Podział przęseł na odcinki

Wyrażenie z lewej strony nierówności dotyczy konstrukcyj całkowicie sprężonych, wyrażenie z prawej strony - konstrukcyj uzbrojonych. Wartości z nich wyznaczone mają znaczenie szacunkowe, gdyż objętość Vb w znacznym stopniu zależy od wyboru ustroju przęseł i od staranności projektowania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na podstawie tej zależności można wyznaczyć ciężar Pb betonu przęsła na jednostkę rozpiętości zakładając:
- pole pomostu A równe iloczynowi szerokości b przez rozpiętość l,
- równomierne rozmieszczenie betonu wzdłuż przęsła,
- ciężar właściwy betonu yi, jednakowy we wszystkich częściach przęseł.
Jest przeto rzeczą istotną, aby siły te były jak najmniejsze. Stwierdzenie to wpływa na wybór ustroju mostu i ustroju rusztowań oraz na wybór sposobu betonowania lub montowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obciążenia i koszt rusztowań można zmniejszać dzieląc zarówno pomosty jak i belki główne, sklepienia lub łuki podczas betonowania lub ustawiania na podporach trzema układami powierzchni:
- normalnymi do osi elementów głównych belek lub łuków,
- pionowymi, równoległymi do osi tych elementów,
- poziomymi, równoległymi do osi elementów głównych.
Pierwszy układ powierzchni dzieli przęsła na odcinki wzdłuż mostu. Drugi układ - na oddzielne belki lub łuki, a w przypadku płyt lub sklepień - na równoległe pierścienie lub pasy. Trzeci układ powierzchni dzieli elementy główne na warstwy lub wieńce.

Pierwszy rodzaj podziału ma na celu uniezależnienie odkształceń odcinków konstrukcji wzdłuż mostu. Umożliwia on swobodne występowanie skurczu betonu przed zwarciem odcinków we właściwy ustrój; czyni też odcinki konstrukcji niewrażliwymi na osiadanie rusztowań (uprawnienia budowlane). Po zakończeniu betonowania, zgodnie z własnościami odkształceniowymi projektowanej konstrukcji, odcinki jej są zwierane przez zabetonowanie przerw we właściwym czasie. Sposób zwierania jest odrębnym zagadnieniem omówionym w innym miejscu.
Podział przęseł na odcinki jest stosowany nie tylko przy betonowaniu na rusztowaniach, ale też przy sprężaniu ustrojów z prefabrykatów.

W tym ostatnim przypadku przyjęto betonować prefabrykaty, które mają przylegać do siebie po sprężeniu tak, aby każdy następny prefabrykat był betonowany mając za ścianę powierzchnię czołową prefabrykatu poprzednio zabetonowanego i aby wskutek tego powierzchnie te przylegały dokładnie do siebie (program egzamin ustny). Dla wytworzenia łączności powierzchnie styku przed ich dociśnięciem są pokrywane żywicami epoksydowymi. Sprężanie następuje za pomocą kabli przeciągniętych przez otwory pozostawione w prefabrykatach.

Sprężenie

Sprężenie umożliwia uzyskanie żądanego układu sił wewnętrznych (opinie o programie). Odcinki ustrojów z betonu uzbrojonego przyjęto łączyć przez wypełnienie szczelin między odcinkami betonem. Dla umożliwienia tej czynności szczeliny powinny mieć dostateczną szerokość, tym większą, im wymiary poprzeczne odcinków są większe. Doświadczenia laboratoryjne wykonane we Francji wskazały, że przez ubijanie betonu w szczelinach między odcinkami konstrukcji o wymiarach poprzecznych nie przekraczających jednego metra można uzyskać naprężenia ściskające rzędu 20 kG/cm2, a przy wymiarach większych dochodzących do paru metrów - naprężenia ściskające rzędu 10 kG/cm2.

Tego rodzaju naprężenia wystarczają do przeniesienia ciężaru własnego sklepień lub łuków średnich rozpiętości. Wypełnianie przerw między odcinkami ubijaną stopniowo masą betonową może w pewnym stopniu zastąpić zwieranie konstrukcji za pomocą lewarów hydraulicznych, nie daje jednak możności sprawdzenia wielkości sił ściskających i ich mimośrodu (segregator aktów prawnych).
Drugi podział przęseł podczas betonowania - na pasy równoległe do osi mostu - ma inny cel od podziału płaszczyznami w poprzek mostu. Zmierza on bowiem do uzyskania oszczędności przez budowę rusztowań węższych wystarczających do zabetonowania tylko jednego pasa lub pierścienia ustroju i dostosowania ich do przesunięcia pod sąsiedni pas lub pierścień dla zabetonowania go tak, jak poprzedni.

Ten rodzaj podziału daje tym większe oszczędności, im większy jest koszt rusztowań i im mniej czasu potrzeba na kolejne betonowanie- równoległych części mostu.
Jest to sposób używany zarówno przy budowie mostów belkowych jak i łukowych, przy czym może on służyć do wykonania tylko niektórych elementów mostu, nie wypełniających całej szerokości pomostu, na przykład do wykonania dwóch łuków lub pary belek głównych, na których - po ich zwarciu - zostają zawieszone rusztowania do wykonania pomostu (promocja 3 w 1).