Masa równoważnego układu

Przybliżone wartości łącznego wpływu tłumienia promieniowego i tłumienia wewnętrznego można otrzymać dodając wartość 0,05 do wartości D. Dla przesunięć poziomych, a zwłaszcza dla przesunięć pionowych, tłumienie wewnętrzne wydaje się nieistotne w porównaniu z tłumieniem promieniowym. Natomiast dla ruchu obrotowego tłumienie promieniowe jest małe, a tłumienie wewnętrzne staje się główną częścią tłumienia całkowitego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bezsprzecznie masa równoważnego układu powinna przynajmniej zawierać masę bloku fundamentowego i masę maszyny. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że należałoby również uwzględnić masę gruntu znajdującego się pod fundamentem i biorącego udział w ruchu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ale nie istnieje ściśle określona masa gruntu, która przemieszcza się z taką samą amplitudą i w zgodności fazowej z blokiem fundamentowym. W danej bowiem chwili różne części gruntu przemieszczają się w różnych kierunkach z rozmaitymi przyspieszeniami. Uwzględnianie tej masy dodatkowej jest uzasadnione tylko w takim zakresie, aby uzyskać zgodność krzywej oddziaływania układu równoważnego z krzywą oddziaływania układu rzeczywistego; wiadomo, że masa ,.całkowita” jest większa niż masa bloku fundamentowego i maszyny. Jeśli używa się masy całkowitej do obliczeń, to należy zdawać sobie sprawę, że przedstawia ona całkowicie fikcyjną wielkość, której nie można odnieść do rzeczywistej masy gruntu (uprawnienia budowlane).

Najprostsze założenienie, jakie można zrobić przy doborze masy układu równoważnego, polega po prostu na uwzględnieniu tylko fundamentu i maszyny i pominięciu masy całkowitej gruntu. Opierając się na tym prostym założeniu otrzymujemy dla większości zagadnień fundamentowych częstość rezonansową i przemieszczenie dynamiczne z dokładnością ok. 30% (program egzamin ustny). W pracy Whitmana i Richarta (1967) podano sposoby oceny masy całkowitej, którą można wyzyskać w tych nielicznych przypadkach, gdy większa dokładność jest uzasadniona.

Wzory dla fundamentów prostokątnych

Określanie stałej sprężystości dla fundamentów obciążonych dynamicznie zawiera zasadniczo te same etapy, co określanie zależności osiadania od obciążenia dla fundamentów obciążonych statycznie. W każdym z tych przypadków zagadnienie sprowadza się do poddania małej masy gruntu działaniu takich samych naprężeń początkowych i ich zmian, jakie wystąpią pod rzeczywistym fundamentem (opinie o programie). W przypadku fundamentów obciążonych dynamicznie oznacza to, że grunt trzeba poddać działaniu początkowych naprężeń statycznych równych spodziewanym naprężeniom pod rzeczywistym fundamentem, powstałych w wyniku działania ciężaru własnego fundamentu, naprężeń geostatycznych i zmian naprężeń w przybliżeniu równym zmianom wynikającym z działania obciążenia dynamicznego. Częstość zmian naprężeń działających na próbkę jest stosunkowo mało ważna.

Do wyznaczenia stałej sprężystości gruntu można wyzyskać różne metody opisane w punktach. Jednakże najpowszechniej stosuje się do obliczeń wzory teorii sprężystości. Wzory dla fundamentów prostokątnych, a wartości współczynników występujących w tych wzorach można wyznaczyć z wykresu (segregator aktów prawnych).

Moduł odkształcenia postaciowego G występujący w tych równaniach można wyznaczyć za pomocą metod opisanych w rozdz. 12. Najczęściej dokonuje się pomiarów prędkości fal poprzecznych bezpośrednio w gruncie (in situ) lub na próbkach laboratoryjnych techniką rezonansową. Współczynnik Poissona fi można zazwyczaj przyjąć z wystarczającą dokładnością równy 0,35 dla gruntów o małej wilgotności i 0,5 dla gruntów mokrych (promocja 3 w 1). Inna, również dostatecznie dokładna metoda polega na przeprowadzeniu próby obciążenia gruntu małą płytą, z wprowadzeniem początkowego naprężenia stałego równego spodziewanemu naprężeniu pod rzeczywistym fundamentem oraz małego naprężenia od powtarzalnego obciążenia użytkowego. Stosunek siły do osiadania po ok. 10 cyklach takiego obciążenia daje stałą sprężystości dla małej powierzchni obciążanej. Następnie trzeba użyć metod do ekstrapolacji stałej sprężystości do rzeczywistych wymiarów fundamentu.