Połączenie izolacji pionowej

Połączenie izolacji pionowej ściany z izolacją płyty stropowej można wykonać z dodatkowym wzmocnieniem izolacji w narożu za pomocą paska folii wytłaczanej metalowej, folii z tworzywa sztucznego lub papy jutowej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zapewnienie wodoszczelności zbiorników na wodę i ścieki, basenów kąpielowych, osadników na ścieki, rurociągów (wodociągowych, kolektorów kanalizacyjnych), tuneli, szybów górniczych itp. obiektów narażonych na przenikanie przez nie wody gruntowej lub wody wypełniającej od wewnątrz te obiekty jest szczególnie trudne w miejscach szczelin roboczych, tj. w miejscu przerw w betonowaniu. Takie przerwy są nieuniknione między dnem i ścianami zbiorników.

Po zabetonowaniu dna konieczny jest pewien okres do czasu stwardnienia betonu dna, aby można było przystąpić do robót ciesielskich przy deskowaniu ścian i następnie do robót zbrojarskich; dopiero po ich ukończeniu można przystąpić do betonowania ścian (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W miejscach styków starego betonu dna z nowym betonem ścian powstaje szczelina robocza, w której połączenie tych betonów nie zapewnia takiej wodoszczelności, jaką można osiągnąć poza miejscem styków roboczych. Na brak wodoszczelności tych miejsc wpływa szereg czynników, z których niektóre przede wszystkim staranność wykonania mają decydujący wpływ. Ale nawet przy starannym wykonaniu i stosowanych w tych miejscach znanych dotychczas zabiegach nie zawsze daje się uzyskać wymaganą szczelność. Bardzo często zachodzi konieczność dodatkowego uszczelnienia tych miejsc tynkiem wodoszczelnym (uprawnienia budowlane).

Jeszcze gorzej przedstawia się sprawa, jeśli przerwy w betonowaniu muszą być stosowane w płaszczyznach pionowych, a więc dzielących obiekt w kierunku jego długości lub szerokości. Wówczas pod wpływem skurczu betonu i zmian temperatury w miejscach przerw powstają rysy, które stają się automatycznie szczelinami dylatacyjnymi. Rozszerzanie się i kurczenie „szczelin” jest tym większe, im dłuższy jest obiekt, im większe występują różnice temperatur. Uzyskanie wodoszczelności w opisanych miejscach jest znacznie trudniejsze niż między dnem i ścianami. Mianowicie szczeliny tego rodzaju ustawicznie podlegają ruchom, chyba że skurcz betonu ustanie i nie będą występować różnice temperatur, co w praktyce zdarza się bardzo rzadko (program egzamin ustny).

Zmiany temperatury

Do tego rodzaju szczelin należy zaliczyć również przerwy w betonowaniu stosowane wówczas, gdy mamy do czynienia z obiektem o znacznych wymiarach, w którym nie chcemy stosować rzeczywistych szczelin dylatacyjnych. Wówczas dzieli się obiekt (np. zbiornik lub kolektor) na kilka odcinków, z których każdy betonuje się oddzielnie. Między poszczególnymi odcinkami betonowanymi bez przerw roboczych pozostawia się wąskie pasy niezabetonowane. Dopiero po dłuższym czasie, gdy w segmentach obiektu skurcz betonu w dużej mierze już ustał, betonuje się krótkie wstawki między uprzednio zabetonowanymi segmentami (opinie o programie).
W ten sposób w znacznym stopniu można wyeliminować wpływ skurczu betonu na konstrukcję.

Prawdopodobieństwo większego rozwarcia się rys pod wpływem skurczu betonu znacznie redukuje się. Ten zabieg nie wyklucza możliwości ruchów segmentów pod wpływem zmian temperatury, co w dalszym ciągu jest przyczyną nieszczelności miejsc w szczelinach roboczych (segregator aktów prawnych).
Otóż w tych ostatnich miejscach, gdzie istnieje różnica w czasie betonowania poszczególnych segmentów (w zasadzie stanowiących nieprzerwaną ciągłość konstrukcyjną), w celu uzyskania absolutnej wodoszczelności szczelin roboczych można założyć taśmy wycięte z płyt igelitowych o grubości ok. 4 mm.

Zabetonowuje się je mniej więcej w środku grubości ścian i dna w obrębie szczeliny roboczej w ten sposób, że połowa szerokości paska powinna być zabetonowana w segmencie konstrukcji, który jest betonowany w pierwszej kolejności, druga zaś w betonie następnego segmentu w okresie późniejszym (promocja 3 w 1).

Za granicą są produkowane specjalne taśmy z tworzyw sztucznych, które służą do uszczelnienia szczelin roboczych. W Polsce produkowane są taśmy dylatacyjne z polichlorku winylu. Badania tych taśm zostały przeprowadzone w Instytucie Techniki Budowlanej w roku 1968.