Poduszkowiec

Poduszkowiec bez względu na aktualny poziom wody przybija do niskiego pomostu wybudowanego na przykład wzdłuż wału ochronnego brzegowego. Poniżej OSN dno akwenu również powinno być oczyszczone z głazów, kamieni i innych tp. przeszkód do izobaty co najmniej 0,35-0,50 m poniżej OSN (program uprawnienia budowlane na komputer).
Teren zalewowy przystanku powinien być z boków oznakowany miękkimi pławami, a powyżej PSW kierownicami lub barierami.

Na brzegu w osobnym niewielkim budynku mieszczą się kasy; rolę poczekalni może odgrywać otwarta wiata. Na przystankach na ogół nie ma urządzeń obsługi technicznej poduszkowców, ani nie służą one do dłuższego postoju (np. nocnego).
Główną część przystani tranzytowych stanowi rampa dojazdowa o utwardzonej powierzchni, założona między poziomami PSW a brzegiem na części obszaru oczyszczonego między barierami.
Na lądzie (za ewentualnym wałem ochronnym, a ściśle za przerwą w nim) znajduje się powierzchnia operacyjna o utrwalonej powierzchni dla obsługi i inspekcji pojazdu, które też na niej mają zapewniony nocleg. Ścisłe miejsce postoju (powierzchnia postojowa i zarazem obrotnica) musi mieć mocniej utrwaloną powierzchnię (np. płytą betonową) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Obok może
być hangar dla poduszkowca, na czas dłuższego postoju, remontu itp., oraz dworzec z poczekalnią, kasami, biurem itp.

Przystanie (czy porty) główne mają zwykle 2 rampy dojazdowe wchodzące w akwen. Jedną rampą poduszkowiec wychodzi na ląd, drugą schodzi na wodę, bez potrzeby dokonywania obrotu o 360°.
Pewne oszczędności można uzyskać stosując większe spadki w dolnych częściach ramp (Dover).
Rzędną terenu portowego ustala się zwykle na 1,20 m nad najwyższy poziom wody w morzu. Z jednej strony wkład energii poduszkowca na dźwignięcie się na poziom terenu nie jest tu zbyt duży, z drugiej rzędna ta zabezpiecza (w warunkach kanału La Manche) przed najwyższą falą (uprawnienia budowlane).

Szerokość ramp

Szerokość ramp znacznie przewyższa szerokość poduszkowców, a to dlatego, aby przy bocznych wiatrach (na które poduszkowce są wrażliwe)
pojazd mógł przy swej prędkości przebyć je w lekkim ukosie. Rampy mają zwykle powierzchnie płaskie. Jest to tańsze w wykonaniu i pozwala na łatwe poszerzenie ramp (program egzamin ustny). Dla zmniejszenia szerokości ramp, z uwagi na wspomniany wpływ wiatru, robi się również rampy wklęsłe, które samoczynnie kierują poduszkowce wzdłuż swej osi, ale są niebezpieczne ze względu na łatwość ocierania się podwozia o powierzchnię rampy. Rozwiązanie kompromisowe z Dover polega na zastosowaniu środkowej części rampy płaskiej (szer. 101,8 m), a po bokach płaszczyzn nachylonych ku osi, ze spadkiem 1 : 10 (szer. 15,2 i 25,9 m) (opinie o programie).

Przekrój przez konstrukcję rampy i powierzchni operacyjnej w przystani poduszkowców w porcie Boulogne-sur-Mer [22]. Dno akwenu jest tu brukowane na szerokości 4 m (z zalaniem fug bitumem). U podnóża ramp zastosowano płytkę (2,50 m) stalową ściankę szczelną, z oczepem na filtrze kamiennym dla ochrony rampy przed podmyciem. Ponieważ nacisk poduszkowca jest bardzo mały, rampę liczono tylko na napór fali. Zastosowano do nawierzchni rampy asfaltobeton 1 grubości 0,60 m u dołu, malejącej do 0,30 m u góry (segregator aktów prawnych).
Powierzchnię operacyjną z powierzchnią postojową w kształcie prostokąta 60×40 m założono na rzędnej +3,0 m nad najwyższym poziomem morza. Miejsce postoju poduszkowca obliczono na nacisk 20 kG/cm , z tym że nacisk na 1 z pięciu nóg poduszkowca (wysuniętą z kadłuba po zatrzymaniu się) wynosi 80 tys. kG. Jest to nacisk nieco większy od nacisku, jakie samoloty wywierają na pasy startowe lotniska (promocja 3 w 1).

W miejscu postoju podłoże naturalne jest piaszczyste, przewidziano zatem ułożenie tam umocnienia grubości 1,20 m, złożonego kolejno (od dołu) z 15 cm piasku stabilizowanego cementem, z 1,05 m mieszanki drobnego żużla z tłuczniem wapiennym i wapnem (zestawionej wg przepisów Laboratorium Centralnego Dróg i Mostów w Paryżu2) i z 4 cm bitumicznej ropoodpornej powłoki nawierzchni. Powłoka ta na podłożu z 12 cm warstwy tłucznia dolomitowego i 14 cm żużla pokrywa zresztą całą powierzchnię operacyjną.