Podwyższenie temperatury

Podwyższenie temperatury aż do pojawienia się fazy ciekłej nie przyspiesza przebiegu procesu. Przeciwnie, proces wiązania wapna odbywa się ze znacznie mniejszą szybkością, co jest związane ze zmniejszeniem się zawartości nie przereagowanych jeszcze składników (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zależność szybkości procesu powstawania klinkieru od wartości modułu glinowego określano na podstawie wiązania tlenku wapniowego w mieszaninach surowcowych trzech serii o składzie alitowym i belitowym (zestawy odpowiednio 2 i 5). Ustalono, że w miarę zwiększania modułu glinowego Mg szybkość wiązania tlenku wapniowego zmniejsza się zarówno dla mieszanin alitowych (Mn = 0,90), jak i belitowych (Mn = 0,68) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Różnice w szybkości wiązania wapna są znaczniejsze w zakresie reakcji przebiegających w stanie stałym; w stadium reakcji przebiegających w fazie ciekłej zależność ta uwidacznia się w mniejszym stopniu.

Szybkość wiązania tlenku wapniowego zależy również od zawartości fazy glino-żelazianowej w klinkierze. W obu rodzajach klinkierów zależność ta jest jednakowa, tj. w miarę zwiększania się zawartości glinożelazianów wapnia w klinkierze szybkość wiązania tlenku wapniowego zwiększa się w całym przedziale temperatury (uprawnienia budowlane).
Tak więc, stosowanie bazaltów ze zwiększoną zawartością tlenków żelaza, jako składnika surowcowego, zwiększa reaktywność mieszaniny surowcowej i sprzyja szybszemu zakończeniu reakcji klinkieryzacji w obszarze niższych wartości temperatury niż w przypadku mieszanin surowcowych, w których użyto bazaltów o nieznacznej zawartości tlenku żelazowego, i w przypadku tradycyjnych mieszanin surowcowych.

Skład mineralny i struktura badanych klinkierów. Na podstawie analizy chemicznej klinkierów uzyskanych z mieszanin wapienno-bazaltowych obliczono metodą Kinda ich skład mineralny (program egzamin ustny).

Klinkiery

Klinkiery serii I i II mają zwiększoną zawartość glinożelazianu cztero wapniowego i mogą być zaliczone do klinkierów glinożelazianowych. Zestawy 2 i 5 każdej serii można zaliczyć -pod względem zawartości krzemianów wapniowych - odpowiednio do alitowych i belitowych. Szeroki wachlarz badanych klinkierów powinien zapewnić uzyskanie cementów o różnych właściwościach, co pozwoli rozszerzyć zakres ich stosowania.
Wyniki obliczenia składu mineralnego klinkierów metodą Newkirka (opinie o programie).

Porównując dane, można stwierdzić, że metoda obliczenia składu klinkierów, uwzględniająca wpływ związków alkalicznych, daje wyniki różniące się od wyników uzyskanych według ogólnie przyjętej metody obliczania. Klinkiery obliczone metodą Newkirka wykazują nieco większą zawartość krzemianu trójwapniowego i odpowiednio mniejszą zawartość krzemianu dwuwapniowego. Zawartość S03 w klinkierze okazuje się niewystarczająca do całkowitego związania alkaliów i dlatego występują one w zasadowych fazach klinkierowych. Gliniani trójwapniowy nie występuje w mieszaninach surowcowych serii I i II, a jego zawartość w mieszaninach serii III jest nieznaczna. Pod względem zawartości fazy glinożelazianowej obie metody dają wyniki podobne (segregator aktów prawnych).

Ponieważ obie metody obliczeniowe dają różne wyniki, autorzy przeprowadzili doświadczalne wyznaczenie składu mineralnego klinkierów metodą racjonalnej analizy chemicznej.
Ustalono, że w klinkierach serii II faktyczna zawartość C3S i fazy żelazianowej jest nieco za wysoka, a zawartość C2S i C3A za niska, co zgadza się z danymi pracy, wskazującymi na zmiany wzajemnego stosunku między zasadowymi minerałami klinkierowymi przy stosowaniu surowca o dużej zawartości tlenku magnezowego.

Badane mieszaniny surowcowe zawierają zwiększoną ilość alkaliów oraz tlenków żelaza i magnezu, co według wielu autorów może znacznie pogorszyć krystalizację minerałów klinkierowych. Dlatego przeprowadzono badania petrograficzne wszystkich uzyskanych klinkierów (promocja 3 w 1).