Pokrycia dachówką cementową

Produkowane są dwa rodzaje dachówek cementowych karpiówka podwójna oraz zakładkowa. Pokrycie karpiówką podwójną wykonuje się tak samo jak pokrycie w koronkę karpiówką ceramiczną. Dachówką zakładkową kryje się tak jak dachówką ceramiczną. Połączenia uszczelnia się zaprawą wapienną z dodatkiem sierści bydlęcej. Do uszczelniania nie używa się zapraw cementowych, gdyż zbyt trwałe połączenia uniemożliwiają ruchy termiczne dachówki. Używa się też smołowego sznura, który układa się w żłobkach (program uprawnienia budowlane na komputer).

W celu zabezpieczenia przed uszkodzeniem wiatrem co 5-6 dachówkę karpiówkę i co drugą zakładkową przywiązuje się od spodu drutem do gwoździ wbitych w łaty. Pokrycia dachówką cementową są stosowane do dachów o spadku 27-45°. Są one cięższe od pokryć ceramicznych, lecz łatwiejsze w produkcji. Nie należy ich stosować w rejonach przemysłowych, gdyż łatwo ulegają rozkładowi pod wpływem agresywnych gazów i innych zanieczyszczeń powietrza (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dachówki cementowo-gliniane wyrabiane są w podobnym asortymencie jak cementowe (karpiówka pojedyncza, podwójna, zakładkowa). Są koloru szarego o szklistym połysku. Można je barwić tlenkami żelaza na kolor ceglany. Kryje się nimi dachy o spadku 35-43°. Pokrycia uszczelnia się zaprawą cementowo-glinianą dwukrotnie: przy układaniu połączenia prostopadłe, po wykonaniu połączenia równoległe do okapu styki (od poddasza) (uprawnienia budowlane).

Niezależnie od rodzaju dachówek stosowanych do krycia połaci kalenice i naroża wykonuje się przy użyciu gąsiorów ceramicznych lub cementowych. Układa się je na zaprawie 1:3. Co drugi gąsior przywiązuje się drutem i przybija gwoździem do łaty kalenicowej. Gąsiory, uprzednio dokładnie spasowane, zakłada się na narożu w kierunku od gzymsu do kalenicy lub wzdłuż kalenicy, zaczynając od jednego z końców (program egzamin ustny).

Pokrycie okapów

Szerszy koniec powinien być skierowany do dołu i nakrywać poprzedni gąsior na ok. 8 cm. Styki należy starannie uszczelnić zaprawą wapienną od zewnątrz. W miejscu przecięcia się naroży z kalenicą wykonuje się obróbkę z blachy w postaci nakrywki. Kosze mogą być kryte blachą cynkową lub ocynkowaną pasami szerokości 69-75 cm lub specjalną dachówką klinową koszówką (opinie o programie).

Pokrycie okapów wykonuje się najczęściej przez wpuszczenie ostatniego rzędu dachówek na ok. 7-8 cm poza deską okapową. Niekiedy stosuje się krycie okapu blachą. Obróbki występów ponad połać (kominów i murów) wykonuje się przez wpuszczenie dachówki w mur na ok. 3-5 cm i uszczelnia zaprawą wapienną 1:3 lub przed obróbką komina blachą cynkową lub ocynkowaną.

Niezwykle trwałe (do kilkuset lat), a przez to ekonomiczne, pokrycia łupkiem stosuje się do dachów o spadku 35-50°. Do pokryć używa się najczęściej płytek grubości 5-8 mm, o różnych kształtach i wymiarach. Płytki przybija się do podkładu, a niekiedy przytrzymuje ocynkowanymi klamrami lub drutem. Podkładem pod łupek jest opłacenie z łat 3 x 5 cm lub 4×6 cm bądź deskowanie z wąskich desek. Istnieje wiele sposobów krycia łupkiem: angielski, niemiecki, francuski i in (segregator aktów prawnych).

Stosowane dość powszechnie w budownictwie przemysłowym wiejskim i miejskim, trwałe i ognioodporne pokrycie płaskimi płytami azbestowo-cementowymi, zależnie od sposobu ułożenia dzielą się na: podwójne rzędowe, pojedyncze w karo, pojedyncze w łuskę i pojedyncze na ukośnym opłaceniu. W Polsce najczęściej stosowane jest pojedyncze krycie w karo płytami grubości 4 mm (promocja 3 w 1).

Płytki układa się na łatach (stanowiących równą powierzchnię) lub na pełnym deskowaniu, gdy poddasze ma być ocieplone i szczelne. Krycie rozpoczyna się od okapu. Najpierw przybija się gwoździami ocynkowanymi dwie warstwy płytek, kierując pierwszą warstwę ścięciami ku górze, drugą cięciami ku dołowi. Następnie przybija się przystawki, wsuwając między nie tzw. spinki burzowe (z blachy nie korodującej lub miedzianej) ze sterczącymi drucikami. Na każdy drucik nasadza się normalną łuskę