Połamanie płyty

Woda wówczas zostaje stopniowo wyparta z leja ku górze, a więc beton wrzucany później do leja nie przechodzi przez wodę, co chroni od wypłukiwania cementu. Pewna trudność przy ruchu leja powstaje przy mijaniu rozpór usztywniających dół fundamentowy, gdyż trzeba za każdym razem unosić lej do góry i ponownie jak na początku pracy wypełniać go betonem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Drugi sposób wykonywania betonów pod wodą stanowi metoda Contractor. Przy stosowaniu tej metody, odpowiedniej jednak raczej do robót o większym zasięgu, wprowadza się leje rozstawione w odległości ok. 7 m jeden od drugiego. Leje te, zaopatrzone w rury o 0 30 cm utrzymuje się zagłębione co najmniej na 1 m w betonie, który samorzutnie rozpływa się naokoło. Jak łatwo zauważyć, powodzenie tej metody zależy od dobrze zorganizowanej masowej dostawy płynnego betonu do lejów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeżeli po wykonaniu betonu pod wodą trzeba następnie wodę wypompować, aby umożliwić dalszą pracę, trzeba zawsze mieć na uwadze, żeby beton miał należytą grubość i nie poddał się wyporowi wody, gdyż groziłoby to.albo podniesieniem całego masywu, albo co zdarza się częściej połamaniem płyty. Wyporowi wody można przeciwstawić się ciężarem masywu betonowego oraz siłą przyczepności do ścianek szczelnych, a niekiedy przez wprowadzenie pali związanych z betonem i pracujących na wyciąganie (uprawnienia budowlane).

Podwodne wydobywanie gruntu, opisane szerzej w rozdziale 10 przy omawianiu studzien opuszczanych, można nieraz stosować z korzyścią w dołach fundamentowych zabezpieczonych ściankami szczelnymi, ale na niedużą głębokość, gdyż w ściankach szczelnych trzeba zakładać rozpory co parę metrów i nie można by wyczerpywać gruntu na większą głębokość bez założenia tych wzmocnień (program egzamin ustny).

Ścianki szczelne

Ścianki szczelne stanowią często używaną konstrukcję pomocniczą przy wykonywaniu robót. Bywają również stałą częścią składową budowli szczególnie w hydrotechnice. Ścianek szczelnych jako konstrukcji pomocniczej najczęściej używa się w celu odgrodzenia się od wody gruntowej lub podtrzymania gruntu przed obsuwaniem, a nieraz w celu osiągnięcia obydwóch tych korzyści jednocześnie (opinie o programie). Jako materiału używamy drewna, stali i żelbetu, otrzymujemy więc ścianki szczelne drewniane, stalowe i żelbetowe. Rozpatrzymy po kolei charakterystyczne cechy i sposoby wykonywania tych trzech rodzajów ścianek.

Drewniane ścianki szczelne znajdują zastosowanie do odgrodzenia się od wody gruntowej (od wody nadziemnej nie mogą one zabezpieczać, gdyż nie dają wystarczającej szczelności) albo do podtrzymania gruntu przed obsuwaniem się w konstrukcjach tymczasowych lub krótkotrwałych, gdyż drewno zwykle nie nadaje się do konstrukcji stałych. Ścianki szczelne wytwarza się przez wbicie w grunt pionowych bali, obrobionych odpowiednio w celu uszczelnienia (segregator aktów prawnych).

Najcieńsze ścianki zwykle bywają z bali 3″ obrobionych na grzebień i wpust trójkątny. Taka obróbka bali grubszych wywołałaby zbyt dużą stratę materiału i wobec tego przy większych grubościach, zaczynając od 4″, stosuje się grzebienie i wpusty prostokątne o występie i grubości około d, gdzie d - grubość bała. Bardziej oszczędna jest obróbka bali wyłącznie na wpusty i łączenie ich wstawkami z łat wykonanych z twardszego drewna, np. dębowego, aczkolwiek wprowadzenie łat sosnowych zazwyczaj daje nie gorsze wyniki (promocja 3 w 1).

Grzebienie i wpusty trójkątne wycina się z łatwością siekierą. Czworokątne wpusty można żłobić mechanicznie frezarką: trzeba jednak zauważyć, że frezarki dostosowane do tak dużych przekrojów wpustów są rzadkością w naszych tartakach. Z tego względu podajemy łatwy sposób żłobienia bała przez nacięcie piłą tarczową po jednej szczelinie z każdej jego strony i następnie przez zestruganie drewna między nimi za pomocą specjalnego noża kowalskiej roboty, nasadzonego na drążku drewnianym.