Podstawowe układy

Każda z objętych unifikacją technologii narzuca inne rygory projektowe. Stąd też zastosowanie tych samych zasad generalnych dało w każdej z 4 technologii inne rezultaty i inne ukształtowanie budynków, wynikające zarówno ze stosowania innych zasad konstrukcyjnych, innego sprzętu montażowego, jak i wreszcie w pewnym stopniu z innej indywidualności zespołu projektowego. Ze względu jednak na przewidywaną masową realizację projektowanych budynków dążono do możliwie najbardziej „obojętnej” obiektywnej formy architektonicznej (program uprawnienia budowlane na komputer).

W nawiązaniu do omówionych wyżej typów budynków dokonano doboru właściwych typów rozwiązań funkcjonalnych mieszkań. Rozwiązanie mieszkania M3 stało się punktem wyjścia dla budynków 5-kondygnacyjnych o naświetleniu wschód-zachód oraz dla wszystkich budynków 11-kondygnacyjnych. Jako wiodące dla budynków o naświetleniu północ-południe przyjęto mieszkanie przewietrzane na przestrzał typu M4 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawowe układy wiodącego M3 musiały być rozwiązane w dwóch zasadniczych wariantach:

1. dla układów korytarzowych i ich pochodnych (we wszystkich 4 technologiach),
2. dla układów klatkowych (w technologii wielkoblokowej i wielkopłytowej) (uprawnienia budowlane).

Najkorzystniejszą dla tych typów mieszkań okazała się rozpiętość 6,0 m zarówno ze względu na możliwość najbardziej prawidłowego rozwiązania układu funkcjonalnego samych mieszkań M3, jak i na stosunkowo korzystna zestawialność z innymi typami mieszkań (zwłaszcza z M2), w układach korytarzowych i klatkowych z klatką wewnętrzną. Rozpiętość ta została przyjęta dla M3 w technologii z „cegły żerańskiej” oraz ram „H” operujących tym samym typem stropu (kanałowy). Niestety warunki technologiczne zmusiły do rozwiązań mieszkań M3 w technologii wielkopłytowej na rozpiętości 5,40 m, co odbiło się zdecydowanie niekorzystnie na proporcjach pomieszczeń mieszkalnych (program egzamin ustny).

Pokój dzienny

W układach korytarzowych we wszystkich technologiach przyjęto zasadę węzła sanitarnego kuchenno-łazienkowego o układzie plecowym, obsługującego kuchnie i łazienki dwóch sąsiednich mieszkań. Pozwoliło to na rozwiązanie M3 jako rozkładowego (kuchnia, łazienka oraz 2 pokoje dostępne bezpośrednio z przedpokoju), przy jednym w rezultacie pionie sanitarnym na 1 mieszkanie, oraz na izolację akustyczną części mieszkalnej od korytarza poprzez część gospodarczą. Dążono przy tym do uzyskania 1 pokoju o minimalnej powierzchni 16 m² z jednym miejscem do spania, połączonego szklaną ścianką z kuchnią, oraz pokoju sypialnego 2-osobowego (opinie o programie).

To samo mieszkanie w układzie klatkowym musiało być rozwiązane nieco inaczej ze względu na brak możliwości wejścia w środku traktu. Stąd konieczne było zrezygnowanie z pełnej rozkładowości mieszkania dojście do kuchni musi się odbywać przez pokój dzienny.

W większości rozwiązań jednak zapewniono możliwość izolowania miejsc sypialnych w oddzielnym, nieprzechodnim pokoju. Mieszkania M2, wynikające z zestawienia z tymi typami M3, przyjęto w zasadzie dwojakie:

• mieszkanie o dużej głębokości, rozwiązywane na rozpiętości 3,60 i 4,50 m w budynkach korytarzowych, z łazienką i wnęką kuchenną w przedpokoju, korzystającą z węzła instalacyjnego wspólnego z łazienką sąsiedniego mieszkania, bądź w budynkach o innym układzie z aneksem kuchennym usytuowanym od strony pokoju, z wykorzystaniem węzła sanitarnego plecowego ustawionego w poprzek traktu, wspólnego dla kuchni i łazienki tego samego mieszkania;
• mieszkanie małej głębokości (rozpiętość 5,40-6,00 m), w którym kuchenka wyodrębniona jest w oddzielne pomieszczenie z oknem lub oświetlone pośrednio (segregator aktów prawnych).

Przy tej samej w zasadzie powierzchni pierwszy z tych typów nadaje się bardziej dla mieszkańców prowadzących ograniczony zakres gospodarstwa domowego, drugi pozwala na dość szeroki zakres czynności związanych ze sporządzeniem posiłków (możliwość bogatszej obudowy kuchennej, ustawienia kuchni z piekarnikiem, lodówki większego typu itd.). Zróżnicowanie M2 na te dwa zasadnicze typy rozwiązań odpowiada w zasadzie obecnemu zapotrzebowaniu społecznemu (promocja 3 w 1).