Podsypka kamienna

Składają się zwykle z trzech części: z podsypki kamiennej (czasem pia- skowo-kamiennej), z fundamentu, czyli konstrukcyjnej części podwodnej, złożonej z elementów prefabrykowanych, lub rzadziej odlanej jako monolit, oraz z nadbudowy, czyli części nadwodnej, wykonywanej zwykle jako
monolit. Ponadto przed falochronem układane są często umocnienia dna (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zadaniem podsypki jest zmniejszenie ciśnień wywieranych na dno przez budowle pod wpływem obciążenia falą i innymi siłami zewnętrznymi oraz ciężaru własnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ponadto podsypka ma za zadanie wyrównanie powierzchni, na której ma stanąć budowla. Podsypka może być usypana na dnie, gdy głębokość wody jest wystarczająca, albo wpuszczona w zagłębienie wykonane w tym celu w dnie (uprawnienia budowlane).
Gdy w dnie zalegają grunty słabe, ich warstwa powierzchniowa może być zastąpiona innym, bardziej wytrzymałym materiałem, np. gruboziarnistym piaskiem lub żwirem, na grubość nie mniejszą niż 2 m, a na tym sztucznym podłożu dopiero usypana będzie podsypka właściwa, o grubości minimum 50 cm.
Grubość podsypki powinna być obliczona w taki sposób, aby ciśnienia na grunt lub podłoże sztuczne mieściły się w granicach obciążeń dopuszczalnych dla danego materiału. Wierzch jej powinien leżeć głębiej niż na głębokości krytycznej, a więc średnio rzędna jej korony powinna się utrzymywać poniżej poziomu -2hmax (gdzie /imax - wysokość najwyższej spodziewanej w danym miejscu fali).

Szerokość korony podsypki powinna być większa od szerokości podstawy falochronu, z tym że ławka zewnętrzna (od strony morza) może być
szersza i dochodzić do 0,8 szerokości części podwodnej falochronu, ławka zaś tylna może być o połowę węższa od ławki zewnętrznej (program egzamin ustny).

Skarpa zewnętrzna podsypki

Skarpa zewnętrzna podsypki powinna być bardziej płaska od tylnej, gdyż przez to uzyskuje się umocnienie powierzchni dna na większej szerokości. Stosowane są pochylenia 1 : 2,5 do 1:4, zwykle 1 :3. Skarpa tylna może być bardziej stroma.
Materiał podsypki stanowi kamień polny lub łamany, o wymiarach tym większych, im płycej posypka zalega oraz im większa jest możliwość ruchu wody pod podstawą budowli (tzn. im większe są możliwe różnice poziomów wody przed i za budowlą) (opinie o programie).

Jądro i dolną część podsypki może stanowić materiał drobniejszy (do 5 cm), zewnętrzną część zaś kamień grubszy (do 20 cm, a przy płytkich podsypkach i więcej, jak przy falochronach o ścianach pochyłych. Do wyrównywania podsypki, polegającego na wypełnieniu nierówności między dużymi kamieniami, może być użyty kamień mniejszy.
Kamień użyty do narzutów ochronnych i wierzchniej warstwy podsypki powinien być z materiału twardego, niezwietrzałego, odporny na działanie czynników atmosferycznych i znaczne uderzenia i ścieranie (segregator aktów prawnych).

Na skałach podsypka może być w ogóle nie potrzebna, lub może mieć znaczenie jedynie jako element wyrównujący, o grubości nie mniejszej niż 50 cm. Dno skaliste może być w celu wyrównania również nieco pogłębione (30 do 50 cm). Podsypka powinna być w miarę możliwości szczelna, aby zapobiegała ruchowi wody pod budowlą.
Wierzch podsypki od strony morza zwykle umacniany jest narzutem z dużych kamieni albo blokami, ułożonymi płasko i regularnie bądź usypanymi bezładnie.

Narzut ten nie może powodować łamania się fali, nie powinien zatem wystawać ponad głębokość, a odpowiednio do tego podsypka powinna leżeć głębiej. Często też bloki ochronne zapuszcza się w podsypkę, tak aby nie wystawały ponad głębokość krytyczną. Na rysunkach przekrojów różnych typów falochronów widoczne są sposoby umacniania wierzchu podsypki (promocja 3 w 1)..