej o pochyłych słupach. Jest to konstrukcja rozporowa.

Ze względu na jej małą sztywność osiadanie podpór wywołuje w niej tylko nieznaczne momenty. Dla zabezpieczenia od powstawania wybojów w nawierzchni dano wzdłuż krawędzi wsporników pomostu, uginających się pod obciążeniami ruchomymi, płyty przejściowe oparte na łożyskach kauczukowych na skrajnych poprzecznicach oraz na lekkich przyczółkach ustawionych w nasypie (promocja 3 w 1). Przerwy dylatacyjne między płytami przejściowymi i przyczółkami na nasypie wypełniono taśmą Sika utwierdzoną między dwoma kątownikami stalowymi. Ten sposób wypełnienia przerwy dylatacyjnej uznano za lepszy od pokrywania jej blachą stalową.